Job 8
1 Entonces Bildad el Suhita respondió,
Και απεκρίθη Βιλδάδ ο Σαυχίτης και είπεν·
2 “¿Hasta cuándo hablarás de estas cosas? ¿Serán las palabras de tu boca un viento poderoso?
Έως πότε θέλεις λαλεί ταύτα; και οι λόγοι του στόματός σου θέλουσιν είσθαι ως άνεμος σφοδρός;
3 ¿Dios pervierte la justicia? ¿O el Todopoderoso pervierte la justicia?
Μήπως ο Θεός ανατρέπει την κρίσιν; ή ο Παντοδύναμος ανατρέπει το δίκαιον;
4 Si sus hijos han pecado contra él, los ha entregado en manos de su desobediencia.
Εάν οι υιοί σου ημάρτησαν εις αυτόν, παρέδωκεν αυτούς εις την χείρα της ανομίας αυτών.
5 Si quieres buscar a Dios con diligencia, haz tu súplica al Todopoderoso.
Εάν συ ήθελες ζητήσει τον Θεόν πρωΐ, και ήθελες δεηθή του Παντοδυνάμου·
6 Si fueras puro y recto, seguramente ahora se despertaría por ti, y haz próspera la morada de tu justicia.
εάν ήσο καθαρός και ευθύς, βεβαίως τώρα ήθελεν εγερθή διά σε, και ήθελεν ευτυχεί η κατοικία της δικαιοσύνης σου.
7 Aunque tu comienzo fue pequeño, sin embargo, su último fin aumentaría en gran medida.
Και αν η αρχή σου ήτο μικρά, τα ύστερά σου όμως ήθελον μεγαλυνθή σφόδρα.
8 “Por favor, pregunta a las generaciones pasadas. Descubra el aprendizaje de sus padres.
Επειδή ερώτησον, παρακαλώ, περί των προτέρων γενεών, και ερεύνησον ακριβώς περί των πατέρων αυτών·
9 (Porque no somos más que de ayer, y no sabemos nada, porque nuestros días en la tierra son una sombra).
διότι ημείς είμεθα χθεσινοί, και δεν εξεύρομεν ουδέν, επειδή αι ημέραι ημών επί της γης είναι σκιά·
10 ¿No te enseñarán, te dirán, y pronunciar palabras de su corazón?
δεν θέλουσι σε διδάξει αυτοί, και σοι ειπεί και προφέρει λόγους εκ της καρδίας αυτών;
11 “¿Puede el papiro crecer sin fango? ¿Pueden los juncos crecer sin agua?
Θάλλει ο πάπυρος άνευ πηλού; αυξάνει ο σχοίνος άνευ ύδατος;
12 Mientras esté verde, no lo cortes, se marchita antes que cualquier otra caña.
Ενώ είναι έτι πράσινος και αθέριστος, ξηραίνεται προ παντός χόρτου.
13 Así son los caminos de todos los que se olvidan de Dios. La esperanza del hombre impío perecerá,
Ούτως είναι αι οδοί πάντων των λησμονούντων τον Θεόν· και η ελπίς του υποκριτού θέλει χαθή·
14 cuya confianza se romperá, cuya confianza es una tela de araña.
η ελπίς αυτού θέλει κοπή, και το θάρρος αυτού θέλει είσθαι ιστός αράχνης.
15 Se apoyará en su casa, pero no se mantendrá en pie. Se aferrará a ella, pero no perdurará.
Θέλει επιστηριχθή επί την οικίαν αυτού, πλην αυτή δεν θέλει σταθή· θέλει κρατήσει αυτήν, πλην δεν θέλει ανορθωθή.
16 Está verde ante el sol. Sus brotes salen a lo largo de su jardín.
Είναι χλωρός έμπροσθεν του ηλίου, και ο κλάδος αυτού απλόνεται εις τον κήπον αυτού.
17 Sus raíces se enrollan alrededor del montón de rocas. Ve el lugar de las piedras.
Αι ρίζαι αυτού περιπλέκονται εις τον σωρόν των λίθων, και εκλέγει τον πετρώδη τόπον.
18 Si es destruido de su lugar, entonces lo negará, diciendo: “No te he visto”.
Εάν εξαλειφθή από του τόπου αυτού, τότε θέλει αρνηθή αυτόν, λέγων, Δεν σε είδον.
19 He aquí la alegría de su camino. De la tierra brotarán otros.
Ιδού, αύτη είναι η χαρά της οδού αυτού, και εκ του χώματος άλλοι θέλουσι αναβλαστήσει.
20 “He aquí que Dios no desechará al hombre irreprochable, ni defenderá a los malhechores.
Ιδού, ο Θεός δεν θέλει απορρίψει τον άμεμπτον, ουδέ θέλει πιάσει την χείρα των κακοποιών·
21 Todavía te llenará la boca de risa, tus labios con gritos.
εωσού γεμίση το στόμα σου από γέλωτος, και τα χείλη σου αλαλαγμού.
22 Los que te odian se vestirán de vergüenza. La tienda de los malvados ya no existirá”.
Οι μισούντές σε θέλουσιν ενδυθή αισχύνην· και η κατοικία των ασεβών δεν θέλει υπάρχει.
