< Job 4 >
1 Entonces Elifaz, el temanita, respondió,
Teman mi Eliphaz chun Job chu adonbut in;
2 “Si alguien se aventura a hablar contigo, ¿te apenarás? Pero, ¿quién puede abstenerse de hablar?
Keiman thukhat seijinge, nangaida ding ham? Koiham thusei louva eikoi ding chu?
3 He aquí que has instruido a muchos, has fortalecido las manos débiles.
Phat chesa ho ah nangin mitam tah natil khoujin, alhasam ho nana hatdohsah jin ahi.
4 Tus palabras han sostenido al que estaba cayendo, has hecho firmes las rodillas débiles.
Alhu ding ho jong nangma thusei chun atilkhou jin ahi, akhup kithinghojong na tilkhou ji'e.
5 Pero ahora ha llegado a ti, y te desmayas. Te toca, y te sientes perturbado.
Ahinlah tua genthei nan nahin phah phat in lungthim nalhaso tai. Hiche hahsatnan nahin phah phat in kichat tijatnan nanei tai.
6 ¿No es tu piedad tu confianza? ¿No es la integridad de tus caminos tu esperanza?
Na Pathen ginna chun tahsan detna napeh hilou ham? Nachon phatna chun kinepna napeh hilou ham?
7 “¿Recuerdas, ahora, a quien pereció siendo inocente? ¿O dónde se cortó el montante?
Khongaijin lang chule ngaito temin, themona bei mi hithi ngaiji ham? Itih a milungtheng sel ho kisumang jiem?
8 Según lo que he visto, los que aran la iniquidad y sembrar problemas, cosechar lo mismo.
Keithil hetna in vang hahsatna muchi tua kitu ho leh thilse bol hon thakhatna aga akilo cheh diu ahi.
9 Por el soplo de Dios perecen. Por la explosión de su ira son consumidos.
Pathen hu haikhumchun asemgo jiuvin, alung hanna husa ginna chu mang del jiu ahi.
10 El rugido del león, y la voz del león feroz, los dientes de los jóvenes leones, están rotos.
Keipi akitumin chule sangah in mi angih in ahin keipi thahattah hajouse kisubong ding ahi.
11 El viejo león perece por falta de presa. Los cachorros de la leona están dispersos por el mundo.
Sahing neh ding lhahsam jeh in keipi bahkai hang leiloijin kel athohjin chule keipi bahkai noute jong kithecheh diu ahi.
12 “Ahora bien, una cosa me fue traída en secreto. Mi oído recibió un susurro de ella.
Hiche thutah hi guhthim chan kana benga mao hiuheu vin ei kisei peh e.
13 En los pensamientos de las visiones de la noche, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres,
Mihem aimut lhuh pet tah jan laijin imut sunoh phah in hiche gaova mang thilmuna hi kahenga ahunge.
14 me invadió el miedo y el temblor, que hizo temblar todos mis huesos.
Kichatnan eiphan chule kagu kachang ho akithinge.
15 Entonces un espíritu pasó ante mi rostro. El vello de mi carne se erizó.
Thilha hun kamai ahin jap in chule akichaijin katimul ahungkithou sotsotne.
16 Se quedó quieto, pero no pude discernir su aspecto. Una forma estaba ante mis ojos. Silencio, luego escuché una voz que decía,
Thilha chu adingin ahinla kenla agongso kamuthei pon, agongso kamit teni masang kamaija agongso aum denne. Phat thip laitah chun hitia kisei o khat kajai.
17 “¿Será el hombre mortal más justo que Dios? ¿Puede un hombre ser más puro que su Creador?
Thithei mihem hi mona beija Pathen anga umtheija, asempa masanga athenga umtheiding hinam?
18 He aquí que no se fía de sus siervos. Acusa a sus ángeles de error.
Pathen in avantil ho jeng jong atahsan louva, athupole ho angol naova apho jia ahile,
19 Cuánto más los que habitan en casas de barro, cuyos cimientos están en el polvo, ¡que son aplastados ante la polilla!
Nikhatna kisem mihem hi ichan gei tahsan na anei lhom ding ham? Amaho chu leivuija kisem bailam tah a suhchip thei mitthah tobangbep ahi.
20 Entre la mañana y la noche son destruidos. Perecen para siempre sin tener en cuenta nada.
Amaho chu jingkah langleh ahing jiuvin ahinlah nilhah langleh athijiuvin, amelchihna beijin athiji tauve.
21 ¿No está la cuerda de su tienda arrancada dentro de ellos? Mueren, y eso sin sabiduría”.
Aponbuh henna akibo lhuh teng leh apon buh u alhujin chule hetna lhasam in athiden ji tauve.