Hechos 20

1 Cuando cesó el alboroto, Pablo mandó llamar a los discípulos, se despidió de ellos y partió para ir a Macedonia.

ਇੱਥੰ ਕਲਹੇ ਨਿਵ੍ਰੁʼੱਤੇ ਸਤਿ ਪੌਲਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਗਣਮ੍ ਆਹੂਯ ਵਿਸਰ੍ਜਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਮਾਕਿਦਨਿਯਾਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|

2 Después de recorrer aquellas tierras y de animarles con muchas palabras, llegó a Grecia.

ਤੇਨ ਸ੍ਥਾਨੇਨ ਗੱਛਨ੍ ਤੱਦੇਸ਼ੀਯਾਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਬਹੂਪਦਿਸ਼੍ਯ ਯੂਨਾਨੀਯਦੇਸ਼ਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|

3 Después de haber pasado tres meses allí, y cuando estaba a punto de embarcarse para Siria, los judíos tramaron un complot contra él, por lo que decidió volver por Macedonia.

ਤਤ੍ਰ ਮਾਸਤ੍ਰਯੰ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸੁਰਿਯਾਦੇਸ਼ੰ ਯਾਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਿਹੂਦੀਯਾਸ੍ਤੰ ਹਨ੍ਤੁੰ ਗੁਪ੍ਤਾ ਅਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਪੁਨਰਪਿ ਮਾਕਿਦਨਿਯਾਮਾਰ੍ਗੇਣ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਨ੍ਤੁੰ ਮਤਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|

4 Estos le acompañaron hasta Asia: Sópater de Berea, Aristarco y Segundo de los tesalonicenses, Gayo de Derbe, Timoteo, y Tíquico y Trófimo de Asia.

ਬਿਰਯਾਨਗਰੀਯਸੋਪਾਤ੍ਰਃ ਥਿਸ਼਼ਲਨੀਕੀਯਾਰਿਸ੍ਤਾਰ੍ਖਸਿਕੁਨ੍ਦੌ ਦਰ੍ੱਬੋਨਗਰੀਯਗਾਯਤੀਮਥਿਯੌ ਆਸ਼ਿਯਾਦੇਸ਼ੀਯਤੁਖਿਕਤ੍ਰਫਿਮੌ ਚ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਆਸ਼ਿਯਾਦੇਸ਼ੰ ਯਾਵਦ੍ ਗਤਵਨ੍ਤਃ|

5 Pero éstos se habían adelantado y nos esperaban en Troas.

ਏਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ (ਅ)ਗ੍ਰਸਰਾਃ ਸਨ੍ਤੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਨ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤ੍ਰੋਯਾਨਗਰੇ ਸ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|

6 Zarpamos de Filipos después de los días de los Panes sin Levadura, y llegamos a ellos en Troas en cinco días, donde permanecimos siete días.

ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਸਵਦਿਨੇ ਚ ਗਤੇ ਸਤਿ ਵਯੰ ਫਿਲਿਪੀਨਗਰਾਤ੍ ਤੋਯਪਥੇਨ ਗਤ੍ਵਾ ਪਞ੍ਚਭਿ ਰ੍ਦਿਨੈਸ੍ਤ੍ਰੋਯਾਨਗਰਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਤਤ੍ਰ ਸਪ੍ਤਦਿਨਾਨ੍ਯਵਾਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮ|

7 El primer día de la semana, cuando los discípulos estaban reunidos para partir el pan, Pablo habló con ellos, con la intención de partir al día siguiente; y continuó su discurso hasta la medianoche.

