< Santiago 1 >
1 Santiago, siervo de Dios y del Señor Jesucristo, a las doce tribus que están en la Dispersión: Saludos.
Angraeng Jesu Kri hoi Sithaw ih tamna, Jakob mah, kalah prae ah ampraek phang acaeng hatlai hnettonawk khaeah: ban kang sin o.
2 Hermanos míos, estad contentos cuando caigáis en diversas tentaciones,
Nawkamyanawk, congca pacuekhaih thungah nam timh o naah, anghoehaih ah poek oh;
3 sabiendo que la prueba de vuestra fe produce resistencia.
na tang o haih dan tanoekhaih mah palungsawkhaih tacawtsak, tito panoek oh.
4 Dejad que la resistencia tenga su obra perfecta, para que seáis perfectos y completos, sin que os falte nada.
Toe hmuen boih ah na koep o moe, angaihaih na tawnh o han ai ah, palungsawkhaih atho to amtueng nasoe.
5 Pero si a alguno de vosotros le falta sabiduría, pídala a Dios, que da a todos con liberalidad y sin reproche, y le será concedida.
Nangcae thung ih mi kawbaktih mah doeh palunghahaih angaih nahaeloe, paawthaih tawn ai ah kaminawk boih han paekkung, Sithaw khaeah hni o nasoe, na hnik o pongah Anih mah na zoeh mak ai, to tiah na hnik o nahaeloe na paek o tih.
6 Pero que pida con fe, sin dudar, porque el que duda es como la ola del mar, impulsada por el viento y zarandeada.
Toe nihcae mah palunghaenghaih tawn ai ah, tanghaih hoiah hni o nasoe. Palunghaenghaih tawn kami loe takhi mah ahnuk ahma hmuh ih tuipui ih tuiphu baktiah ni oh.
7 Porque ese hombre no debe pensar que recibirá algo del Señor.
To baktih kami loe Angraeng khae hoi tih hmuen doeh hnuk han poek hmah nasoe;
8 Es un hombre de doble ánimo, inestable en todos sus caminos.
poekhaih kangphae kami loe a caehhaih loklam boih ah kacakah angdoe thai ai kami ah oh.
9 Que el hermano de condición humilde se gloríe en su alta posición;
Kami tlim ah khosah nawkamya loe kasangah tapom tahang boeh pongah anghoe nasoe.
10 y el rico, en que se haga humilde, porque como la flor de la hierba, pasará.
Toe angraeng kami loe pakhrak tathuk boeh: anih loe apawk baktiah ni anghma tih.
11 Porque el sol se levanta con el viento abrasador y marchita la hierba; y la flor en ella cae, y la belleza de su aspecto perece. Así también el rico se desvanecerá en sus afanes.
Phroh loe ni tacawt moe, bet naah azaem, apawk to angmuenh moe, a krang hoihhaih doeh anghmat: to baktih toengah long angraeng kami doeh a caehhaih loklamnawk ah anghma toeng tih.
12 Bienaventurado el que soporta la tentación, porque cuando haya sido aprobado, recibirá la corona de la vida que el Señor prometió a los que le aman.
Pacuekhaih pauep thaih kami loe tahamhoih: Angraeng palung kaminawk khaeah lokkamhaih paek baktih toengah, anih loe hinghaih lumuek to hnu tih.
13 Que nadie diga cuando es tentado: “Soy tentado por Dios”, porque Dios no puede ser tentado por el mal, y él mismo no tienta a nadie.
Mi mah doeh pacuekhaih tong naah, Kai loe Sithaw mah ang pacuek, tiah thui hmah nasoe: Sithaw loe kasae pacaenghaih hoiah kami to pacuek thai ai, Anih mah loe mi kawbaktih doeh pacuek vai ai.
14 Pero cada uno es tentado cuando es atraído por su propia concupiscencia y seducido.
Toe mi kawbaktih doeh a taksa koehhaih hoiah zoek moe, zaeh ving naah ni, zae pacuekhaih thungah amtimh.
