< Lamentaciones 3 >

1 Soy el hombre que ha visto la aflicción por la vara de su ira.
Kai loe anih palungphuihaih quiboeng hoiah patang ka khang boeh.
2 Me ha guiado y me ha hecho caminar en la oscuridad, y no en la luz.
Anih mah khodai ai, khoving thungah ang hoih.
3 Ciertamente, vuelve su mano contra mí una y otra vez durante todo el día.
Anih mah ang thuitaek; athun qui vaihi hoi vaihi a ban hoiah ang thuitaek.
4 Ha envejecido mi carne y mi piel. Me ha roto los huesos.
Anih mah ka ngan hoi ahin ang hmawnsak; ka huhnawk doeh angkhaehsak.
5 Ha construido contra mí, y me rodeó de amargura y penurias.
Kai tuk hanah misatuh kaminawk to pakhueng moe, kakhaa hoi karai hmuen hoiah ang takui khoep.
6 Me ha hecho habitar en lugares oscuros, como los que llevan mucho tiempo muertos.
Canghnii ah kadueh kami baktiah, khoving thungah ang suek.
7 Me ha amurallado para que no pueda salir. Ha hecho que mi cadena sea pesada.
Sipae hoi ang takui khoep pongah, ka loih thai ai; kazit sumqui hoiah ang pathlet.
8 Sí, cuando lloro y pido ayuda, él cierra mi oración.
Ka hangh moe, lawk ka thuih naah doeh, lawk ka thuihaih to ang pakaa pae ving.
9 Ha amurallado mis caminos con piedra cortada. Ha hecho que mis caminos sean torcidos.
Ka caehhaih loklam to thlung hoiah ang pakaa pae khoep moe, kang koih loklam to ang pazuisak.
10 Es para mí como un oso al acecho, como un león escondido.
Anih loe kai hanah, moi angang taqom baktih, amtueng ai ahmuen ah kaom kaipui baktiah oh.
11 Ha desviado mi camino, y me ha hecho pedazos. Me ha dejado desolado.
Anih mah kai loklam amkhraengsak moe, ang taprawt pet pacoengah, kai hae amrosak.
12 Ha doblado su arco, y me puso como marca para la flecha.
Anih mah kalii anueng moe, kai to palaa kahhaih ahmuen ah ang suek.
13 Ha hecho que las astas de su carcaj entren en mis riñones.
Kalii tabu thung ih anih ih palaanawk mah ka kaeng ah cop.
14 Me he convertido en una burla para todo mi pueblo, y su canción durante todo el día.
Kai loe kaimah ih kaminawk mah pahnui thuih han ih ni ka oh sut boeh; ni thokkruek laasak thuih hanah ka oh.
15 Me ha llenado de amargura. Me ha llenado de ajenjo.
Anih mah kakhaa tui hoiah ang bawh moe, kakhaa ahmuet hoiah ang paquisak.
16 También me ha roto los dientes con gravilla. Me ha cubierto de cenizas.
Anih mah thlung hoiah ka ha angkhaehsak moe, maiphu hoiah ang phumh.
17 Has alejado mi alma de la paz. Me olvidé de la prosperidad.
Monghaih hoi kangthla ah ka hinghaih pakhra na suek ving boeh pongah, khosak hoihaih to ka pahnet boeh.
18 Dije: “Mis fuerzas han perecido, junto con mi expectativa de Yahvé”.
To pongah Angraeng khae ih thacakhaih hoi oephaih to om ai boeh, tiah ka thuih.
19 Acuérdate de mi aflicción y de mi miseria, el ajenjo y la amargura.
Patangkhanghaih hoi raihaih, kakhaa tui hoi kakhaa ahmuet doeh ka pahnet ai vop.
20 Mi alma aún los recuerda, y se inclina dentro de mí.
To baktih hmuennawk to ka hinghaih pakhra mah panoek poe moe, ka thung ah angam sut boeh.
21 Esto lo recuerdo en mi mente; por lo tanto, tengo esperanza.
Palung thungah ka poek poe pongah oephaih ka tawnh.
22 Es por las bondades amorosas de Yahvé que no somos consumidos, porque sus misericordias no fallan.
Angraeng amlunghaih loe boeng thai ai, anih mah palungnathaih tawn ai nahaeloe, aicae loe amro tih boeh.
