San Mateo 20

1 “Porque el Reino de los Cielos es semejante a un hombre, dueño de una casa, que salió de madrugada a contratar obreros para su viña.

ਸ੍ਵਰ੍ਗਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਕੇਨਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯੇਨ ਸਮੰ, ਯੋ(ਅ)ਤਿਪ੍ਰਭਾਤੇ ਨਿਜਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਕਾਨ੍ ਨਿਯੋਕ੍ਤੁੰ ਗਤਵਾਨ੍|

2 Cuando se puso de acuerdo con los obreros por un denario al día, los envió a su viña.

ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੈਃ ਸਾਕੰ ਦਿਨੈਕਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੰ ਨਿਰੂਪ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰੇਰਯਾਮਾਸ|

3 Salió a eso de la tercera hora, y vio a otros que estaban ociosos en la plaza.

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਹਰੈਕਵੇਲਾਯਾਂ ਗਤ੍ਵਾ ਹੱਟੇ ਕਤਿਪਯਾਨ੍ ਨਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਾਨਵਦਤ੍,

4 Les dijo: “Id también vosotros a la viña, y os daré lo que sea justo. Y ellos se fueron.

ਯੂਯਮਪਿ ਮਮ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਯਾਤ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਹੰ ਯੋਗ੍ਯਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਤਤਸ੍ਤੇ ਵਵ੍ਰਜੁਃ|

5 Volvió a salir hacia la hora sexta y la novena, e hizo lo mismo.

ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਸ ਦ੍ਵਿਤੀਯਤ੍ਰੁʼਤੀਯਯੋਃ ਪ੍ਰਹਰਯੋ ਰ੍ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਤਥੈਵ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|

6 A la hora undécima salió y encontró a otros que estaban parados. Les dijo: “¿Por qué estáis aquí todo el día sin hacer nada?

ਤਤੋ ਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਯਾਂ ਵੇਲਾਯਾਂ ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾਪਰਾਨ੍ ਕਤਿਪਯਜਨਾਨ੍ ਨਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍, ਯੂਯੰ ਕਿਮਰ੍ਥਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਦਿਨੰ ਨਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਾਣਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ?

7 “Le dijeron: ‘Porque nadie nos ha contratado’. “Les dijo: ‘Id también vosotros a la viña, y recibiréis lo que sea justo’.

ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਨ ਕੋਪਿ ਕਰ੍ਮਮਣਿ ਨਿਯੁੰਕ੍ਤੇ| ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯੂਯਮਪਿ ਮਮ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਯਾਤ, ਤੇਨ ਯੋਗ੍ਯਾਂ ਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਥ|

8 “Cuando llegó la noche, el señor de la viña dijo a su administrador: “Llama a los obreros y págales su salario, empezando por los últimos hasta los primeros”.

ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਸਏਵ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਰਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੰ ਗਦਿਵਾਨ੍, ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਕਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਸ਼ੇਸ਼਼ਜਨਮਾਰਭ੍ਯ ਪ੍ਰਥਮੰ ਯਾਵਤ੍ ਤੇਭ੍ਯੋ ਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਦੇਹਿ|

9 “Cuando llegaron los que habían sido contratados hacia la hora undécima, recibieron un denario cada uno.

ਤੇਨ ਯੇ ਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਵਸ੍ਥਿਤੇ ਸਮਾਯਾਤਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨੋ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤ੍|

10 Cuando llegaron los primeros, supusieron que iban a recibir más; y también ellos recibieron cada uno un denario.

ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਥਮਨਿਯੁਕ੍ਤਾ ਜਨਾ ਆਗਤ੍ਯਾਨੁਮਿਤਵਨ੍ਤੋ ਵਯਮਧਿਕੰ ਪ੍ਰਪ੍ਸ੍ਯਾਮਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੈਰਪਿ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੋ(ਅ)ਲਾਭਿ|

11 Cuando lo recibieron, murmuraron contra el dueño de la casa,

ਤਤਸ੍ਤੇ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੇਨ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਨਾ ਸਾਕੰ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ,

12 diciendo: ‘¡Estos últimos han gastado una hora, y los has hecho iguales a nosotros, que hemos soportado la carga del día y el calor abrasador!’

ਵਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਦਿਨੰ ਤਾਪਕ੍ਲੇਸ਼ੌ ਸੋਢਵਨ੍ਤਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਚਾਤਾਯਾ ਸੇ ਜਨਾ ਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਮਾਤ੍ਰੰ ਪਰਿਸ਼੍ਰਾਨ੍ਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਮਾਨਾਂਸ਼ਾਃ ਕ੍ਰੁʼਤਾਃ|

13 “Pero él respondió a uno de ellos: ‘Amigo, no te hago ningún mal. ¿No te has puesto de acuerdo conmigo por un denario?

