Job 39
1 “¿Sabéis en qué momento paren las cabras montesas? ¿Observas cuando la cierva tiene cervatillo?
Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
2 ¿Puedes contar los meses que cumplen? ¿O sabes la hora en que dan a luz?
Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
3 Se inclinan. Llevan a sus crías. Terminan sus dolores de parto.
Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
4 Sus crías se hacen fuertes. Crecen en el campo abierto. Salen y no vuelven.
Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
5 “¿Quién ha liberado al burro salvaje? O que ha soltado las amarras del asno veloz,
Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
6 cuyo hogar he convertido en el desierto, y la tierra salada su morada?
Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
7 Desprecia el tumulto de la ciudad, tampoco oye los gritos del conductor.
У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
8 La cordillera es su pasto. Busca cada cosa verde.
У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
9 “¿Se contentará el buey salvaje con servirte? ¿O se quedará junto a tu comedero?
Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
10 ¿Puedes sujetar al buey salvaje en el surco con su arnés? ¿O va a labrar los valles después de ti?
Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
11 ¿Confiarás en él, porque su fuerza es grande? ¿O le dejarás tu trabajo?
Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
12 ¿Confiarás en él para que traiga a casa tu semilla? y recoger el grano de tu era?
Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
13 “Las alas del avestruz se agitan con orgullo, ¿pero son las plumas y el plumaje del amor?
Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
14 Porque deja sus huevos en la tierra, los calienta en el polvo,
У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
15 y olvida que el pie puede aplastarlos, o que el animal salvaje los pisotee.
Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
16 Trata con dureza a sus crías, como si no fueran suyas. Aunque su trabajo es en vano, no tiene miedo,
Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
17 porque Dios la ha privado de sabiduría, tampoco le ha impartido entendimiento.
Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
18 Cuando se eleva a lo alto, desprecia al caballo y a su jinete.
Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
19 “¿Le has dado fuerza al caballo? ¿Has vestido su cuello con una melena temblorosa?
Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
20 ¿Le has hecho saltar como una langosta? La gloria de su resoplido es impresionante.
Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
21 Pisa el valle y se regocija en su fuerza. Sale al encuentro de los hombres armados.
У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
22 Se burla del miedo y no se amilana, ni se aparta de la espada.
У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
23 El carcaj se sacude contra él, la lanza y la jabalina.
Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
24 Come la tierra con fiereza y rabia, ni se queda quieto al sonido de la trompeta.
У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
25 Cada vez que suena la trompeta, resopla: “¡Ah! Huele la batalla a lo lejos, el estruendo de los capitanes, y los gritos.
Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
26 “¿Es por tu sabiduría que el halcón vuela, y extiende sus alas hacia el sur?
Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
27 ¿Es por tu orden que el águila se levanta, y hace su nido en las alturas?
Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
28 En el acantilado habita y hace su hogar, en la punta del acantilado y la fortaleza.
У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
29 Desde allí espía la presa. Sus ojos lo ven de lejos.
Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
30 Sus crías también chupan sangre. Donde están los muertos, allí está él”.
Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
