< Salmos 102 >
1 Oración del afligido, cuando está agobiado y vierte su queja ante Yahvé. ¡Escucha mi oración, Yahvé! Deja que mi grito llegue a ti.
Aberanteɛ mmɔborɔni mpaeɛbɔ. Ɛberɛ a ne home te no na ɔka nʼahometesɛm kyerɛ Awurade. Ao Awurade tie me mpaeɛbɔ; na ma me mmoa ho sufrɛ nnuru wʼanim.
2 No escondas tu rostro de mí en el día de mi angustia. Poner el oído en mí. Contéstame rápidamente en el día cuando llame.
Mfa wʼanim nhinta me ɛberɛ a mewɔ ahohiahia mu. Brɛ wʼaso ase ma me; na sɛ mesu mefrɛ wo a, gye me so ntɛm.
3 Porque mis días se consumen como el humo. Mis huesos están quemados como una antorcha.
Me nkwa nna reyera te sɛ wisie; me nnompe hyehye te sɛ egya.
4 Mi corazón se ha marchitado como la hierba, y se ha secado, porque me olvido de comer mi pan.
Mʼakoma aboto na akusa sɛ ɛserɛ; na me kɔn nnɔ aduane.
5 Por la voz de mi gemido, mis huesos se pegan a mi piel.
Mʼapinisie denden enti maka honam ne nnompe.
6 Soy como un pelícano del desierto. Me he vuelto como un búho de los lugares de desecho.
Mete sɛ ɛserɛ so patuo, te sɛ ɔpatuo a ɔte mmubuiɛ mu.
7 Yo vigilo, y me he vuelto como un gorrión que está solo en el tejado.
Meda hɔ a, mʼani gu so; mayɛ sɛ anomaa bi a ɔno nko ara si ɛdan atifi.
8 Mis enemigos me reprochan todo el día. Los que están enfadados conmigo utilizan mi nombre como una maldición.
Ɛda mu nyinaa mʼatamfoɔ bɔ me akutia. Wɔn a wɔdi me ho fɛ no bɔ me din de dome.
9 Porque he comido cenizas como pan, y mezclé mi bebida con lágrimas,
Mede nsõ ayɛ mʼaduane na mede nisuo fra me nsuo mu
10 a causa de tu indignación y tu ira; porque me has cogido y me has tirado.
ɛsiane wʼabufuhyeɛ denden no enti, woama me so, ayi me asi nkyɛn.
11 Mis días son como una larga sombra. Me he marchitado como la hierba.
Me nkwa nna te sɛ anwummerɛ sunsum; na mekusa sɛ ɛserɛ.
12 Pero tú, Yahvé, permanecerás para siempre; tu fama perdura por todas las generaciones.
Nanso, wo Awurade, woyɛ ɔhene daa daa; na wo din a ahyeta no te hɔ daa awoɔ ntoatoasoɔ nyinaa mu.
13 Te levantarás y tendrás piedad de Sión, pues es hora de apiadarse de ella. Sí, ha llegado el momento de la puesta en escena.
Wobɛsɔre na woahunu Sion mmɔbɔ; berɛ aduru sɛ wohunu no mmɔbɔ; ɛberɛ a wohyɛeɛ no aso.
14 Porque tus siervos se complacen en sus piedras, y apiádate de su polvo.
Nʼaboɔ som bo ma wʼasomfoɔ; ne mfuturo hyɛ wɔn awerɛhoɔ.
15 Así las naciones temerán el nombre de Yahvé, todos los reyes de la tierra tu gloria.
Amanaman no bɛsuro Awurade din; asase so ahemfo nyinaa bɛdi wʼanimuonyam ni.
16 Porque Yahvé ha edificado a Sión. Ha aparecido en su gloria.
Awurade bɛkyekyere Sion bio, na wapue wɔ nʼanimuonyam mu.
17 Ha respondido a la oración de los indigentes, y no ha despreciado su oración.
Ɔbɛtie mmɔborɔfoɔ mpaeɛbɔ; na ɔremmu nʼani ngu wɔn sufrɛ so.
18 Esto se escribirá para la generación venidera. Un pueblo que será creado alabará a Yah,
Montwerɛ yei mma nkyirimma, sɛdeɛ ɛbɛyɛ a wɔn a wɔnnya nwoo wɔn bɛkamfo Awurade;
19 porque ha mirado desde la altura de su santuario. Desde el cielo, Yahvé vio la tierra,
“Awurade hwɛɛ fam firi ne kronkronbea wɔ soro hɔ; ɔfiri soro hwɛɛ asase,
20 para escuchar los gemidos del prisionero, para liberar a los condenados a muerte,
sɛdeɛ ɔbɛte nneduafoɔ apinisie na wagyaa wɔn a wɔabu wɔn kumfɔ no.”
21 para que los hombres anuncien el nombre de Yahvé en Sión, y su alabanza en Jerusalén,
Enti, wɔbɛpae mu abɔ Awurade din wɔ Sion na wɔakamfo no wɔ Yerusalem,
22 cuando los pueblos están reunidos, los reinos, para servir a Yahvé.
ɛberɛ a amanaman ne ahennie ahodoɔ bɛhyiam na wɔasom Awurade.
23 Él debilitó mis fuerzas a lo largo del recorrido. Acortó mis días.
Ɔmaa me yɛɛ mmerɛ wɔ ɛberɛ a merenyini. Ɔtwaa me nkwa nna so.
24 Dije: “Dios mío, no me lleves a la mitad de mis días. Sus años son a través de todas las generaciones.
Enti mekaa sɛ, “Ao me Onyankopɔn, mfa me nkɔ, wɔ me nkwa nna mfimfini; wo mfeɛ wɔ hɔ daa kɔduru awoɔ ntoatoasoɔ nyinaa mu.
25 Desde antaño, tú pusiste los cimientos de la tierra. Los cielos son obra de tus manos.
Ahyɛaseɛ no, wotoo asase fapem, na ɔsoro yɛ wo nsa ano adwuma.
26 Ellos perecerán, pero tú perdurarás. Sí, todos ellos se desgastarán como una prenda de vestir. Los cambiarás como un manto, y serán cambiados.
Ne nyinaa bɛtwam, na wo deɛ, wobɛtena hɔ daa; wɔbɛtete te sɛ atadeɛ. Wobɛsesa wɔn te sɛ ntoma na wɔbɛto wɔn agu.
27 Pero tú eres el mismo. Tus años no tendrán fin.
Nanso, wote sɛdeɛ woteɛ, na wo mfeɛ to rentwa da.
28 Los hijos de tus siervos continuarán. Su descendencia se establecerá ante ti”.
Wʼasomfoɔ mma bɛtena nkwa mu wɔ wʼanim; na wɔn asefoɔ ase bɛtim wɔ wʼanim.”