Job 9
1 Entonces Job respondió,
Ijob respondis kaj diris:
2 “En verdad sé que es así, ¿pero cómo puede el hombre ser justo con Dios?
Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
3 Si se complace en contender con él, no puede responderle ni una vez entre mil.
Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.
4 Dios es sabio de corazón y poderoso de fuerza. ¿Quién se ha endurecido contra él y ha prosperado?
Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?
5 Él remueve las montañas, y ellos no lo saben, cuando los derriba en su cólera.
Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
6 Sacude la tierra de su lugar. Sus pilares tiemblan.
Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;
7 Ordena el sol y no sale, y sella las estrellas.
Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
8 Sólo él extiende los cielos, y pisa las olas del mar.
Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;
9 Él hace la Osa, Orión y las Pléyades, y las habitaciones del sur.
Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
10 Él hace grandes cosas más allá de descubrirlas; sí, cosas maravillosas sin número.
Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.
11 He aquí que pasa por delante de mí y no lo veo. También pasa, pero no lo percibo.
Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.
12 He aquí que él arrebata. ¿Quién puede impedirlo? ¿Quién le preguntará: “Qué estás haciendo?”?
Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
13 “Dios no retirará su ira. Los ayudantes de Rahab se inclinan bajo él.
Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.
14 Cuánto menos le responderé, y elegir mis palabras para discutir con él?
Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?
15 Aunque fuera justo, no le respondería. Yo haría una súplica a mi juez.
Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.
16 Si yo hubiera llamado, y él me hubiera respondido, sin embargo, no creo que haya escuchado mi voz.
Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,
17 Porque me rompe con una tormenta, y multiplica mis heridas sin causa.
Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
18 No me permite recuperar el aliento, pero me llena de amargura.
Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.
19 Si se trata de una cuestión de fuerza, ¡he aquí que él es poderoso! Si de justicia se trata, “¿Quién — dice — me va a convocar?”.
Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?
20 Aunque sea justo, mi propia boca me condenará. Aunque sea intachable, se demostrará que soy perverso.
Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
21 Soy irreprochable. No me respeto a mí mismo. Desprecio mi vida.
Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
22 “Todo es lo mismo. Por eso digo que destruye a los irreprochables y a los malvados.
Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.
23 Si el azote mata de repente, se burlará en el juicio de los inocentes.
Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.
24 La tierra es entregada a la mano de los malvados. Cubre los rostros de sus jueces. Si no es él, ¿quién es?
La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
25 “Ahora mis días son más rápidos que un corredor. Huyen. No ven nada bueno.
Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
26 Han pasado como las naves rápidas, como el águila que se abalanza sobre la presa.
Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.
27 Si digo: ‘Olvidaré mi queja’, Voy a quitar mi cara de tristeza y a animarme”.
Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
28 Tengo miedo de todas mis penas. Sé que no me considerará inocente.
Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
29 Seré condenado. ¿Por qué entonces trabajo en vano?
Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
30 Si me lavo con nieve y limpiar mis manos con lejía,
Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
31 sin embargo, me hundirás en la zanja. Mi propia ropa me aborrecerá.
Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
32 Porque él no es un hombre como yo, para que le responda, que debemos reunirnos en el juicio.
Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.
33 No hay árbitro entre nosotros, que podría poner su mano sobre nosotros dos.
Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.
34 Que me quite la vara. Que su terror no me haga temer;
Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
35 entonces hablaría y no le temería, pues no lo soy en mí mismo.
Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.
