Salmos 132
1 Una canción de ascensos. Yahvé, recuerda a David y toda su aflicción,
Manst þú, Drottinn, allar þjáningar Davíðs?
2 cómo juró a Yahvé, y se lo juró al Poderoso de Jacob:
Hann náði ekki að hvílast, kom ekki dúr á auga.
3 “Seguramente no entraré en la estructura de mi casa, ni subir a mi cama;
Þá kom honum í hug að reisa hús yfir örk þína,
4 No daré sueño a mis ojos, o sueño a mis párpados,
musteri fyrir hinn volduga í Ísrael.
5 hasta que encuentre un lugar para Yahvé, una morada para el Poderoso de Jacob”.
Og hann hét því að svo skyldi verða og sór hátíðlegan eið fyrir Drottni.
6 He aquí que lo hemos oído en Efrata. Lo encontramos en el campo de Jaar.
Fyrst var örkin í Síló í Efrata og síðan í Jaar.
7 “Entraremos en su morada. Nos postraremos ante su escabel”.
Nú fær hún stað í musterinu, bústað Guðs hér á jörð. Þar munum við falla fram og tilbiðja hann.
8 Levántate, Yahvé, a tu lugar de descanso, y el arca de tu fuerza.
Rís þú upp, Drottinn! Gakktu inn í musteri þitt ásamt örk þinni, tákni máttar þíns!
9 Que tus sacerdotes se revistan de justicia. ¡Que tus santos griten de alegría!
Við munum íklæða prestana hvítum skrúða, klæðum hreinleikans. Og þjóðin mun hrópa fagnaðaróp!
10 Por tu siervo David, no apartes el rostro de tu ungido.
Vísaðu Davíð þjóni þínum ekki frá – konunginum sem þú útvaldir handa þjóð þinni.
11 Yahvé ha jurado a David en verdad. No se apartará de él: “Pondré el fruto de tu cuerpo en tu trono.
Þú lofaðir Davíð því að sonur hans yrði eftirmaður hans, skyldi erfa hásætið. Vissulega munt þú aldrei ganga á bak orða þinna!
12 Si tus hijos cumplen mi pacto, mi testimonio que les enseñaré, sus hijos también se sentarán en tu trono para siempre”.
Og annað fyrirheit gafstu Davíð líka: Ef afkomendur hans héldu ákvæði sáttmála þíns við þig, þá mundi konungdómurinn haldast í ætt Davíðs að eilífu.
13 Porque Yahvé ha elegido a Sión. Él la ha deseado para su habitación.
Ó, Drottinn, þú hefur útvalið Jerúsalem að bústað þínum.
14 “Este es mi lugar de descanso para siempre. Viviré aquí, pues lo he deseado.
„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi, “sagðir þú, „staðurinn sem ég hef þráð.
15 Bendeciré abundantemente su provisión. Satisfaré a sus pobres con pan.
Borg þessa vil ég blessa og auðga og fátæklingar hennar fá nóg að borða.
16 También vestiré a sus sacerdotes con la salvación. Sus santos gritarán de alegría.
Presta hennar mun ég íklæða hjálpræði, og hinir trúuðu er þar búa munu hrópa fagnaðaróp.
17 Haré brotar allí el cuerno de David. He ordenado una lámpara para mi ungido.
Veldi Davíðs mun aukast, og ég mun gefa honum son, eftirmann í hásæti hans.
18 vestiré de vergüenza a sus enemigos, pero en él mismo, su corona brillará”.
Ég hyl óvini hans skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.“
