< Tito 3 >
1 Recuérdales que se sometan a los gobernantes y a las autoridades, que sean obedientes, que estén dispuestos a toda buena obra,
te yathA dezAdhipAnAM zAsakAnAJca nighnA AjJAgrAhiNzca sarvvasmai satkarmmaNe susajjAzca bhaveyuH
2 que no hablen mal de nadie, que no sean contenciosos, que sean amables, mostrando toda la humildad hacia todos los hombres.
kamapi na nindeyu rnivvirodhinaH kSAntAzca bhaveyuH sarvvAn prati ca pUrNaM mRdutvaM prakAzayeyuzceti tAn Adiza|
3 Porque también nosotros fuimos en otro tiempo insensatos, desobedientes, engañados, sirviendo a diversos deseos y placeres, viviendo en la malicia y la envidia, odiosos y odiándose unos a otros.
yataH pUrvvaM vayamapi nirbbodhA anAjJAgrAhiNo bhrAntA nAnAbhilASANAM sukhAnAJca dAseyA duSTatverSyAcAriNo ghRNitAH parasparaM dveSiNazcAbhavAmaH|
4 Pero cuando se manifestó la bondad de Dios, nuestro Salvador, y su amor hacia los hombres,
kintvasmAkaM trAturIzvarasya yA dayA marttyAnAM prati ca yA prItistasyAH prAdurbhAve jAte
5 no por obras de justicia que nosotros mismos hubiéramos hecho, sino según su misericordia, nos salvó mediante el lavado de la regeneración y la renovación por el Espíritu Santo,
vayam AtmakRtebhyo dharmmakarmmabhyastannahi kintu tasya kRpAtaH punarjanmarUpeNa prakSAlanena pravitrasyAtmano nUtanIkaraNena ca tasmAt paritrANAM prAptAH
6 que derramó sobre nosotros abundantemente por medio de Jesucristo, nuestro Salvador;
sa cAsmAkaM trAtrA yIzukhrISTenAsmadupari tam AtmAnaM pracuratvena vRSTavAn|
7 para que, justificados por su gracia, fuésemos hechos herederos según la esperanza de la vida eterna. (aiōnios )
itthaM vayaM tasyAnugraheNa sapuNyIbhUya pratyAzayAnantajIvanasyAdhikAriNo jAtAH| (aiōnios )
8 Esta afirmación es fiel, y sobre estas cosas deseo que insistáis con confianza, para que los que han creído a Dios se preocupen por mantener las buenas obras. Estas cosas son buenas y provechosas para los hombres;
vAkyametad vizvasanIyam ato hetorIzvare ye vizvasitavantaste yathA satkarmmANyanutiSTheyustathA tAn dRDham AjJApayeti mamAbhimataM|tAnyevottamAni mAnavebhyaH phaladAni ca bhavanti|
9 pero evitad las discusiones necias, las genealogías, las contiendas y las disputas sobre la ley, porque son inútiles y vanas.
mUDhebhyaH praznavaMzAvalivivAdebhyo vyavasthAyA vitaNDAbhyazca nivarttasva yatastA niSphalA anarthakAzca bhavanti|
10 Evitad a un hombre faccioso después de una primera y segunda amonestación,
yo jano bibhitsustam ekavAraM dvirvvA prabodhya dUrIkuru,
11 sabiendo que el tal es pervertido y pecador, estando autocondenado.
yatastAdRzo jano vipathagAmI pApiSTha AtmadoSakazca bhavatIti tvayA jJAyatAM|
12 Cuando te envíe a Artemas, o a Tíquico, procura venir conmigo a Nicópolis, pues he decidido invernar allí.
yadAham ArttimAM tukhikaM vA tava samIpaM preSayiSyAmi tadA tvaM nIkapalau mama samIpam AgantuM yatasva yatastatraivAhaM zItakAlaM yApayituM matim akArSaM|
13 Enviad prontamente al abogado Zenas y a Apolos, para que no les falte nada.
vyavasthApakaH sInA ApalluzcaitayoH kasyApyabhAvo yanna bhavet tadarthaM tau yatnena tvayA visRjyetAM|
14 Que nuestro pueblo aprenda también a mantener las buenas obras para satisfacer las necesidades necesarias, para que no sea infructuoso.
aparam asmadIyalokA yanniSphalA na bhaveyustadarthaM prayojanIyopakArAyA satkarmmANyanuSThAtuM zikSantAM|
15 Os saludan todos los que están conmigo. Saluden a los que nos aman en la fe. Que la gracia esté con todos vosotros. Amén.
mama saGginaH savve tvAM namaskurvvate| ye vizvAsAd asmAsu prIyante tAn namaskuru; sarvveSu yuSmAsvanugraho bhUyAt| Amen|