Job 13
1 “He aquí que mi ojo ha visto todo esto. Mi oído lo ha escuchado y comprendido.
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. |
2 Lo que tú sabes, yo también lo sé. No soy inferior a ti.
3 “Seguramente hablaré con el Todopoderoso. Deseo razonar con Dios.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. |
4 Pero ustedes son forjadores de mentiras. Todos ustedes son médicos sin valor.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. |
5 ¡Oh, que te calles por completo! Entonces serías sabio.
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. |
6 Escucha ahora mi razonamiento. Escucha las súplicas de mis labios.
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. |
7 ¿Hablarás injustamente por Dios, y hablar con engaño por él?
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ |
8 ¿Mostrarás parcialidad hacia él? ¿Contenderás por Dios?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ |
9 ¿Es bueno que te busque? O como se engaña a un hombre, ¿lo engañarás tú?
10 Seguramente te reprenderá si secretamente muestra parcialidad.
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. |
11 Su majestad no te hará temer y que su temor caiga sobre ti?
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ |
12 Tus dichos memorables son proverbios de ceniza. Sus defensas son defensas de arcilla.
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. |
13 “¡Cállate! Dejadme en paz, para que pueda hablar. Que venga sobre mí lo que quiera.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! |
14 ¿Por qué debo tomar mi carne entre los dientes, ¿y poner mi vida en mi mano?
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. |
15 He aquí que él me matará. No tengo ninguna esperanza. Sin embargo, mantendré mis caminos ante él.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. |
16 Esta también será mi salvación, que un hombre sin Dios no se presentará ante él.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. |
17 Escucha atentamente mi discurso. Que mi declaración esté en tus oídos.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. |
18 Mira ahora, he puesto mi causa en orden. Sé que soy justo.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» |
19 ¿Quién es el que va a contender conmigo? Porque entonces callaría y dejaría el espíritu.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. |
20 “Sólo no me hagas dos cosas, entonces no me esconderé de tu rostro:
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: |
21 retira tu mano lejos de mí, y no dejes que tu terror me haga temer.
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. |
22 Entonces llama, y yo responderé, o déjame hablar, y tú me respondes.
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. |
23 ¿Cuántas son mis iniquidades y pecados? Hazme conocer mi desobediencia y mi pecado.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. |
24 ¿Por qué ocultas tu rostro? ¿y me consideras tu enemigo?
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ |
25 ¿Acosarías a una hoja manejada? ¿Perseguirás el rastrojo seco?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ |
26 Porque escribes cosas amargas contra mí, y hazme heredar las iniquidades de mi juventud.
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. |
27 También pusiste mis pies en el cepo, y marca todos mis caminos. Me has atado a las plantas de los pies,
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. |
28 aunque me estoy descomponiendo como una cosa podrida, como una prenda apolillada.
