San Lucas 9
1 Convocó a los doce y les dio poder y autoridad sobre todos los demonios y para curar enfermedades.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨਾਹੂਯ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਰੋਗਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸ਼ਕ੍ਤਿਮਾਧਿਪਤ੍ਯਞ੍ਚ ਦਦੌ|
2 Los envió a predicar el Reino de Dios y a curar a los enfermos.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁਮ੍ ਰੋਗਿਣਾਮਾਰੋਗ੍ਯੰ ਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰੇਰਣਕਾਲੇ ਤਾਨ੍ ਜਗਾਦ|
3 Les dijo: “No tomen nada para su viaje: ni bastones, ni cartera, ni pan, ni dinero. Ni tengáis dos túnicas cada uno.
ਯਾਤ੍ਰਾਰ੍ਥੰ ਯਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰਪੁਟਕੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਮੁਦ੍ਰਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਵਸ੍ਤ੍ਰਮ੍, ਏਸ਼਼ਾਂ ਕਿਮਪਿ ਮਾ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ|
4 En cualquier casa en la que entréis, quedaos allí, y salid de allí.
ਯੂਯਞ੍ਚ ਯੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਥ ਨਗਰਤ੍ਯਾਗਪਰ੍ੱਯਨਤੰ ਤੰਨਿਵੇਸ਼ਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
5 A todos los que no os reciban, cuando salgáis de esa ciudad, sacudid hasta el polvo de vuestros pies como testimonio contra ellos.”
ਤਤ੍ਰ ਯਦਿ ਕਸ੍ਯਚਿਤ੍ ਪੁਰਸ੍ਯ ਲੋਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਮਾੰਨਗਰਾਦ੍ ਗਮਨਕਾਲੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਰੁੱਧੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਦਧੂਲੀਃ ਸਮ੍ਪਾਤਯਤ|
6 Partieron y recorrieron las aldeas, predicando la Buena Nueva y sanando por todas partes.
ਅਥ ਤੇ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪੀਡਿਤਾਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਗ੍ਰਾਮੇਸ਼਼ੁ ਭ੍ਰਮਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ|
7 El tetrarca Herodes se enteró de todo lo que había hecho, y se quedó muy perplejo, porque unos decían que Juan había resucitado de entre los muertos,
ਏਤਰ੍ਹਿ ਹੇਰੋਦ੍ ਰਾਜਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਰ੍ੱਵਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਭ੍ਰੁʼਸ਼ਮੁਦ੍ਵਿਵਿਜੇ
8 y otros que Elías había aparecido, y otros que uno de los antiguos profetas había resucitado.
ਯਤਃ ਕੇਚਿਦੂਚੁਰ੍ਯੋਹਨ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁਦਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍| ਕੇਚਿਦੂਚੁਃ, ਏਲਿਯੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍; ਏਵਮਨ੍ਯਲੋਕਾ ਊਚੁਃ ਪੂਰ੍ੱਵੀਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਸਮੁੱਥਿਤਃ|
9 Herodes dijo: “Yo decapité a Juan, pero ¿quién es éste del que oigo tales cosas?” Buscó verlo.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇਰੋਦੁਵਾਚ ਯੋਹਨਃ ਸ਼ਿਰੋ(ਅ)ਹਮਛਿਨਦਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਯਸ੍ਯੇਦ੍ਰੁʼੱਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਮਿ ਸ ਕਃ? ਅਥ ਸ ਤੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਐੱਛਤ੍|
10 Los apóstoles, al regresar, le contaron lo que habían hecho. Los tomó y se retiró a una región desierta de una ciudad llamada Betsaida.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਯਾਨਿ ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਚਕ੍ਰੁਸ੍ਤਾਨਿ ਯੀਸ਼ਵੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਬੈਤ੍ਸੈਦਾਨਾਮਕਨਗਰਸ੍ਯ ਵਿਜਨੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਗੁਪ੍ਤੰ ਜਗਾਮ|
11 Pero las multitudes, al darse cuenta, le siguieron. Él los acogió, les habló del Reino de Dios y curó a los que necesitaban curación.
