Job 10

1 “Mi alma está cansada de mi vida. Daré curso libre a mi queja. Hablaré con la amargura de mi alma.

از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم.

2 Le diré a Dios: “No me condenes. Muéstrame por qué contiendes conmigo.

ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟

3 ¿Es bueno para ti que oprimas, que desprecies el trabajo de tus manos, y sonreír al consejo de los malvados?

آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟

4 ¿Tienes ojos de carne? ¿O ves como ve el hombre?

آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟

5 Son tus días como los de los mortales, o tus años como los del hombre,

آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است

6 que indaguen en mi iniquidad, ¿y buscar mi pecado?

که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟

7 Aunque sabes que no soy malvado, no hay nadie que pueda liberar de su mano.

هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟

8 “‘Tus manos me han enmarcado y me han formado por completo, y sin embargo me destruyes.

دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند.

9 Acuérdate, te lo ruego, de que me has formado como el barro. ¿Volverás a convertirme en polvo?

به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟

10 No me has derramado como la leche, y me cuajó como un queso?

به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم.

11 Me has vestido de piel y carne, y me unió con huesos y tendones.

پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی.

12 Me has concedido la vida y la bondad amorosa. Su visita ha preservado mi espíritu.

تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است.

13 Sin embargo, escondiste estas cosas en tu corazón. Sé que esto es contigo:

با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که

14 si peco, entonces me marcas. No me absolverás de mi iniquidad.

مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی.

15 Si soy malvado, ay de mí. Si soy justo, todavía no levantaré la cabeza, llenándose de desgracia, y consciente de mi aflicción.

وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم!

16 Si mi cabeza está en alto, me cazan como a un león. De nuevo te muestras poderoso ante mí.

حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری.

17 Renováis vuestros testigos contra mí, y aumentar su indignación sobre mí. Los cambios y la guerra están conmigo.

پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی.

18 “‘¿Por qué, pues, me has sacado del vientre? Ojalá hubiera renunciado al espíritu, y ningún ojo me hubiera visto.

چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم.

19 debería haber sido como si no lo hubiera sido. Debería haber sido llevado desde el vientre a la tumba.

انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم.

20 ¿No son pocos mis días? ¡Para! Dejadme en paz, para que pueda encontrar un poco de consuelo,

آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم.

21 antes de ir a donde no volveré, a la tierra de las tinieblas y de la sombra de la muerte;

به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است

22 la tierra oscura como la medianoche, de la sombra de la muerte, sin ningún tipo de orden, donde la luz es como la medianoche”.

به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است.