Job 9
1 Entonces Job respondió,
Job progovori i reče:
2 “En verdad sé que es así, ¿pero cómo puede el hombre ser justo con Dios?
“Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?
3 Si se complace en contender con él, no puede responderle ni una vez entre mil.
Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.
4 Dios es sabio de corazón y poderoso de fuerza. ¿Quién se ha endurecido contra él y ha prosperado?
Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?
5 Él remueve las montañas, y ellos no lo saben, cuando los derriba en su cólera.
On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.
6 Sacude la tierra de su lugar. Sus pilares tiemblan.
Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.
7 Ordena el sol y no sale, y sella las estrellas.
Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.
8 Sólo él extiende los cielos, y pisa las olas del mar.
Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.
9 Él hace la Osa, Orión y las Pléyades, y las habitaciones del sur.
Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.
10 Él hace grandes cosas más allá de descubrirlas; sí, cosas maravillosas sin número.
Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.
11 He aquí que pasa por delante de mí y no lo veo. También pasa, pero no lo percibo.
Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.
12 He aquí que él arrebata. ¿Quién puede impedirlo? ¿Quién le preguntará: “Qué estás haciendo?”?
Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'
13 “Dios no retirará su ira. Los ayudantes de Rahab se inclinan bajo él.
Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.
14 Cuánto menos le responderé, y elegir mis palabras para discutir con él?
Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?
15 Aunque fuera justo, no le respondería. Yo haría una súplica a mi juez.
I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.
16 Si yo hubiera llamado, y él me hubiera respondido, sin embargo, no creo que haya escuchado mi voz.
A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.
17 Porque me rompe con una tormenta, y multiplica mis heridas sin causa.
Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.
18 No me permite recuperar el aliento, pero me llena de amargura.
Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!
19 Si se trata de una cuestión de fuerza, ¡he aquí que él es poderoso! Si de justicia se trata, “¿Quién — dice — me va a convocar?”.
Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?
20 Aunque sea justo, mi propia boca me condenará. Aunque sea intachable, se demostrará que soy perverso.
Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.
21 Soy irreprochable. No me respeto a mí mismo. Desprecio mi vida.
A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!
22 “Todo es lo mismo. Por eso digo que destruye a los irreprochables y a los malvados.
Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.
23 Si el azote mata de repente, se burlará en el juicio de los inocentes.
I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.
24 La tierra es entregada a la mano de los malvados. Cubre los rostros de sus jueces. Si no es él, ¿quién es?
U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?
25 “Ahora mis días son más rápidos que un corredor. Huyen. No ven nada bueno.
Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'
26 Han pasado como las naves rápidas, como el águila que se abalanza sobre la presa.
K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.
27 Si digo: ‘Olvidaré mi queja’, Voy a quitar mi cara de tristeza y a animarme”.
Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,
28 Tengo miedo de todas mis penas. Sé que no me considerará inocente.
od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.
29 Seré condenado. ¿Por qué entonces trabajo en vano?
Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.
30 Si me lavo con nieve y limpiar mis manos con lejía,
Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,
31 sin embargo, me hundirás en la zanja. Mi propia ropa me aborrecerá.
u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!
32 Porque él no es un hombre como yo, para que le responda, que debemos reunirnos en el juicio.
Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.
33 No hay árbitro entre nosotros, que podría poner su mano sobre nosotros dos.
Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,
34 Que me quite la vara. Que su terror no me haga temer;
da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!
35 entonces hablaría y no le temería, pues no lo soy en mí mismo.
Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!