23 Son nuevos cada mañana. Grande es tu fidelidad.
Akhawnbang kruek tahmenhaih kangtha a hnuk o; na oep thohhaih loe paroeai len.
24 “Yahvé es mi porción”, dice mi alma. “Por lo tanto, esperaré en él”.
Angraeng loe kai ih taham ah oh, tiah ka hinghaih pakhra mah thuih pongah, anih to ka zing han.
25 El Señor es bueno con los que lo esperan, al alma que lo busca.
Angraeng hoihhaih loe anih oephaih tawn kami, hinghaih pakhra hoi anih pakrong kaminawk khaeah oh.
26 Es bueno que el hombre espere y esperar tranquilamente la salvación de Yahvé.
Kami loe Angraeng pahlonghaih to oep moe, zing han hoih.
27 Es bueno para el hombre que lleve el yugo en su juventud.
Kami loe thendoeng nathuem ah tok karai sak han hoih.
28 Que se siente solo y guarde silencio, porque se lo ha puesto a él.
Anih nuiah hmuen to amtik boeh pongah, angmabueng anghnut moe, anghngai duem han oh.
29 Que ponga su boca en el polvo, si es para que haya esperanza.
Oephaih om tih hmang tiah poek nahaeloe, a mikhmai to maiphu pongah akuep nasoe.
30 Que dé su mejilla al que lo golpea. Que se llene de reproches.
Anih tabaeng kami khaeah tangbaeng patueng pae nasoe loe, ahmin sethaih hoiah koi nasoe.
31 Porque el Señor no desechará para siempre.
Sithaw mah aicae dungzan khoek to vaa mak ai;
32 Porque aunque cause dolor, pero tendrá compasión según la multitud de sus bondades.
anih mah palungsethaih phaksak, toe paroeai pop anih palungnathaih hoi amlunghaih to amtuengsak let tih.
33 Porque no se aflige voluntariamente, ni afligir a los hijos de los hombres.
Anih loe kaminawk nuiah palungsethaih hoi amtanghaih phaksak han koeh ai.
34 Para aplastar bajo los pies a todos los prisioneros de la tierra,
Long ah thongkrah kaminawk boih khok hoiah cawh moe,
35 para apartar el derecho de un hombre ante la faz del Altísimo,
sang koek Sithaw hmaa ah kami mah toenghaih baktiah hnuk han koi hmuen lak pae ving pacoengah,
36 para subvertir a un hombre en su causa, el Señor no lo aprueba.
kami mah hnuk han koi hmuen sungsak ving hanah Angraeng mah koeh ai.
37 Quién es el que dice, y se cumple, cuando el Señor no lo ordena?
Angraeng lokpaekhaih om ai ah, mi mah maw a thuih ih lok baktiah angcoengsak thaih?
38 ¿No sale el mal y el bien de la boca del Altísimo?
Sang koek Sithaw ih pakha thung hoiah na ai maw kahoih hoi kasae hmuen to angzo hmaek?
39 ¿Por qué debería quejarse un hombre vivo? un hombre para el castigo de sus pecados?
Kami mah a zaehaih pongah danpaek naah, tipongah kahing kami loe laisaep khing loe?
40 Busquemos y probemos nuestros caminos, y volver a Yahvé.
To tiah oh pongah loe a caeh o haih loklam hae pakrong tanoek si loe, Angraeng khaeah amlaem o let si.
41 Elevemos nuestro corazón con nuestras manos a Dios en los cielos.
Vannawk ranui ah kaom Sithaw khaeah, ban a payangh o moe, lawk a thuih o naah, poekhaih palungthin doeh anih khaeah paek o si.
42 “Hemos transgredido y nos hemos rebelado. No has perdonado.
Ka zae o moe, na lok kang aek o moeng boeh; kaicae zaehaih to nang tahmen ai vop.
43 “Nos has cubierto de ira y nos has perseguido. Has matado. No te has compadecido.
Palung na phuihaih hoiah nang kraeng khoep moe, nang pacaekthlaek boeh; tahmenhaih tawn ai ah, nang hum boeh.
