Salmos 71
1 En ti, Yahvé, me refugio. Nunca dejes que me decepcione.
Drottinn, þú ert skjól mitt! Ekki yfirgefa mig!
2 Líbrame con tu justicia y rescátame. Vuelve tu oído hacia mí, y sálvame.
Frelsaðu mig frá óvinum mínum, því að þú er réttlátur. Bjargaðu mér! Snúðu eyra þínu að mér og hlustaðu á mína einlægu bæn.
3 Sé para mí una roca de refugio a la que pueda acudir siempre. Da la orden de salvarme, porque tú eres mi roca y mi fortaleza.
Vertu mér vígi og skjól gegn öllum árásum.
4 Rescátame, Dios mío, de la mano de los malvados, de la mano del hombre injusto y cruel.
Já, bjargaðu mér ó Guð, frá svikum þessara illmenna.
5 Porque tú eres mi esperanza, Señor Yahvé, mi confianza desde mi juventud.
Drottinn, þú ert mín síðasta von. Allt frá barnsaldri treysti ég á þig.
6 He confiado en ti desde el vientre materno. Tú eres el que me sacó del vientre de mi madre. Siempre te alabaré.
Frá fæðingu hefur þú vakað yfir mér og verndað mig – skyldi ég ekki vegsama þig?!
7 Soy una maravilla para muchos, pero tú eres mi fuerte refugio.
Velgengni mína, sem margir undrast, á ég vernd þinni að þakka.
8 Mi boca se llenará de tus alabanzas, con su honor durante todo el día.
Ég vil lofa þig liðlangan daginn, ó Guð, því að alls góðs hef ég notið úr hendi þinni.
9 No me rechaces en mi vejez. No me abandones cuando me fallen las fuerzas.
Nú þegar aldurinn færist yfir, þá vísa mér ekki frá. Hafnaðu mér ekki þegar þrekið minnkar.
10 Porque mis enemigos hablan de mí. Los que velan por mi alma conspiran juntos,
Óvinir mínir hvísla:
11 diciendo: “Dios lo ha abandonado. Perseguidlo y cogedlo, porque nadie lo rescatará”.
„Guð hefur yfirgefið hann! Nú er hann auðveld bráð. Hann hefur engan sér til hjálpar!“
12 Dios, no te alejes de mí. Dios mío, date prisa en ayudarme.
Guð minn, farðu ekki frá mér! Komdu fljótt og hjálpaðu mér!
13 Que mis acusadores queden decepcionados y consumidos. Que se cubran de ignominia y escarnio los que quieran perjudicarme.
Útrýmdu þeim. Láttu þá verða til skammar sem óska mér óhamingju.
14 Pero siempre tendré esperanza, y se sumará a todos sus elogios.
En ég mun áfram treysta þér og ekki draga úr lofgjörð minni!
15 Mi boca hablará de tu justicia, y de tu salvación todo el día, aunque no conozco su medida completa.
Oftsinnis frelsaðir þú mig úr bráðri hættu. Ég vitna og rifja upp gæsku þína og daglega umhyggju.
16 Vendré con los actos poderosos del Señor Yahvé. Haré mención de tu justicia, incluso de la tuya solamente.
Drottinn, styrkur þinn heldur mér uppi. Það skulu allir vita að þú einn ert góður og réttlátur.
17 Dios, me has enseñado desde mi juventud. Hasta ahora, he declarado tus obras maravillosas.
Guð minn, allt frá æsku hjálpaðir þú mér – um dásemdarverk þín hef ég ekki þagað.
18 Sí, aunque sea viejo y canoso, Dios, no me abandones, hasta que haya declarado tu fuerza a la siguiente generación, tu poderío a todos los que han de venir.
Nú er ég orðinn gamall og hárin grá, en Drottinn yfirgefðu mig ekki! Láttu mig lifa enn um stund, svo að unga kynslóðin fái að heyra um máttarverk þín.
19 Dios, tu justicia también llega a los cielos. Has hecho grandes cosas. Dios, ¿quién es como tú?
Kraftur þinn og kærleikur, Drottinn, nær til himna. Ó, hve það er dásamlegt! Hvar er slíkan Guð að finna sem þig?!
20 Tú, que nos has mostrado muchos y amargos problemas, me dejarás vivir. Nos harás salir de las profundidades de la tierra.
Þú hefur sent okkur margvíslegt mótlæti – en ég veit að þú munt frelsa á ný og leyfa okkur að lifa!
21 Aumenta mi honor y reconfortarme de nuevo.
Þú munt auka við heiður minn og hugga mig að nýju.
22 También te alabaré con el arpa por tu fidelidad, Dios mío. Te canto alabanzas con la lira, Santo de Israel.
Ég leik á hörpu mína og lofa þig, því að öll þín orð og fyrirheit hafa staðist, þú hinn heilagi í Ísrael.
23 ¡Mis labios gritarán de alegría! Mi alma, que has redimido, te canta alabanzas.
Ég vil lofa þig hárri röddu, því að þú hefur frelsað mig!
24 Mi lengua también hablará de tu justicia todo el día, porque están decepcionados y confundidos, que quieren hacerme daño.
Liðlangan daginn vitna ég um ást þína og réttlæti, því að óvinir mínir sem óskuðu mér ógæfu, voru auðmýktir og roðnuðu af skömm.
