Job 30
1 “Pero ahora los que son más jóvenes que yo se burlan de mí, cuyos padres consideré indignos de poner con mis perros pastores.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 ¿De qué me sirve la fuerza de sus manos? hombres en los que la edad madura ha perecido?
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 Están demacrados por la carencia y el hambre. Roen la tierra seca, en la penumbra del desperdicio y la desolación.
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 Arrancan hierbas saladas junto a los arbustos. Las raíces del árbol de la retama son su alimento.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 Son expulsados de entre los hombres. Lloran tras ellos como tras un ladrón,
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 para que vivan en valles espantosos, y en agujeros de la tierra y de las rocas.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 Rebuznan entre los arbustos. Están reunidos bajo las ortigas.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 Son hijos de locos, sí, hijos de malvados. Fueron expulsados a latigazos de la tierra.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 “Ahora me he convertido en su canción. Sí, soy un sinónimo para ellos.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 Me aborrecen, se alejan de mí, y no duden en escupirme a la cara.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Porque ha desatado su cuerda y me ha afligido; y se han desprendido de la restricción ante mí.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 A mi derecha se levanta la chusma. Me apartan los pies. Ellos lanzan sus caminos de destrucción contra mí.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 Marcan mi camino. Promueven mi destrucción sin la ayuda de nadie.
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 Como a través de una amplia brecha llegan. Se enrollan en medio de la ruina.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Los terrores se han vuelto contra mí. Persiguen mi honor como el viento. Mi bienestar ha pasado como una nube.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 “Ahora mi alma se derrama dentro de mí. Los días de aflicción se han apoderado de mí.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 En la estación nocturna mis huesos están calados en mí, y los dolores que me roen no tienen descanso.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 Mi vestimenta está desfigurada por una gran fuerza. Me ata como el cuello de mi túnica.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 Me ha arrojado al fango. Me he convertido en polvo y cenizas.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 Clamo a ti, y no me respondes. Me pongo de pie, y tú me miras.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 Te has vuelto cruel conmigo. Con la fuerza de tu mano me persigues.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 Me alzas al viento y me conduces con él. Me disuelves en la tormenta.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 Porque sé que me llevarás a la muerte, a la casa designada para toda la vida.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 “Sin embargo, ¿no se tiende la mano en su caída? ¿O en su calamidad, por tanto, clamar por ayuda?
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 ¿No lloré por el que estaba en apuros? ¿No se afligió mi alma por los necesitados?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 Cuando buscaba el bien, vino el mal. Cuando esperaba la luz, llegó la oscuridad.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 Mi corazón está turbado y no descansa. Me han llegado días de aflicción.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 Voy de luto sin el sol. Me pongo de pie en la asamblea y pido ayuda.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 Soy hermano de los chacales, y compañera de los avestruces.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 Mi piel se ennegrece y se desprende de mí. Mis huesos están quemados por el calor.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 Por eso mi arpa se ha convertido en luto, y mi pipa en la voz de los que lloran.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