ਪਸ਼੍ਚਾਲ੍ ਲੋਕਾਸ੍ਤਦ੍ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਯੁਃ; ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਨਯਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸਙ੍ਗਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਚਿਕਿਤ੍ਸਯਾ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍ ਆਸੀਤ੍ ਤਾਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਚਕਾਰ ਚ|
12 Empezaba a declinar el día, y los doce se acercaron y le dijeron: “Despide a la multitud para que vaya a las aldeas y granjas de los alrededores y se aloje y consiga comida, porque estamos aquí en un lugar desierto.”
ਅਪਰਞ੍ਚ ਦਿਵਾਵਸੰਨੇ ਸਤਿ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਯੀਸ਼ੋਰਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਵਯਮਤ੍ਰ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਸ੍ਥਾਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਃ, ਤਤੋ ਨਗਰਾਣਿ ਗ੍ਰਾਮਾਣਿ ਗਤ੍ਵਾ ਵਾਸਸ੍ਥਾਨਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕ੍ਰੇਤੁੰ ਜਨਨਿਵਹੰ ਭਵਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜਤੁ|
13 Pero él les dijo: “Dadles vosotros de comer”. Dijeron: “No tenemos más que cinco panes y dos peces, si no vamos a comprar comida para toda esta gente.”
ਤਦਾ ਸ ਉਵਾਚ, ਯੂਯਮੇਵ ਤਾਨ੍ ਭੇਜਯਧ੍ਵੰ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਰਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ ਕੇਵਲੰ ਪਞ੍ਚ ਪੂਪਾ ਦ੍ਵੌ ਮਤ੍ਸ੍ਯੌ ਚ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਅਤਏਵ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰਮ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਨਿਮਿੱਤਮੇਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਨ ਕ੍ਰੀਤੇਸ਼਼ੁ ਨ ਭਵਤਿ|
14 Porque eran unos cinco mil hombres. Dijo a sus discípulos: “Haced que se sienten en grupos de unos cincuenta cada uno”.
ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਪਞ੍ਚਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਆਸਨ੍|
15 Así lo hicieron, y los hizo sentar a todos.
ਤਦਾ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਜਗਾਦ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ਤ੍ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ੱਜਨੈਃ ਪੰਕ੍ਤੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਾਨੁਪਵੇਸ਼ਯਤ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨੁਪਵੇਸ਼ਯਾਪਾਸੁਃ|
16 Tomó los cinco panes y los dos peces y, mirando al cielo, los bendijo, los partió y los dio a los discípulos para que los pusieran delante de la multitud.
ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਞ੍ਚ ਪੂਪਾਨ੍ ਮੀਨਦ੍ਵਯਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ ਭਙ੍ਕ੍ਤਾ ਚ ਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਣਾਰ੍ਥੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮ੍ਬਭੂਵ|
17 Comieron y se saciaron. Recogieron doce cestas con los trozos que habían sobrado.
ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਿੰ ਗਤਾ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਨਾਞ੍ਚ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ ਡੱਲਕਾਨ੍ ਸੰਜਗ੍ਰੁʼਹੁਃ|
18 Mientras oraba a solas, los discípulos estaban cerca de él y les preguntó: “¿Quién dicen las multitudes que soy yo?”
ਅਥੈਕਦਾ ਨਿਰ੍ਜਨੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਹ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਕਾਲੇ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਲੋਕਾ ਮਾਂ ਕੰ ਵਦਨ੍ਤਿ?
19 Ellos respondieron: “Juan el Bautista”, pero otros dicen: “Elías”, y otros, que uno de los antiguos profetas ha resucitado”.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਾਚੁਃ, ਤ੍ਵਾਂ ਯੋਹਨ੍ਮੱਜਕੰ ਵਦਨ੍ਤਿ; ਕੇਚਿਤ੍ ਤ੍ਵਾਮ੍ ਏਲਿਯੰ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਪੂਰ੍ੱਵਕਾਲਿਕਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉਦਤਿਸ਼਼੍ਠਦ੍ ਇਤ੍ਯਪਿ ਕੇਚਿਦ੍ ਵਦਨ੍ਤਿ|
20 Les dijo: “¿Pero quién decís que soy yo?”. Pedro respondió: “El Cristo de Dios”.
ਤਦਾ ਸ ਉਵਾਚ, ਯੂਯੰ ਮਾਂ ਕੰ ਵਦਥ? ਤਤਃ ਪਿਤਰ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ਃ|
21 Pero les advirtió y les ordenó que no contaran esto a nadie,
ਤਦਾ ਸ ਤਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਢਮਾਦਿਦੇਸ਼, ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਮਾ ਕਥਯਤ|
22 diciendo: “Es necesario que el Hijo del Hombre padezca muchas cosas, y que sea rechazado por los ancianos, los sumos sacerdotes y los escribas, y que sea muerto, y al tercer día resucite.”
