Job 19
1 Entonces Job respondió,
Ijob respondis kaj diris:
2 “Hasta cuándo me atormentarás, y aplastarme con palabras?
Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?
3 Me has reprochado diez veces. No se avergüenza de atacarme.
Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.
4 Si es cierto que me he equivocado, mi error sigue siendo yo mismo.
Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.
5 Si de verdad os engrandecéis contra mí, y alega contra mí mi reproche,
Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,
6 saben ahora que Dios me ha subvertido, y me ha rodeado con su red.
Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.
7 “He aquí que clamo por el mal, pero no soy escuchado. Pido ayuda, pero no hay justicia.
Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.
8 Ha amurallado mi camino para que no pueda pasar, y ha puesto oscuridad en mis caminos.
Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.
9 Me ha despojado de mi gloria, y me han quitado la corona de la cabeza.
Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.
10 Me ha destrozado por todos lados, y me he ido. Ha arrancado mi esperanza como un árbol.
Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.
11 También ha encendido su ira contra mí. Me cuenta entre sus adversarios.
Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.
12 Sus tropas avanzan juntas, construir una rampa de asedio contra mí, y acampan alrededor de mi tienda.
Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.
13 “Ha puesto a mis hermanos lejos de mí. Mis conocidos están totalmente alejados de mí.
Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.
14 Mis parientes se han ido. Mis amigos conocidos me han olvidado.
Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.
15 Los que habitan en mi casa y mis criadas me consideran un extraño. Soy un extranjero a sus ojos.
La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.
16 Llamo a mi siervo y no me responde. Le ruego con la boca.
Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.
17 Mi aliento es ofensivo para mi esposa. Soy repugnante para los hijos de mi propia madre.
Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.
18 Hasta los niños pequeños me desprecian. Si me levanto, hablan contra mí.
Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.
19 Todos mis amigos conocidos me aborrecen. Los que yo amaba se han vuelto contra mí.
Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.
20 Mis huesos se pegan a mi piel y a mi carne. He escapado por los pelos.
Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.
21 “Tened piedad de mí. Tened piedad de mí, amigos míos, porque la mano de Dios me ha tocado.
Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.
22 ¿Por qué me persigues como a Dios? y no están satisfechos con mi carne?
Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?
23 “¡Oh, si mis palabras estuvieran ahora escritas! ¡Oh, que estén inscritos en un libro!
Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,
24 Que con una pluma de hierro y plomo ¡quedaron grabados en la roca para siempre!
Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!
25 Pero en cuanto a mí, sé que mi Redentor vive. Al final, se parará sobre la tierra.
Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.
26 Después de que mi piel sea destruida, entonces veré a Dios en mi carne,
Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;
27 a quien yo, incluso yo, veré de mi lado. Mis ojos verán, y no como un extraño. “Mi corazón se consume dentro de mí.
Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.
28 Si decís: “¡Cómo le vamos a perseguir! porque la raíz del asunto se encuentra en mí,
Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,
29 tener miedo de la espada, porque la ira trae los castigos de la espada, para que sepas que hay un juicio”.
Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.