44 Te has cubierto con una nube, para que ninguna oración pueda pasar.
Lawk ka thuih o haih nang khaeah phak han ai ah, nangmah hoi nangmah tamai hoi nang yaw khoep boeh.
45 Nos has convertido en un despojo y en una basura en medio de los pueblos.
Kaminawk salakah anghnoeng baktih, panuet thok hmuen baktiah nang ohsak boeh.
46 “Todos nuestros enemigos han abierto su boca contra nosotros.
Kaicae ih misa boih mah, pakha ang angh o thuih.
47 El terror y la fosa han llegado a nosotros, devastación y destrucción”.
Kaicae nui ah zithaih, amtimhaih, amrohaih hoi anghmat angtaahaih to phak boeh.
48 Mi ojo corre con chorros de agua, para la destrucción de la hija de mi pueblo.
Kai kami ih canunawk amro o boeh pongah, ka mik hoiah vapui tui to long.
49 Mi ojo se derrama y no cesa, sin ningún intermedio,
Ka mikkhraetui loe kang ai ah long tih, anghak mak ai,
50 hasta que Yahvé mire hacia abajo, y ve desde el cielo.
Angraeng mah hnu ai karoek to van hoiah dan tathuk.
51 Mi ojo afecta a mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.
Ka vangpui thung ih canunawk boih pongah, ka mik mah palung ang setsak.
52 Me han perseguido implacablemente como un pájaro, los que son mis enemigos sin causa.
Takung om ai ah ka misanawk mah tavaa baktiah ang mee o.
53 Me han cortado la vida en el calabozo, y han arrojado una piedra sobre mí.
Tangqom thungah ka hinghaih ang boeng o sak moe, ka nuiah thlung ang vah o thuih.
54 Las aguas fluyeron sobre mi cabeza. Dije: “Estoy aislado”.
Tui mah ka lu uem naah, ka duek boeh, tiah ka poek.
55 Invocaba tu nombre, Yahvé, de la mazmorra más baja.
Aw Angraeng, tangqom thung hoiah na hmin to kang kawk.
56 Has oído mi voz: “No escondas tu oído de mis suspiros, y mi grito”.
Ka lok nang thaih pae; ka hamhaih hoi abomhaih kang hnik naah, na naa tamuep ving hmah.
57 Te acercaste el día que te invoqué. Dijiste: “No tengas miedo”.
Nang kang kawk naah, kai nang hnai thuih moe, zii hmah, tiah nang naa.
58 Señor, tú has defendido las causas de mi alma. Has redimido mi vida.
Aw Angraeng, ka hing thai hanah tok na sak moe, ka hinghaih pakhra to nang pahlong boeh.
59 Yahvé, tú has visto mi error. Juzga mi causa.
Aw Angraeng, ka sakpazaehaih na hnuk boeh; toenghaih hoiah kai lok na caek ah.
60 Has visto toda su venganza y todos sus planes contra mí.
Nihcae mah misa ah ang suekhaih hoi a poek o ih hmuen to na hnuk boih boeh.
61 Tú has escuchado su reproche, Yahvé, y todos sus planes contra mí,
Aw Angraeng, nihcae kasaethuihaih hoi poekhaihnawk to na thaih boeh.
62 los labios de los que se levantaron contra mí, y sus complots contra mí durante todo el día.
Athun qui kai patoem kaminawk hoi kai misa angthawk thuih kaminawk mah thuih ih lok to na thaih boeh.
63 Ves que se sientan y se levantan. Yo soy su canción.
Nihcae anghnuthaih hoi angthawkhaih to khenah; kai loe nihcae laasak thuih han ih ni ka oh sut boeh.
64 Tú les pagarás, Yahvé, según el trabajo de sus manos.
Aw Angraeng, angmacae ban mah sak ih hmuen baktih toengah, nihcae khaeah pathok pae let ah.
65 Les darás dureza de corazón, su maldición a ellos.
Nihcae han qahhaih palungthin to paek ah loe, nihcae to tangoeng thuih ah.
66 Los perseguirás con ira, y destruirlos de debajo de los cielos de Yahvé.
Palungphuihaih hoiah nihcae to pacaekthlaek hanah, maeto doeh anghmat ai ah Angraeng ih van tlim ah kaom hmuennawk to amrosak boih ah.

< Lamentaciones 3 >