ਸ ਪੁਨਰੁਵਾਚ, ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੇਣ ਵਹੁਯਾਤਨਾ ਭੋਕ੍ਤਵ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕੈਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੈਰਧ੍ਯਾਪਕੈਸ਼੍ਚ ਸੋਵਜ੍ਞਾਯ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਵਸੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਤੇਨੋੱਥਾਤਵ੍ਯਮ੍|
23 Dijo a todos: “Si alguno quiere venir en pos de mí, niéguese a sí mismo, tome su cruz y sígame.
ਅਪਰੰ ਸ ਸਰ੍ੱਵਾਨੁਵਾਚ, ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦਿ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਨ੍ਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਸ੍ਵੰ ਦਾਮ੍ਯਤੁ, ਦਿਨੇ ਦਿਨੇ ਕ੍ਰੁਸ਼ੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਚ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗੱਛਤੁ|
24 Porque el que quiera salvar su vida, la perderá; pero el que pierda su vida por mí, la salvará.
ਯਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਰਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼ਤਿ ਸ ਤਾਨ੍ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਤਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
25 Porque ¿de qué le sirve al hombre ganar el mundo entero, si se pierde o pierde a sí mismo?
ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦਿ ਸਰ੍ੱਵੰ ਜਗਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਾਰਯਤਿ ਸ੍ਵਯੰ ਵਿਨਸ਼੍ਯਤਿ ਚ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਕੋ ਲਾਭਃ?
26 Porque el que se avergüence de mí y de mis palabras, de él se avergonzará el Hijo del Hombre cuando venga en su gloria, y la gloria del Padre y de los santos ángeles.
ਪੁਨ ਰ੍ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਂ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਾ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜਾਨਾਤਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੋ ਯਦਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਪਿਤੁਸ਼੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰਾਣਾਂ ਦੂਤਾਨਾਞ੍ਚ ਤੇਜੋਭਿਃ ਪਰਿਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਦਾ ਸੋਪਿ ਤੰ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤਿ|
27 Pero os digo la verdad: hay algunos de los que están aquí que no probarán la muerte hasta que vean el Reino de Dios.”
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜਤ੍ਵੰ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਨਾਸ੍ਵਾਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਥਨੇ(ਅ)ਪਿ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤਿ|
28 Unos ocho días después de estas palabras, tomó consigo a Pedro, Juan y Santiago, y subió al monte a orar.
ਏਤਦਾਖ੍ਯਾਨਕਥਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਪ੍ਰਾਯੇਣਾਸ਼਼੍ਟਸੁ ਦਿਨੇਸ਼਼ੁ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਸ ਪਿਤਰੰ ਯੋਹਨੰ ਯਾਕੂਬਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਪਰ੍ੱਵਤਮੇਕੰ ਸਮਾਰੁਰੋਹ|
29 Mientras oraba, el aspecto de su rostro se alteró, y su ropa se volvió blanca y deslumbrante.
ਅਥ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਾਕ੍ਰੁʼਤਿਰਨ੍ਯਰੂਪਾ ਜਾਤਾ, ਤਦੀਯੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮੁੱਜ੍ਵਲਸ਼ੁਕ੍ਲੰ ਜਾਤੰ|
30 He aquí que dos hombres hablaban con él, que eran Moisés y Elías,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਮੂਸਾ ਏਲਿਯਸ਼੍ਚੋਭੌ ਤੇਜਸ੍ਵਿਨੌ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੌ
31 los cuales aparecieron en gloria y hablaron de su partida, que iba a cumplir en Jerusalén.
ਤੌ ਤੇਨ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰੇ ਯੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਃ ਸਾਧਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦੀਯਾਂ ਕਥਾਂ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਥਯਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਾਤੇ|
32 Pedro y los que estaban con él estaban agobiados por el sueño, pero cuando se despertaron del todo, vieron su gloria y a los dos hombres que estaban con él.