15 Entonces la concupiscencia, cuando ha concebido, engendra el pecado. El pecado, cuando ha crecido, produce la muerte.
Taksa koehhaih loe zokpom moe, zaehaih to tapen: zaehaih qoeng khuek naah duekhaih to tapen.
16 No se dejen engañar, mis amados hermanos.
Kang palung o ih nawkayanawk, aling thaih koi kami ah om o hmah.
17 Toda buena dádiva y todo don perfecto viene de lo alto, del Padre de las luces, con quien no puede haber variación ni sombra que se convierta.
Kahoih tangqum boih hoi coek koi kaom ai tangqum boih loe ranui bang hoiah ni angzoh, aanghaih boih sahkung Ampa khae hoiah ni angzoh, anih loe amkhrai thai ai, tahlip baktiah doeh anghma ving thai ai.
18 De su propia voluntad nos hizo nacer por la palabra de la verdad, para que seamos una especie de primicias de sus criaturas.
A sak ih hmuennawk thungah athai tangsuek thingthai baktiah a oh o thai hanah, a koehhaih baktiah loktang lok hoiah ni aicae hae ang tapenh.
19 Así que, mis amados hermanos, todo hombre sea pronto para oír, lento para hablar y lento para la ira;
To pongah, kang palung o ih nawkamyanawk, kami boih mah lok tahngaihaih bangah rang o nasoe loe, lokthuihaih bangah amzai o nasoe.
20 porque la ira del hombre no produce la justicia de Dios.
Kami palungphuihaih mah Sithaw toenghaih to tacawtsak ai.
21 Por tanto, desechando toda inmundicia y desbordamiento de maldad, recibid con humildad la palabra implantada, que puede salvar vuestras almas.
To pongah panuet thok hmuennawk hoi kasae hmuen poekhaihnawk boih to toengh oh loe, nangcae ih muithla pahlong thaih, a thungah tling ih lok to kanaem palungthin hoiah talawk oh.
22 Pero sed hacedores de la palabra, y no sólo oidores, engañándoos a vosotros mismos.
Thuih ih lok tahngai kami khue na ai ah, thuih ih lok baktiah sah kami ah om oh, to tih ai nahaeloe, nangmah hoi nangmah angling kami ah ni na om o tih.
23 Porque si alguno es oidor de la palabra y no hacedor, es como un hombre que mira su rostro natural en un espejo;
Lok to a thaih, toe sah ai kami loe, hmaidan pongah angmah ih krang khen kami baktiah ni oh:
24 porque se ve a sí mismo, y se va, y enseguida se olvida de la clase de hombre que era.
angmah hoi angmah to angkhet moe, a caeh ving pacoengah, anih loe kawbaktih kami maw, tito panoek ai pahnet roep kami baktiah ni oh.
25 Pero el que mira la ley perfecta de la libertad y continúa, no siendo un oidor que olvida, sino un hacedor de la obra, éste será bendecido en lo que hace.
Toe coek koi kaom ai loihhaih kaalok khen kami loe, thuih ih lok pahnet ving kami baktih na ai, thuih ih lok baktiah sah kami ah oh, to baktih kami loe a tok sakhaih pongah tahamhoihaih hnu tih.
26 Si alguno de vosotros se cree religioso mientras no refrena su lengua, sino que engaña a su corazón, la religión de ese hombre no vale nada.
Nangcae thung ih kawbaktih kami doeh Sithaw zom parai baktiah amtueng, toe lokthuih angsum ai kami loe, angmah hoi angmah angling kami ah ni oh, to kami ih bokhaih loe azom pui ni.
27 La religión pura y sin mácula ante nuestro Dios y Padre es ésta: visitar a los huérfanos y a las viudas en su aflicción, y mantenerse sin mancha del mundo.
Raihaih tongh naqah hoi lamhmainawk khetzawnhaih, long nui hmuenmae pongah amhnong ai ah khosakhaih loe, Sithaw hoi Ampa hmaa ah kaciim bokhaih ah oh.