< Job 8 >
1 Entonces Bildad el Suhita respondió,
Na ka whakautu a Pirirara Huhi, ka mea,
2 “¿Hasta cuándo hablarás de estas cosas? ¿Serán las palabras de tu boca un viento poderoso?
Kia pehea ake te roa o tau korero i enei mea? Kia pehea ake te roa o nga kupu a tou mangai e rite ai ki te hau kaha?
3 ¿Dios pervierte la justicia? ¿O el Todopoderoso pervierte la justicia?
E whakaparori ke ranei te Atua i te whakawa? E whakaparori ke ranei te Kaha Rawa i te tika?
4 Si sus hijos han pecado contra él, los ha entregado en manos de su desobediencia.
Ki te mea i hara au tamariki ki a ia, a kua maka atu ratou e ia hei utu mo to ratou he;
5 Si quieres buscar a Dios con diligencia, haz tu súplica al Todopoderoso.
Ki te rapu wawe koe i to Atua, a ka inoi ki te Kaha Rawa;
6 Si fueras puro y recto, seguramente ahora se despertaría por ti, y haz próspera la morada de tu justicia.
Ki te mea he ma koe, he tika, ina, ka ara ake ia ki a koe aianei, ka manaakitia ano e ia te nohoanga o tou tika.
7 Aunque tu comienzo fue pequeño, sin embargo, su último fin aumentaría en gran medida.
Ahakoa i iti tou timatanga, e nui noa atu tou whakamutunga.
8 “Por favor, pregunta a las generaciones pasadas. Descubra el aprendizaje de sus padres.
Tena ra, ui atu ki to mua whakatupuranga; anga atu hoki ki te mea kua rapua e o ratou matua.
9 (Porque no somos más que de ayer, y no sabemos nada, porque nuestros días en la tierra son una sombra).
Nonanahi nei hoki tatou, kahore hoki e mohio; he atarangi nei hoki o tatou ra i runga i te whenua;
10 ¿No te enseñarán, te dirán, y pronunciar palabras de su corazón?
E kore ranei ratou e whakaako i a koe, e korero ki a koe, e puaki mai ranei he kupu i o ratou ngakau?
11 “¿Puede el papiro crecer sin fango? ¿Pueden los juncos crecer sin agua?
E tupu ranei te wiwi i te mea kahore he repo? E nui ranei te raupo ki te kahore he wai?
12 Mientras esté verde, no lo cortes, se marchita antes que cualquier otra caña.
I te mea he kaiota tonu, a kihai i tapahia, kua maroke i mua ake i nga otaota katoa.
13 Así son los caminos de todos los que se olvidan de Dios. La esperanza del hombre impío perecerá,
Ka pera ano nga ara o te hunga katoa e wareware ana ki te Atua, a ka riro ki te kore ta te tangata whakaponokore i tumanako ai.
14 cuya confianza se romperá, cuya confianza es una tela de araña.
Ka motuhia atu tana i whakamanawa atu ai, ko te whare hoki o te pungawerewere hei tumanakohanga mona.
15 Se apoyará en su casa, pero no se mantendrá en pie. Se aferrará a ella, pero no perdurará.
Ka okioki atu ia ki tona whare; heoi e kore e tu: u tonu tana pupuri atu, otiia e kore e mau.
16 Está verde ante el sol. Sus brotes salen a lo largo de su jardín.
E matomato ana i te mea kahore nei te ra, a e wana ana ona peka i tana kari.
17 Sus raíces se enrollan alrededor del montón de rocas. Ve el lugar de las piedras.
Kapi tonu te puranga i ona pakiaka, e kitea ana e ia te wahi kamaka.
18 Si es destruido de su lugar, entonces lo negará, diciendo: “No te he visto”.
Ki te whakamotitia iho ia i tona wahi, ka whakakahore taua wahi ki a ia, ka mea, Kahore ahau i kite i a koe.
19 He aquí la alegría de su camino. De la tierra brotarán otros.
Nana, ko te hari tenei o tona ara, a ka tupu ake etahi atu i roto i te puehu.
20 “He aquí que Dios no desechará al hombre irreprochable, ni defenderá a los malhechores.
Nana, e kore te Atua e whakakahore ki te tangata tika, e kore ano e puritia e ia te ringa o nga tangata kino.
21 Todavía te llenará la boca de risa, tus labios con gritos.
Tera ano tou mangaika whakakiia e ia ki te kata, ou ngutu ki te hamama.
22 Los que te odian se vestirán de vergüenza. La tienda de los malvados ya no existirá”.
He whakama te kakahu mo te hunga e kino ana ki a koe, a ka kahore noa iho te tapenakara o te hunga kino.