ਤਦਾ ਪਿਤਰਾਦਯਃ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗਿਨੋ ਨਿਦ੍ਰਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਆਸਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਜਾਗਰਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਤੇਜਸ੍ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੌ ਜਨੌ ਚ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
33 Cuando se separaban de él, Pedro dijo a Jesús: “Maestro, es bueno que estemos aquí. Hagamos tres tiendas: una para ti, otra para Moisés y otra para Elías”, sin saber lo que decía.
ਅਥ ਤਯੋਰੁਭਯੋ ਰ੍ਗਮਨਕਾਲੇ ਪਿਤਰੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਗੁਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਥਾਨੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਿਤਿਃ ਸ਼ੁਭਾ, ਤਤ ਏਕਾ ਤ੍ਵਦਰ੍ਥਾ, ਏਕਾ ਮੂਸਾਰ੍ਥਾ, ਏਕਾ ਏਲਿਯਾਰ੍ਥਾ, ਇਤਿ ਤਿਸ੍ਰਃ ਕੁਟ੍ਯੋਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ੰਮੀਯਨ੍ਤਾਂ, ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ ਨ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ|
34 Mientras decía estas cosas, vino una nube y los cubrió, y tuvieron miedo al entrar en la nube.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਵਦਨਕਾਲੇ ਪਯੋਦ ਏਕ ਆਗਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਮੁਪਰਿ ਛਾਯਾਂ ਚਕਾਰ, ਤਤਸ੍ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਤਯੋਃ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਾਤ੍ ਤੇ ਸ਼ਸ਼ਙ੍ਕਿਰੇ|
35 De la nube salió una voz que decía: “Este es mi Hijo amado. Escuchadle”.
ਤਦਾ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਯੋਦਾਦ੍ ਇਯਮਾਕਾਸ਼ੀਯਾ ਵਾਣੀ ਨਿਰ੍ਜਗਾਮ, ਮਮਾਯੰ ਪ੍ਰਿਯਃ ਪੁਤ੍ਰ ਏਤਸ੍ਯ ਕਥਾਯਾਂ ਮਨੋ ਨਿਧੱਤ|
36 Cuando llegó la voz, Jesús se encontró solo. Ellos guardaron silencio y no contaron a nadie en aquellos días nada de lo que habían visto.
ਇਤਿ ਸ਼ਬ੍ਦੇ ਜਾਤੇ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁਮੇਕਾਕਿਨੰ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਤਦਾਨੀਂ ਤਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨਸ੍ਯ ਵਾਚਮੇਕਾਮਪਿ ਨੋਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮਨਃਸੁ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸੁਃ|
37 Al día siguiente, cuando bajaron del monte, le salió al encuentro una gran multitud.
ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਤੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਮਾੱਛੈਲਾਦ੍ ਅਵਰੂਢੇਸ਼਼ੁ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਆਜਗ੍ਮੁਃ|
38 He aquí que un hombre de la muchedumbre gritó diciendo: “Maestro, te ruego que mires a mi hijo, porque es mi único hijo nacido.
ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਏਕੋ ਜਨ ਉੱਚੈਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਅਹੰ ਵਿਨਯੰ ਕਰੋਮਿ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕਰੋਤੁ, ਮਮ ਸ ਏਵੈਕਃ ਪੁਤ੍ਰਃ|
39 He aquí que un espíritu se apodera de él, grita repentinamente y lo convulsiona de tal manera que hace espuma; y apenas se aparta de él, lo hiere gravemente.
ਭੂਤੇਨ ਧ੍ਰੁʼਤਃ ਸਨ੍ ਸੰ ਪ੍ਰਸਭੰ ਚੀੱਛਬ੍ਦੰ ਕਰੋਤਿ ਤਨ੍ਮੁਖਾਤ੍ ਫੇਣਾ ਨਿਰ੍ਗੱਛਨ੍ਤਿ ਚ, ਭੂਤ ਇੱਥੰ ਵਿਦਾਰ੍ੱਯ ਕ੍ਲਿਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਯਸ਼ਸ੍ਤੰ ਨ ਤ੍ਯਜਤਿ|
40 He rogado a tus discípulos que lo expulsen, y no han podido”.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੰ ਭੂਤੰ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸਮੀਪੇ ਨ੍ਯਵੇਦਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਨ ਸ਼ੇਕੁਃ|
41 Jesús respondió: “Generación incrédula y perversa, ¿hasta cuándo estaré con vosotros y os soportaré? Traed a vuestro hijo”.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਾਦੀਤ੍, ਰੇ ਆਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨ੍ ਵਿਪਥਗਾਮਿਨ੍ ਵੰਸ਼ ਕਤਿਕਾਲਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਚਰਣਾਨਿ ਚ ਸਹਿਸ਼਼੍ਯੇ? ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਮਿਹਾਨਯ|
42 Mientras se acercaba, el demonio lo arrojó al suelo y lo convulsionó violentamente. Pero Jesús reprendió al espíritu impuro, curó al muchacho y se lo devolvió a su padre.