ਤਤਃ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਹੇ ਵਤ੍ਸ, ਮਯਾ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਕੋਪ੍ਯਨ੍ਯਾਯੋ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਃ ਕਿੰ ਤ੍ਵਯਾ ਮਤ੍ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੋ ਨਾਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਃ?

14 Toma lo que es tuyo y sigue tu camino. Es mi deseo dar a este último tanto como a ti.

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਵ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯੰ ਤਦਾਦਾਯ ਯਾਹਿ, ਤੁਭ੍ਯੰ ਯਤਿ, ਪਸ਼੍ਚਾਤੀਯਨਿਯੁਕ੍ਤਲੋਕਾਯਾਪਿ ਤਤਿ ਦਾਤੁਮਿੱਛਾਮਿ|

15 ¿No me es lícito hacer lo que quiero con lo que poseo? ¿O acaso tu ojo es malicioso, porque yo soy bueno?’

ਸ੍ਵੇੱਛਯਾ ਨਿਜਦ੍ਰਵ੍ਯਵ੍ਯਵਹਰਣੰ ਕਿੰ ਮਯਾ ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ? ਮਮ ਦਾਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਕਿਮ੍ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਃ ਕ੍ਰਿਯਤੇ?

16 Así, los últimos serán los primeros, y los primeros los últimos. Porque muchos son los llamados, pero pocos los elegidos”.

ਇੱਥਮ੍ ਅਗ੍ਰੀਯਲੋਕਾਃ ਪਸ਼੍ਚਤੀਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਪਸ਼੍ਚਾਤੀਯਜਨਾਸ਼੍ਚਗ੍ਰੀਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਅਹੂਤਾ ਬਹਵਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਲ੍ਪੇ ਮਨੋਭਿਲਸ਼਼ਿਤਾਃ|

17 Mientras Jesús subía a Jerusalén, tomó aparte a los doce discípulos, y en el camino les dijo:

ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਗੱਛਨ੍ ਮਾਰ੍ਗਮਧ੍ਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਏਕਾਨ੍ਤੇ ਵਭਾਸ਼਼ੇ,

18 “He aquí que subimos a Jerusalén, y el Hijo del Hombre será entregado a los sumos sacerdotes y a los escribas, y lo condenarán a muerte,

ਪਸ਼੍ਯ ਵਯੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਯਾਮਃ, ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਧ੍ਯਾਪਕਾਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਃ ਸਮਰ੍ਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ;

19 y lo entregarán a los gentiles para que lo escarnezcan, lo azoten y lo crucifiquen; y al tercer día resucitará.”

ਤੇ ਚ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁਮਾਜ੍ਞਾਪ੍ਯ ਤਿਰਸ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਵੇਤ੍ਰੇਣ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਧਾਤਯਿਤੁਞ੍ਚਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਵਸੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

20 Entonces la madre de los hijos de Zebedeo se acercó a él con sus hijos, arrodillándose y pidiéndole una cosa.

ਤਦਾਨੀਂ ਸਿਵਦੀਯਸ੍ਯ ਨਾਰੀ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰਾਵਾਦਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਪ੍ਰਣਮ੍ਯ ਕਞ੍ਚਨਾਨੁਗ੍ਰਹੰ ਤੰ ਯਯਾਚੇ|

21 Él le dijo: “¿Qué quieres?” Ella le dijo: “Ordena que estos dos hijos míos se sienten, uno a tu derecha y otro a tu izquierda, en tu Reino”.

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਯਾਚਸੇ? ਤਤਃ ਸਾ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਭਵਤੋ ਰਾਜਤ੍ਵੇ ਮਮਾਨਯੋਃ ਸੁਤਯੋਰੇਕੰ ਭਵੱਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਦ੍ਵਿਤੀਯੰ ਵਾਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਪਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਤੁ|

22 Pero Jesús respondió: “No sabes lo que pides. ¿Eres capaz de beber el cáliz que yo voy a beber, y ser bautizado con el bautismo con el que yo soy bautizado?” Le dijeron: “Podemos”.

ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਯਦ੍ ਯਾਚ੍ਯਤੇ, ਤੰਨ ਬੁਧ੍ਯਤੇ, ਅਹੰ ਯੇਨ ਕੰਸੇਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਕਿੰ ਤੇਨ ਪਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ? ਅਹਞ੍ਚ ਯੇਨ ਮੱਜੇਨੇਨ ਮੱਜਿਸ਼਼੍ਯੇ, ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਕਿੰ ਤੇਨ ਮੱਜਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ? ਤੇ ਜਗਦੁਃ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ|

23 Les dijo: “Ciertamente, beberéis mi copa y seréis bautizados con el bautismo con el que yo soy bautizado; pero sentarse a mi derecha y a mi izquierda no me corresponde a mí, sino a quien ha sido preparado por mi Padre.”