ਸਪ੍ਤਾਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਥਮਦਿਨੇ ਪੂਪਾਨ੍ ਭੰਕ੍ਤੁ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਮਿਲਿਤੇਸ਼਼ੁ ਪੌਲਃ ਪਰਦਿਨੇ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਃ ਸਨ੍ ਤਦਹ੍ਨਿ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਕ੍ਸ਼਼ਪਾਯਾ ਯਾਮਦ੍ਵਯੰ ਯਾਵਤ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯੋ ਧਰ੍ੰਮਕਥਾਮ੍ ਅਕਥਯਤ੍|

8 Había muchas luces en la sala superior donde estábamos reunidos.

ਉਪਰਿਸ੍ਥੇ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਕੋਸ਼਼੍ਠੇ ਸਭਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਸਨ੍ ਤਤ੍ਰ ਬਹਵਃ ਪ੍ਰਦੀਪਾਃ ਪ੍ਰਾਜ੍ਵਲਨ੍|

9 Un joven llamado Eutico estaba sentado en la ventana, agobiado por un profundo sueño. Como Pablo seguía hablando, agobiado por el sueño, se cayó del tercer piso y lo subieron muerto.

ਉਤੁਖਨਾਮਾ ਕਸ਼੍ਚਨ ਯੁਵਾ ਚ ਵਾਤਾਯਨ ਉਪਵਿਸ਼ਨ੍ ਘੋਰਤਰਨਿਦ੍ਰਾਗ੍ਰਸ੍ਤੋ (ਅ)ਭੂਤ੍ ਤਦਾ ਪੌਲੇਨ ਬਹੁਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਕਥਾਯਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤਾਯਾਂ ਨਿਦ੍ਰਾਮਗ੍ਨਃ ਸ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਉਪਰਿਸ੍ਥਤ੍ਰੁʼਤੀਯਪ੍ਰਕੋਸ਼਼੍ਠਾਦ੍ ਅਪਤਤ੍, ਤਤੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤੰ ਮ੍ਰੁʼਤਕਲ੍ਪੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵੋਦਤੋਲਯਨ੍|

10 Pablo bajó, se echó sobre él y, abrazándolo, le dijo: “No te preocupes, porque su vida está en él.”

ਤਤਃ ਪੌਲੋ(ਅ)ਵਰੁਹ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਗਾਤ੍ਰੇ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਕ੍ਰੋਡੇ ਨਿਧਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯੂਯੰ ਵ੍ਯਾਕੁਲਾ ਮਾ ਭੂਤ ਨਾਯੰ ਪ੍ਰਾਣੈ ਰ੍ਵਿਯੁਕ੍ਤਃ|

11 Cuando subió, partió el pan y comió, y habló con ellos un largo rato, hasta el amanecer, se fue.

ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਪੁਨਸ਼੍ਚੋਪਰਿ ਗਤ੍ਵਾ ਪੂਪਾਨ੍ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਭਾਤੰ ਯਾਵਤ੍ ਕਥੋਪਕਥਨੇ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|

12 Trajeron al muchacho vivo, y se consolaron mucho.

ਤੇ ਚ ਤੰ ਜੀਵਨ੍ਤੰ ਯੁਵਾਨੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਗਤ੍ਵਾ ਪਰਮਾਪ੍ਯਾਯਿਤਾ ਜਾਤਾਃ|

13 Pero nosotros, adelantándonos a la nave, zarpamos hacia Assos, con la intención de embarcar allí a Pablo, pues él así lo había dispuesto, con la intención de ir por tierra.

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਵਯੰ ਪੋਤੇਨਾਗ੍ਰਸਰਾ ਭੂਤ੍ਵਾਸ੍ਮਨਗਰਮ੍ ਉੱਤੀਰ੍ੱਯ ਪੌਲੰ ਗ੍ਰਹੀਤੁੰ ਮਤਿਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੰਮ ਯਤਃ ਸ ਤਤ੍ਰ ਪਦ੍ਭ੍ਯਾਂ ਵ੍ਰਜਿਤੁੰ ਮਤਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵੇਤਿ ਨਿਰੂਪਿਤਵਾਨ੍|

14 Cuando se encontró con nosotros en Assos, lo subimos a bordo y llegamos a Mitilene.

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਤ੍ਰਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਮਿਲਿਤੇ ਸਤਿ ਵਯੰ ਤੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਮਿਤੁਲੀਨ੍ਯੁਪਦ੍ਵੀਪੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਨ੍ਤਃ|

15 Partiendo de allí, llegamos al día siguiente frente a Quíos. Al día siguiente tocamos en Samos y nos quedamos en Trogilio, y al día siguiente llegamos a Mileto.

