Eclesiastés 10
1 Las moscas muertas hacen que hieda el perfume del perfumista. Así una pequeña locura al que es estimado como sabio y honorable.
Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.
2 El corazón del sabio se inclina a su derecha, Pero el corazón del necio, a su izquierda.
Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.
3 Aun mientras va de camino le falta cordura al necio. A todos les anuncia que es necio.
I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.
4 Si el temperamento del gobernante se levanta contra ti, No dejes tu lugar, Porque la mansedumbre apacigua grandes ofensas.
Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.
5 Hay un mal que vi bajo el sol Y es prevaleciente entre los hombres:
Jest złe, którem widział pod słońcem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:
6 El necio encumbrado en muchos lugares exaltados, Y el dotado en lugares humildes.
Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;
7 Vi esclavos a caballo, Y príncipes que andan Como esclavos con pie en tierra.
Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.
8 El que cava un hoyo caerá en él, Y al que rompa el cerco lo morderá una serpiente.
kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.
9 El que corta piedras se lastimará con ellas, Y el que parte leños peligra en ello.
Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.
10 Si el hierro pierde el filo y no le sacan corte, Hay que aplicar más fuerza. La sabiduría tiene la ventaja de dar éxito.
Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.
11 Si la serpiente muerde antes de ser encantada, De nada sirve el encantador.
Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.
12 Las palabras del sabio son provechosas, Pero los labios del necio causan su propia ruina.
Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.
13 Las palabras de su boca comienzan con necedad, Y el fin de su charla es perverso desvarío.
Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeństwo.
14 El necio multiplica palabras Aunque nadie sabe lo que va a suceder, Y lo que habrá después de él. ¿Quién se lo dirá?
Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?
15 El trabajo de los necios los fatiga, Porque ni saben cómo ir a la ciudad.
Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.
16 ¡Ay de ti, oh tierra, cuando tu rey es un muchacho, Y tus príncipes banquetean en la mañana!
Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.
17 ¡Dichosa tú, oh tierra, cuando tu rey es hijo de nobles, Y tus príncipes comen a su tiempo Para reponer fuerzas Y no para embriagarse!
Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.
18 Por la pereza se cae el techo, Y por la negligencia de manos la casa tiene goteras.
Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.
19 Por placer se hace el banquete. El vino alegra la vida, Y el dinero sirve para todo.
Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.
20 Ni en tu aposento maldigas al rey, Ni aun en el secreto de tu dormitorio hables mal del rico, Porque un ave del cielo puede llevar tu voz, Y un pájaro en vuelo puede contar el asunto.
Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.