ਤਦਾ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੁਵਾਂ ਮਮ ਕੰਸੇਨਾਵਸ਼੍ਯੰ ਪਾਸ੍ਯਥਃ, ਮਮ ਮੱਜਨੇਨ ਚ ਯੁਵਾਮਪਿ ਮੱਜਿਸ਼਼੍ਯੇਥੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮੱਤਾਤੇਨ ਨਿਰੂਪਿਤਮ੍ ਇਦੰ ਤਾਨ੍ ਵਿਹਾਯਾਨ੍ਯੰ ਕਮਪਿ ਮੱਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਵਾਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਚ ਸਮੁਪਵੇਸ਼ਯਿਤੁੰ ਮਮਾਧਿਕਾਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ|

24 Cuando los diez lo oyeron, se indignaron con los dos hermanos.

ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਨ੍ਯੇ ਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੌ ਭ੍ਰਾਤਰੌ ਪ੍ਰਤਿ ਚੁਕੁਪੁਃ|

25 Pero Jesús los convocó y les dijo: “Sabéis que los jefes de las naciones se enseñorean de ellas, y sus grandes ejercen su autoridad sobre ellas.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵਸਮੀਪੰ ਤਾਨਾਹੂਯ ਜਗਾਦ, ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਨਰਪਤਯਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਧਿਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ, ਯੇ ਤੁ ਮਹਾਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਸ਼ਾਸਤਿ, ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ|

26 No será así entre ustedes, sino que el que quiera hacerse grande entre ustedes será su servidor.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਨ ਤਥਾ ਭਵੇਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਹਾਨ੍ ਬੁਭੂਸ਼਼ਤਿ, ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸੇਵੇਤ;

27 El que quiera ser el primero entre vosotros será vuestro siervo,

ਯਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਮੁਖ੍ਯੋ ਬੁਭੂਸ਼਼ਤਿ, ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦਾਸੋ ਭਵੇਤ੍|

28 así como el Hijo del Hombre no ha venido a ser servido, sino a servir, y a dar su vida en rescate por muchos.”

ਇੱਥੰ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰਃ ਸੇਵ੍ਯੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨਹਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੇਵਿਤੁੰ ਬਹੂਨਾਂ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਮੂਲ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਦਾਤੁਞ੍ਚਾਗਤਃ|

29 Al salir de Jericó, le seguía una gran multitud.

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯਿਰੀਹੋਨਗਰਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬਹਿਰ੍ਗਮਨਸਮਯੇ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਵਵ੍ਰਜੁਃ|

30 He aquí que dos ciegos sentados junto al camino, al oír que pasaba Jesús, gritaron: “¡Señor, ten piedad de nosotros, hijo de David!”

ਅਪਰੰ ਵਰ੍ਤ੍ਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਪਵਿਸ਼ਨ੍ਤੌ ਦ੍ਵਾਵਨ੍ਧੌ ਤੇਨ ਮਾਰ੍ਗੇਣ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਗਮਨੰ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਕਥਯਾਮਾਸਤੁਃ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਆਵਯੋ ਰ੍ਦਯਾਂ ਵਿਧੇਹਿ|

31 La multitud los reprendió, diciéndoles que se callaran, pero ellos gritaron aún más: “¡Señor, ten piedad de nosotros, hijo de David!”

ਤਤੋ ਲੋਕਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤੁਸ਼਼੍ਣੀਮ੍ਭਵਤਮਿਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੌ ਤਰ੍ਜਯਾਮਾਸੁਃ; ਤਥਾਪਿ ਤੌ ਪੁਨਰੁੱਚੈਃ ਕਥਯਾਮਾਸਤੁਃ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਆਵਾਂ ਦਯਸ੍ਵ|

32 Jesús se detuvo, los llamó y les preguntó: “¿Qué quieren que haga por ustedes?”

ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਥਗਿਤਃ ਸਨ੍ ਤਾਵਾਹੂਯ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍, ਯੁਵਯੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਰ੍ਵ੍ਯੰ? ਯੁਵਾਂ ਕਿੰ ਕਾਮਯੇਥੇ?

33 Le dijeron: “Señor, que se nos abran los ojos”.

ਤਦਾ ਤਾਵੁਕ੍ਤਵਨ੍ਤੌ, ਪ੍ਰਭੋ ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਨੌ ਪ੍ਰਸੰਨਾਨਿ ਭਵੇਯੁਃ|

34 Jesús, compadecido, les tocó los ojos; y al instante sus ojos recibieron la vista, y le siguieron.

ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੌ ਪ੍ਰਤਿ ਪ੍ਰਮੰਨਃ ਸਨ੍ ਤਯੋ ਰ੍ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼, ਤੇਨੈਵ ਤੌ ਸੁਵੀਕ੍ਸ਼਼ਾਞ੍ਚਕ੍ਰਾਤੇ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਜਗ੍ਮੁਤੁਸ਼੍ਚ|