Job 17
1 “Mi espíritu se consume. Mis días se extinguen y la tumba está lista para mí.
Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
2 Seguramente hay burlones conmigo. Mi ojo se detiene en su provocación.
Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
3 “Ahora da una prenda. Sé un aval para mí con tu persona. ¿Quién es el que se da la mano conmigo?
Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
4 Porque has ocultado su corazón al entendimiento, por lo que no los exaltarás.
Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
5 El que denuncia a sus amigos por el despojo, hasta los ojos de sus hijos fallarán.
Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
6 “Pero él me ha convertido en un sinónimo del pueblo. Me escupen en la cara.
Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
7 También mi ojo se oscurece a causa del dolor. Todos mis miembros son como una sombra.
Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
8 Los hombres rectos se asombrarán de esto. El inocente se revolverá contra el impío.
De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
9 Pero el justo se mantendrá en su camino. El que tiene las manos limpias se hará cada vez más fuerte.
En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
10 Pero en cuanto a ustedes, vuelvan. No encontraré un hombre sabio entre vosotros.
Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
11 Mis días han pasado. Mis planes se han roto, como los pensamientos de mi corazón.
Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
12 Algunos convierten la noche en día, diciendo: “La luz está cerca”, en presencia de las tinieblas.
Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
14 si he dicho a la corrupción: “Tú eres mi padre y al gusano: “Mi madre” y “Mi hermana”.
Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
15 ¿dónde está entonces mi esperanza? En cuanto a mi esperanza, ¿quién la verá?
Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