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਮਿੰਨਾਗਤਮਾਤ੍ਰੇ ਭੂਤਸ੍ਤੰ ਭੂਮੌ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਵਿਦਦਾਰ; ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਮੇਧ੍ਯੰ ਭੂਤੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਬਾਲਕੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਰਿ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮਾਸ|
43 Todos estaban asombrados de la majestad de Dios. Pero mientras todos se maravillaban de todas las cosas que Jesús hacía, dijo a sus discípulos:
ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਾਸ਼ਕ੍ਤਿਮ੍ ਇਮਾਂ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇ ਚਮੱਚਕ੍ਰੁਃ; ਇੱਥੰ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਰ੍ੱਵਾਭਿਃ ਕ੍ਰਿਯਾਭਿਃ ਸਰ੍ੱਵੈਰ੍ਲੋਕੈਰਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੇ ਮਨ੍ਯਮਾਨੇ ਸਤਿ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ,
44 “Que estas palabras se os graben en los oídos, porque el Hijo del Hombre será entregado en manos de los hombres.”
ਕਥੇਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਰ੍ਣੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤੁ, ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੋ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
45 Pero ellos no entendieron este dicho. Se les ocultó, para que no lo percibieran, y tuvieron miedo de preguntarle sobre este dicho.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਤਾਂ ਕਥਾਂ ਨ ਬੁਬੁਧਿਰੇ, ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵਾਭਾਵਾਤ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਅਭਿਪ੍ਰਾਯਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬੋਧਗਮ੍ਯੋ ਨ ਬਭੂਵ; ਤਸ੍ਯਾ ਆਸ਼ਯਃ ਕ ਇਤ੍ਯਪਿ ਤੇ ਭਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਸ਼ੇਕੁਃ|
46 Se suscitó una discusión entre ellos acerca de cuál de ellos era el más grande.
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਕਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਃ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੇ ਮਿਥੋ ਵਿਵਾਦੰ ਚਕ੍ਰੁਃ|
47 Jesús, percibiendo el razonamiento de sus corazones, tomó un niño pequeño y lo puso a su lado,
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨੋਭਿਪ੍ਰਾਯੰ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਬਾਲਕਮੇਕੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਜਗਾਦ,
48 y les dijo: “El que recibe a este niño en mi nombre, me recibe a mí. El que me recibe a mí, recibe al que me ha enviado. Porque el que sea más pequeño entre todos vosotros, éste será grande”.
ਯੋ ਜਨੋ ਮਮ ਨਾਮ੍ਨਾਸ੍ਯ ਬਾਲਾਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ ਸ ਮਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ, ਯਸ਼੍ਚ ਮਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ ਸ ਮਮ ਪ੍ਰੇਰਕਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇਯਃ ਸ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੰ ਜਾਨੀਤੇ ਸ ਏਵ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
49 Juan respondió: “Maestro, vimos a alguien que expulsaba demonios en tu nombre, y se lo prohibimos, porque no sigue con nosotros.”
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੋਹਨ੍ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ ਹੇ ਪ੍ਰਭੇ ਤਵ ਨਾਮ੍ਨਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਨ੍ਤੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ਮ੍ ਏਕੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਨ੍ਤੋ ਵਯੰ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਾਮਿਤ੍ਵਾਤ੍ ਤੰ ਨ੍ਯਸ਼਼ੇਧਾਮ੍| ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ,
