Job 29

1 Job retomó su parábola y dijo

Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,

2 “Oh, si yo fuera como en los meses de antaño, como en los días en que Dios velaba por mí;

“O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,

3 cuando su lámpara brilló sobre mi cabeza, y con su luz atravesé las tinieblas,

sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.

4 como estaba en mi mejor momento, cuando la amistad de Dios estaba en mi tienda,

O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,

5 cuando el Todopoderoso aún estaba conmigo, y mis hijos estaban a mi alrededor,

sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,

6 cuando mis pasos fueron lavados con mantequilla, y la roca derramó chorros de aceite para mí,

sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!

7 cuando salí a la puerta de la ciudad, cuando preparé mi asiento en la calle.

Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,

8 Los jóvenes me vieron y se escondieron. Los ancianos se levantaron y se pusieron de pie.

ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.

9 Los príncipes se abstuvieron de hablar, y se puso la mano en la boca.

Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.

10 La voz de los nobles se acalló, y su lengua se pegó al paladar.

Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.

11 Porque cuando el oído me escuchó, entonces me bendijo, y cuando el ojo me vio, me elogió,

Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,

12 porque liberé a los pobres que lloraban, y también al huérfano, que no tenía quien le ayudara,

tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.

13 la bendición del que estaba dispuesto a perecer vino sobre mí, y he hecho que el corazón de la viuda cante de alegría.

Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.

14 Me vestí de justicia, y me vistió. Mi justicia era como un manto y una diadema.

Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.

15 Yo era los ojos de los ciegos, y los pies a los cojos.

Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.

16 Fui padre de los necesitados. Investigué la causa de él que no conocía.

Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.

17 Rompí las mandíbulas de los injustos y arrancó la presa de sus dientes.

Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.

18 Entonces dije: “Moriré en mi propia casa, Contaré mis días como la arena.

Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.

19 Mi raíz se extiende hasta las aguas. El rocío reposa toda la noche en mi rama.

Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.

20 Mi gloria está fresca en mí. Mi arco se renueva en mi mano’.

Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.

21 “Los hombres me escucharon, esperaron, y guardé silencio por mi consejo.

Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.

22 Después de mis palabras no volvieron a hablar. Mi discurso cayó sobre ellos.

Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.

23 Me esperaron como a la lluvia. Sus bocas bebieron como con la lluvia de primavera.

Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.

24 Les sonreí cuando no tenían confianza. No rechazaron la luz de mi rostro.

Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.

25 elegí fuera de su camino, y me senté como jefe. Viví como un rey en el ejército, como quien consuela a los dolientes.

Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.