Job 7
1 “¿No está el hombre obligado a trabajar en la tierra? ¿No son sus días como los de un asalariado?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 Como un siervo que desea fervientemente la sombra, como un asalariado que busca su salario,
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 por lo que me hacen poseer meses de miseria, Las noches agotadoras están destinadas a mí.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 Cuando me acuesto, digo, “¿Cuándo me levantaré y se me pasará la noche? Doy vueltas en la cama hasta el amanecer.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 Mi carne está vestida de gusanos y terrones de polvo. Mi piel se cierra y vuelve a brotar.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 Mis días son más rápidos que la lanzadera de un tejedor, y se gastan sin esperanza.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Oh, recuerda que mi vida es un soplo. Mi ojo no verá más el bien.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 El ojo del que me ve no me verá más. Tus ojos estarán sobre mí, pero yo no lo estaré.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
9 Como la nube se consume y se desvanece, por lo que el que desciende al Seol ya no subirá. (Sheol h7585)
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 No volverá más a su casa, ni su lugar lo conocerá más.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 “Por eso no me callaré. Hablaré con la angustia de mi espíritu. Me quejaré en la amargura de mi alma.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 ¿Soy un mar o un monstruo marino? ¿que pongas un guardia sobre mí?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 Cuando digo: “Mi cama me consolará. Mi sofá aliviará mi queja,’
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 entonces me asustas con sueños y me aterra a través de visiones,
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 para que mi alma elija el estrangulamiento, la muerte antes que mis huesos.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 Aborrezco mi vida. No quiero vivir para siempre. Dejadme en paz, pues mis días no son más que un soplo.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 ¿Qué es el hombre, para que lo engrandezcas? que debes poner tu mente en él,
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 que lo visites todas las mañanas, y lo prueban a cada momento?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 ¿Hasta cuándo no mirarás hacia otro lado? ni me dejará en paz hasta que trague mi saliva?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 Si he pecado, ¿qué te hago a ti, vigilante de los hombres? Por qué me has puesto como marca para ti, ¿para que sea una carga para mí?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 ¿Por qué no perdonas mi desobediencia y quitas mi iniquidad? Por ahora me acostaré en el polvo. Me buscaréis con diligencia, pero no estaré”.
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
