Job 3

1 Después de esto, Job abrió la boca y maldijo el día de su nacimiento.

Pagkatapos nito, binuksan ni Job ang kaniyang bibig at isinumpa ang araw ng kapanganakan niya.

2 Job respondió:

Sinabi niya,

3 “Que perezca el día en que nací, la noche que dijo: “Hay un niño concebido”.

“Sana napuksa na lang ang araw na ipinanganak ako, ang gabi na binalitang 'isang sanggol na lalaki ang ipinanganak.'

4 Que ese día sea la oscuridad. No dejes que Dios desde arriba lo busque, ni dejar que la luz lo ilumine.

Sana napuno na lang ng kadiliman ang araw na iyon, huwag na sana itong maalala ng Diyos, o kaya sikatan pa ito ng araw.

5 Que las tinieblas y la sombra de la muerte la reclamen para sí. Deja que una nube se detenga en ella. Que todo lo que hace el día negro lo aterrorice.

Sana angkinin na lang ito ng kadiliman at ng anino ng kamatayan; balutan na lang ng madilim na ulap at ang lahat na nagpapadilim sa umaga ay gawing mas kalagim-lagim.

6 En cuanto a esa noche, que la oscuridad espesa se apodere de ella. Que no se regocije entre los días del año. Que no entre en el número de los meses.

At sa gabing iyon, hayaan na lang na makapal na kadiliman ang bumalot dito: huwag na itong hayaan na magalak sa mga araw ng taon, huwag na itong paabutin sa hustong bilang ng mga buwan.

7 He aquí, que esa noche sea estéril. Que no venga ninguna voz alegre.

Masdan mo, sana naging baog na lang ang gabing iyon, at walang masayang tinig ang narinig.

8 Que lo maldigan los que maldicen el día, que están listos para despertar al Leviatán.

Hayaan na lang na isumpa ang araw na iyon ng mga marunong gumising sa Leviatan.

9 Que las estrellas de su crepúsculo sean oscuras. Que busque la luz, pero no la tenga, ni dejar que vea los párpados de la mañana,

Hayaan na ang mga bituin sa hating-gabi ay magdilim. Hayaan na maghanap ng liwanag ang araw na iyon pero walang matagpuan, o kaya ang mga talukap ng mga mata ay huwag nang makakita ng bukang liwayway,

10 porque no cerró las puertas del vientre de mi madre, ni ocultó los problemas a mis ojos.

dahil hindi nito sinara ang pintuan ng sinapupunan ng aking ina, ni itinago ang kaguluhan mula sa aking mga mata.

11 “¿Por qué no he muerto desde el vientre? ¿Por qué no renuncié al espíritu cuando mi madre me dio a luz?

Bakit hindi pa ako namatay noong ako ay lumabas sa sinapupunan? Bakit hindi ko pa isinuko ang aking espiritu noong ako ay ipinagbubuntis pa lang ng aking ina?

12 ¿Por qué me recibieron las rodillas? ¿O por qué el pecho, que debo amamantar?

Bakit pa ako kinandong sa kaniyang mga tuhod? O tinanggap ng kaniyang didbdib para ako ay makasuso?

13 Por ahora debería haberme acostado y callado. Debería haber dormido, así habría descansado,

Dapat sana tahimik na akong nakahiga ngayon, nakatulog na sana ako at namamahinga

14 con reyes y consejeros de la tierra, que construyeron lugares de desecho para sí mismos;

kasama ng mga hari at taga-payo sa lupa, na nagtayo ng mga puntod para sa kanilang mga sarili na ngayon ay gumuho na.

15 o con príncipes que tenían oro, que llenaron sus casas de plata;

O kaya naman ay nakahiga na kasama ang mga prinsipe na minsan nang nagkaroon ng maraming ginto, na pinuno ang kanilang mga bahay ng pilak.

16 o como un nacimiento intempestivo oculto no había sido, como niños que nunca vieron la luz.

O kaya, patay na ako nang ipinanganak, tulad ng mga sanggol na hindi na nasilayan ang liwanag.

17 Allí los malvados dejan de molestar. Allí descansan los cansados.

Sa lugar na iyon, ang mga masasama ay wala nang kaguluhan, at ang mga pagod ay nakakapagpahinga.

18 Allí los prisioneros están a gusto juntos. No oyen la voz del capataz.

Na kung saan ang mga bilanggo ay nagkakasundo, hindi na nila maririnig ang boses ng mga tagapamahala sa kanila.

19 Los pequeños y los grandes están allí. El siervo es libre de su amo.

Ang mga karaniwan at mga tanyag na tao ay naroroon, ang lingkod doon ay malaya mula sa kayang amo.

20 “¿Por qué se da luz al que está en la miseria? vida a los amargados del alma,

Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong naghihirap, bakit pa ibinigay ang buhay sa taong ang kaluluwa ay puno ng pait;

21 que anhelan la muerte, pero no llega; y cavar para ello más que para los tesoros ocultos,

ang taong gusto nang mamatay pero hindi mamatay-matay, ang taong naghahanap ng kamatayan higit pa sa paghahanap ng kayamanan?

22 que se regocijan en exceso, y se alegran, cuando pueden encontrar la tumba?

Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong lubos na masaya at nagagalak kung hinahanap naman niya ay libingan?

23 Por qué se da luz a un hombre cuyo camino está oculto, a los que Dios ha cobijado?

Bakit ibinibigay ang liwanag sa isang taong inililihim ang kaniyang pamamaraan, isang tao kung saan naglagay ang Diyos ng mga bakod?

24 Porque mis suspiros llegan antes de comer. Mis gemidos se derraman como agua.

Dahil mas nangyayari ang aking hikbi kaysa kumain; ang aking panaghoy ay ibinubuhos na parang tubig.

25 Porque lo que temo viene sobre mí, lo que me da miedo viene a mí.

Dahil ang bagay na kinatatakutan ko ay dumating na sa akin; kung ano ang ikinatatakot ko ay narito na.

26 No estoy tranquilo, ni tengo descanso; pero los problemas vienen”.

Wala akong kaginhawaan, katahimikan at kapahingahan bagkus ang dumating sa akin ay kabalisahan.