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪੋਤੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਖੀਯੋਪਦ੍ਵੀਪਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੰ ਲਬ੍ਧਵਨ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕੇਨਾਹ੍ਨਾ ਸਾਮੋਪਦ੍ਵੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪੋਤੰ ਲਾਗਯਿਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੋਗੁੱਲਿਯੇ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਪਰਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਵਸੇ ਮਿਲੀਤਨਗਰਮ੍ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮ|

16 Porque Pablo había decidido navegar más allá de Éfeso, para no tener que pasar tiempo en Asia, pues se apresuraba, si le era posible, a estar en Jerusalén el día de Pentecostés.

ਯਤਃ ਪੌਲ ਆਸ਼ਿਯਾਦੇਸ਼ੇ ਕਾਲੰ ਯਾਪਯਿਤੁਮ੍ ਨਾਭਿਲਸ਼਼ਨ੍ ਇਫਿਸ਼਼ਨਗਰੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ ਯਾਤੁੰ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਸ੍ਥਿਰੀਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍; ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਦਿ ਸਾਧ੍ਯੰ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ੱਤਮਦਿਨੇ ਸ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਯੁਪਸ੍ਥਾਤੁੰ ਮਤਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|

17 Desde Mileto envió a Éfeso y llamó a los ancianos de la asamblea.

ਪੌਲੋ ਮਿਲੀਤਾਦ੍ ਇਫਿਸ਼਼ੰ ਪ੍ਰਤਿ ਲੋਕੰ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਸਮਾਜਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨ੍ ਆਹੂਯਾਨੀਤਵਾਨ੍|

18 Cuando vinieron a él, les dijo: “Vosotros mismos sabéis, desde el primer día que puse el pie en Asia, cómo estuve con vosotros todo el tiempo,

ਤੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇਸ਼਼ੁ ਸ ਤੇਭ੍ਯ ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਅਹਮ੍ ਆਸ਼ਿਯਾਦੇਸ਼ੇ ਪ੍ਰਥਮਾਗਮਨਮ੍ ਆਰਭ੍ਯਾਦ੍ਯ ਯਾਵਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧੌ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਸਮਯੇ ਯਥਾਚਰਿਤਵਾਨ੍ ਤਦ੍ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ;

19 sirviendo al Señor con toda humildad, con muchas lágrimas y con pruebas que me sucedieron por las conspiraciones de los judíos;

ਫਲਤਃ ਸਰ੍ੱਵਥਾ ਨਮ੍ਰਮਨਾਃ ਸਨ੍ ਬਹੁਸ਼੍ਰੁਪਾਤੇਨ ਯਿਹੁਦੀਯਾਨਾਮ੍ ਕੁਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਜਾਤਨਾਨਾਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਭਿਃ ਪ੍ਰਭੋਃ ਸੇਵਾਮਕਰਵੰ|

20 cómo no rehusé declararos todo lo que era provechoso, enseñándoos públicamente y de casa en casa,

ਕਾਮਪਿ ਹਿਤਕਥਾਂ ਨ ਗੋਪਾਯਿਤਵਾਨ੍ ਤਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰ੍ੱਯ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ੰ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਸਮੁਪਦਿਸ਼੍ਯੇਸ਼੍ਵਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮਨਃ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਨੀਯੰ ਪ੍ਰਭੌ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨੀਯੰ

21 testificando tanto a judíos como a griegos el arrepentimiento para con Dios y la fe en nuestro Señor Jesús.

ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਮ੍ ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸਮੀਪ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦਾਮਿ|

22 Ahora bien, he aquí que voy atado por el Espíritu a Jerusalén, sin saber lo que me sucederá allí;

ਪਸ਼੍ਯਤ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ ਸਨ੍ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੇ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਕਰੋਮਿ, ਤਤ੍ਰ ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਾਨ੍ਯਹੰ ਨ ਜਾਨਾਮਿ;

23 salvo que el Espíritu Santo da testimonio en cada ciudad, diciendo que me esperan prisiones y aflicciones.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਯਾ ਬਨ੍ਧਨੰ ਕ੍ਲੇਸ਼ਸ਼੍ਚ ਭੋਕ੍ਤਵ੍ਯ ਇਤਿ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾ ਨਗਰੇ ਨਗਰੇ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਦਾਤਿ|

24 Pero estas cosas no cuentan, ni estimo mi vida, para terminar mi carrera con alegría, y el ministerio que recibí del Señor Jesús, para dar pleno testimonio de la Buena Nueva de la gracia de Dios.

ਤਥਾਪਿ ਤੰ ਕ੍ਲੇਸ਼ਮਹੰ ਤ੍ਰੁʼਣਾਯ ਨ ਮਨ੍ਯੇ; ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹਵਿਸ਼਼ਯਕਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦਸ੍ਯ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਾਤੁੰ, ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਕਾਸ਼ਾਦ ਯਸ੍ਯਾਃ ਸੇਵਾਯਾਃ ਭਾਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨਵੰ ਤਾਂ ਸੇਵਾਂ ਸਾਧਯਿਤੁੰ ਸਾਨਨ੍ਦੰ ਸ੍ਵਮਾਰ੍ਗੰ ਸਮਾਪਯਿਤੁਞ੍ਚ ਨਿਜਪ੍ਰਾਣਾਨਪਿ ਪ੍ਰਿਯਾਨ੍ ਨ ਮਨ੍ਯੇ|

25 “Ahora, he aquí, sé que todos vosotros, entre los que anduve predicando el Reino de Dios, no veréis más mi rostro.

ਅਧੁਨਾ ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰ੍ੱਯ ਭ੍ਰਮਣੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਯੂਯੰ ਮਮ ਵਦਨੰ ਪੁਨ ਰ੍ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ ਏਤਦਪ੍ਯਹੰ ਜਾਨਾਮਿ|

26 Por tanto, hoy os testifico que estoy limpio de la sangre de todos los hombres,

ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮ੍ ਅਹਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਆਦੇਸ਼ਾਨ੍ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਨ ਨ੍ਯਵਰ੍ੱਤੇ|

27 pues no he rehuido declararos todo el consejo de Dios.

ਅਹੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਰਕ੍ਤਪਾਤਦੋਸ਼਼ਾਦ੍ ਯੰਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ ਆਸੇ ਤਸ੍ਯਾਦ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰੋਮਿ|

28 Velad, pues, por vosotros mismos y por todo el rebaño, en el que el Espíritu Santo os ha puesto como pastores de la asamblea del Señor y Dios, que él adquirió con su propia sangre.

ਯੂਯੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ੁ ਤਥਾ ਯਸ੍ਯ ਵ੍ਰਜਸ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ ਆਤ੍ਮਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਧਾਯ ਨ੍ਯਯੁਙ੍ਕ੍ਤ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ, ਯ ਸਮਾਜਞ੍ਚ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਨਿਜਰਕ੍ਤਮੂਲ੍ਯੇਨ ਕ੍ਰੀਤਵਾਨ ਤਮ੍ ਅਵਤ,

29 Porque sé que, después de mi partida, entrarán entre vosotros lobos rapaces que no perdonarán al rebaño.

ਯਤੋ ਮਯਾ ਗਮਨੇ ਕ੍ਰੁʼਤਏਵ ਦੁਰ੍ਜਯਾ ਵ੍ਰੁʼਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਵ੍ਰਜੰ ਪ੍ਰਤਿ ਨਿਰ੍ਦਯਤਾਮ੍ ਆਚਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ,

30 Se levantarán hombres de entre vosotros, hablando cosas perversas, para arrastrar a los discípulos tras ellos.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮੇਵ ਮਧ੍ਯਾਦਪਿ ਲੋਕਾ ਉੱਥਾਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਗਣਮ੍ ਅਪਹਨ੍ਤੁੰ ਵਿਪਰੀਤਮ੍ ਉਪਦੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੀਤ੍ਯਹੰ ਜਾਨਾਮਿ|

31 Velad, pues, recordando que durante tres años no dejé de amonestar a todos noche y día con lágrimas.

ਇਤਿ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਸਚੈਤਨ੍ਯਾਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਟਤ, ਅਹਞ੍ਚ ਸਾਸ਼੍ਰੁਪਾਤਃ ਸਨ੍ ਵਤ੍ਸਰਤ੍ਰਯੰ ਯਾਵਦ੍ ਦਿਵਾਨਿਸ਼ੰ ਪ੍ਰਤਿਜਨੰ ਬੋਧਯਿਤੁੰ ਨ ਨ੍ਯਵਰ੍ੱਤੇ ਤਦਪਿ ਸ੍ਮਰਤ|

32 Ahora, hermanos, os encomiendo a Dios y a la palabra de su gracia, que es capaz de edificar y daros la herencia entre todos los santificados.

ਇਦਾਨੀਂ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਸ਼਼੍ਠਾਂ ਜਨਯਿਤੁੰ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਧਿਕਾਰਞ੍ਚ ਦਾਤੁੰ ਸਮਰ੍ਥੋ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਯੋ ਵਾਦਸ਼੍ਚ ਤਯੋਰੁਭਯੋ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸਮਾਰ੍ਪਯਮ੍|

33 No he codiciado la plata, el oro ni la ropa de nadie.

ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਸ੍ਵਰ੍ਣੰ ਰੂਪ੍ਯੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਵਾ ਪ੍ਰਤਿ ਮਯਾ ਲੋਭੋ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਃ|

34 Vosotros mismos sabéis que estas manos sirvieron a mis necesidades, y a las de los que estaban conmigo.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮ ਮਤ੍ਸਹਚਰਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚਾਵਸ਼੍ਯਕਵ੍ਯਯਾਯ ਮਦੀਯਮਿਦੰ ਕਰਦ੍ਵਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਦ੍ ਏਤਦ੍ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ|

35 En todo os he dado ejemplo de que, trabajando así, debéis ayudar a los débiles, y recordar las palabras del Señor Jesús, que él mismo dijo: “Más bienaventurado es dar que recibir”.”

ਅਨੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਗ੍ਰਹਣਦ੍ ਦਾਨੰ ਭਦ੍ਰਮਿਤਿ ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਮਰ੍ੱਤੁੰ ਦਰਿਦ੍ਰਲੋਕਾਨਾਮੁਪਕਾਰਾਰ੍ਥੰ ਸ਼੍ਰਮੰ ਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉਚਿਤਮ੍ ਏਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹਮ੍ ਉਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

36 Después de decir estas cosas, se arrodilló y oró con todos ellos.

ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਸ ਜਾਨੁਨੀ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ਵੈਃ ਸਹ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤ|

37 Todos lloraban a lágrima viva, se echaban al cuello de Pablo y lo besaban,

ਤੇਨ ਤੇ ਕ੍ਰਨ੍ਦ੍ਰਨ੍ਤਃ

38 apenados sobre todo por la palabra que había dicho de no ver más su rostro. Luego lo acompañaron a la nave.

ਪੁਨ ਰ੍ਮਮ ਮੁਖੰ ਨ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤ ਏਸ਼਼ਾ ਯਾ ਕਥਾ ਤੇਨਾਕਥਿ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਸ਼ੋਕੰ ਵਿਲਾਪਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਣ੍ਠੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਚੁਮ੍ਬਿਤਵਨ੍ਤਃ| ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇ ਤੰ ਪੋਤੰ ਨੀਤਵਨ੍ਤਃ|