50 Jesús le dijo: “No se lo prohíbas, porque el que no está contra nosotros está a favor”.
ਤੰ ਮਾ ਨਿਸ਼਼ੇਧਤ, ਯਤੋ ਯੋ ਜਨੋਸ੍ਮਾਕੰ ਨ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਃ ਸ ਏਵਾਸ੍ਮਾਕੰ ਸਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਭਵਤਿ|
51 Sucedió que, cuando se acercaban los días en que debía ser llevado, se propuso intensamente ir a Jerusalén
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯਾਰੋਹਣਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸ ਸ੍ਥਿਰਚੇਤਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪ੍ਰਤਿ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤ੍ਯਾਗ੍ਰੇ ਦੂਤਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
52 y envió mensajeros delante de él. Ellos fueron y entraron en una aldea de los samaritanos, para prepararse para él.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਗਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਯੋਜਨੀਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸੰਗ੍ਰਹੀਤੁੰ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਾਨਾਂ ਗ੍ਰਾਮੰ ਪ੍ਰਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
53 No le recibieron, porque viajaba con el rostro puesto en Jerusalén.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਨਗਰੰ ਯਾਤਿ ਤਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਨ ਚਕ੍ਰੁਃ|
54 Al ver esto, sus discípulos, Santiago y Juan, dijeron: “Señor, ¿quieres que mandemos bajar fuego del cielo y los destruyamos, como hizo Elías?”
ਅਤਏਵ ਯਾਕੂਬ੍ਯੋਹਨੌ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੌ ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਜਗਦਤੁਃ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਏਲਿਯੋ ਯਥਾ ਚਕਾਰ ਤਥਾ ਵਯਮਪਿ ਕਿੰ ਗਗਣਾਦ੍ ਆਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਏਤਾਨ੍ ਭਸ੍ਮੀਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਵਹ੍ਨਿਮਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਃ? ਭਵਾਨ੍ ਕਿਮਿੱਛਤਿ?
55 Pero él se volvió y les reprendió: “No sabéis de qué espíritu sois.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਮੁਖੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨੋਭਾਵਃ ਕਃ, ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਨ ਜਾਨੀਥ|
56 Porque el Hijo del Hombre no ha venido a destruir la vida de los hombres, sino a salvarla”. Fueron a otra aldea.
ਮਨੁਜਸੁਤੋ ਮਨੁਜਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਨਾਗੱਛਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮ੍ ਆਗੱਛਤ੍| ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਇਤਰਗ੍ਰਾਮੰ ਤੇ ਯਯੁਃ|
57 Mientras iban por el camino, un hombre le dijo: “Quiero seguirte dondequiera que vayas, Señor”.
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਪਥਿ ਗਮਨਕਾਲੇ ਜਨ ਏਕਸ੍ਤੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਯਤ੍ਰ ਯਾਤਿ ਭਵਤਾ ਸਹਾਹਮਪਿ ਤਤ੍ਰ ਯਾਸ੍ਯਾਮਿ|
58 Jesús le dijo: “Las zorras tienen madrigueras y las aves del cielo tienen nidos, pero el Hijo del Hombre no tiene dónde reclinar la cabeza”.
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮੁਵਾਚ, ਗੋਮਾਯੂਨਾਂ ਗਰ੍ੱਤਾ ਆਸਤੇ, ਵਿਹਾਯਸੀਯਵਿਹਗਾਨਾਂ ਨੀਡਾਨਿ ਚ ਸਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਾਨਵਤਨਯਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰਃ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ|
59 Le dijo a otro: “¡Sígueme!” Pero él dijo: “Señor, permíteme primero ir a enterrar a mi padre”.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਇਤਰਜਨੰ ਜਗਾਦ, ਤ੍ਵੰ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਹਿ; ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਪਿਤਰੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਮਾਮਾਦਿਸ਼ਤੁ|
60 Pero Jesús le dijo: “Deja que los muertos entierren a sus propios muertos, pero tú ve a anunciar el Reino de Dios”.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਨ੍ਤੁ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਗਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਯ|
61 Otro también dijo: “Quiero seguirte, Señor, pero primero permíteme despedirme de los que están en mi casa”.
ਤਤੋਨ੍ਯਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮਯਾਪਿ ਭਵਤਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗੰਸ੍ਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਮ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯ ਪਰਿਜਨਾਨਾਮ੍ ਅਨੁਮਤਿੰ ਗ੍ਰਹੀਤੁਮ੍ ਅਹਮਾਦਿਸ਼੍ਯੈ ਭਵਤਾ|
62 Pero Jesús le dijo: “Nadie que ponga la mano en el arado y mire hacia atrás es apto para el Reino de Dios.”
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੋ ਜਨੋ ਲਾਙ੍ਗਲੇ ਕਰਮਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯੰ ਨਾਰ੍ਹਤਿ|
