Job 16

1 Entonces Job respondió,

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 “He oído muchas cosas así. ¡Sois unos miserables consoladores!

من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید.

3 ¿Tendrán fin las palabras vanas? ¿O qué te provoca que respondas?

آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟

4 Yo también podría hablar como tú. Si tu alma estuviera en el lugar de la mía, Podría unir las palabras contra ti, y sacudir la cabeza,

اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم.

5 sino que te fortalezca con mi boca. El consuelo de mis labios te aliviaría.

اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم.

6 “Aunque hablo, mi dolor no se calma. Aunque me abstenga, ¿qué me alivia?

هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد.

7 Pero ahora, Dios, me has agotado. Has hecho que toda mi compañía esté desolada.

خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای.

8 Me has arrugado. Esto es un testimonio contra mí. Mi delgadez se levanta contra mí. Lo atestigua mi cara.

ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند.

9 Me ha desgarrado en su ira y me ha perseguido. Me ha hecho rechinar los dientes. Mi adversario agudiza sus ojos sobre mí.

خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد.

10 Me han abierto la boca. Me han golpeado en la mejilla con reproche. Se reúnen contra mí.

مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند.

11 Dios me entrega a los impíos, y me echa en manos de los malvados.

خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند.

12 Yo estaba a gusto, y él me destrozó. Sí, me ha cogido por el cuello y me ha hecho pedazos. También me ha puesto como objetivo.

من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است.

13 Sus arqueros me rodean. Me parte los riñones, y no perdona. Vierte mi bilis en el suelo.

با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد.

14 Me rompe con brecha sobre brecha. Corre hacia mí como un gigante.

او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند.

15 He cosido arpillera sobre mi piel, y he clavado mi cuerno en el polvo.

لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام.

16 Mi rostro está rojo por el llanto. La oscuridad profunda está en mis párpados,

از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است.

17 aunque no hay violencia en mis manos, y mi oración es pura.

ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست.

18 “Tierra, no cubras mi sangre. Que mi llanto no tenga lugar para descansar.

ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد.

19 Incluso ahora, he aquí, mi testigo está en el cielo. El que responde por mí está en las alturas.

من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند.

20 Mis amigos se burlan de mí. Mis ojos derraman lágrimas a Dios,

دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم

21 que mantenga el derecho de un hombre con Dios, ¡de un hijo de hombre con su vecino!

و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند.

22 Para cuando hayan pasado algunos años, Voy a seguir el camino de no retorno.

زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست.