< Hechos 20 >
1 Cuando cesó el alboroto, Pablo mandó llamar a los discípulos, se despidió de ellos y partió para ir a Macedonia.
itthaM kalahe nivRtte sati paulaH ziSyagaNam AhUya visarjanaM prApya mAkidaniyAdezaM prasthitavAn|
2 Después de recorrer aquellas tierras y de animarles con muchas palabras, llegó a Grecia.
tena sthAnena gacchan taddezIyAn ziSyAn bahUpadizya yUnAnIyadezam upasthitavAn|
3 Después de haber pasado tres meses allí, y cuando estaba a punto de embarcarse para Siria, los judíos tramaron un complot contra él, por lo que decidió volver por Macedonia.
tatra mAsatrayaM sthitvA tasmAt suriyAdezaM yAtum udyataH, kintu yihUdIyAstaM hantuM guptA atiSThan tasmAt sa punarapi mAkidaniyAmArgeNa pratyAgantuM matiM kRtavAn|
4 Estos le acompañaron hasta Asia: Sópater de Berea, Aristarco y Segundo de los tesalonicenses, Gayo de Derbe, Timoteo, y Tíquico y Trófimo de Asia.
birayAnagarIyasopAtraH thiSalanIkIyAristArkhasikundau darbbonagarIyagAyatImathiyau AziyAdezIyatukhikatraphimau ca tena sArddhaM AziyAdezaM yAvad gatavantaH|
5 Pero éstos se habían adelantado y nos esperaban en Troas.
ete sarvve 'grasarAH santo 'smAn apekSya troyAnagare sthitavantaH|
6 Zarpamos de Filipos después de los días de los Panes sin Levadura, y llegamos a ellos en Troas en cinco días, donde permanecimos siete días.
kiNvazUnyapUpotsavadine ca gate sati vayaM philipInagarAt toyapathena gatvA paJcabhi rdinaistroyAnagaram upasthAya tatra saptadinAnyavAtiSThAma|
7 El primer día de la semana, cuando los discípulos estaban reunidos para partir el pan, Pablo habló con ellos, con la intención de partir al día siguiente; y continuó su discurso hasta la medianoche.
saptAhasya prathamadine pUpAn bhaMktu ziSyeSu militeSu paulaH paradine tasmAt prasthAtum udyataH san tadahni prAyeNa kSapAyA yAmadvayaM yAvat ziSyebhyo dharmmakathAm akathayat|
8 Había muchas luces en la sala superior donde estábamos reunidos.
uparisthe yasmin prakoSThe sabhAM kRtvAsan tatra bahavaH pradIpAH prAjvalan|
9 Un joven llamado Eutico estaba sentado en la ventana, agobiado por un profundo sueño. Como Pablo seguía hablando, agobiado por el sueño, se cayó del tercer piso y lo subieron muerto.
utukhanAmA kazcana yuvA ca vAtAyana upavizan ghorataranidrAgrasto 'bhUt tadA paulena bahukSaNaM kathAyAM pracAritAyAM nidrAmagnaH sa tasmAd uparisthatRtIyaprakoSThAd apatat, tato lokAstaM mRtakalpaM dhRtvodatolayan|
10 Pablo bajó, se echó sobre él y, abrazándolo, le dijo: “No te preocupes, porque su vida está en él.”
tataH paulo'varuhya tasya gAtre patitvA taM kroDe nidhAya kathitavAn, yUyaM vyAkulA mA bhUta nAyaM prANai rviyuktaH|
11 Cuando subió, partió el pan y comió, y habló con ellos un largo rato, hasta el amanecer, se fue.
pazcAt sa punazcopari gatvA pUpAn bhaMktvA prabhAtaM yAvat kathopakathane kRtvA prasthitavAn|
12 Trajeron al muchacho vivo, y se consolaron mucho.
te ca taM jIvantaM yuvAnaM gRhItvA gatvA paramApyAyitA jAtAH|
13 Pero nosotros, adelantándonos a la nave, zarpamos hacia Assos, con la intención de embarcar allí a Pablo, pues él así lo había dispuesto, con la intención de ir por tierra.
anantaraM vayaM potenAgrasarA bhUtvAsmanagaram uttIryya paulaM grahItuM matim akurmma yataH sa tatra padbhyAM vrajituM matiM kRtveti nirUpitavAn|
14 Cuando se encontró con nosotros en Assos, lo subimos a bordo y llegamos a Mitilene.
tasmAt tatrAsmAbhiH sArddhaM tasmin milite sati vayaM taM nItvA mitulInyupadvIpaM prAptavantaH|
15 Partiendo de allí, llegamos al día siguiente frente a Quíos. Al día siguiente tocamos en Samos y nos quedamos en Trogilio, y al día siguiente llegamos a Mileto.
tasmAt potaM mocayitvA pare'hani khIyopadvIpasya sammukhaM labdhavantastasmAd ekenAhnA sAmopadvIpaM gatvA potaM lAgayitvA trogulliye sthitvA parasmin divase milItanagaram upAtiSThAma|
16 Porque Pablo había decidido navegar más allá de Éfeso, para no tener que pasar tiempo en Asia, pues se apresuraba, si le era posible, a estar en Jerusalén el día de Pentecostés.
yataH paula AziyAdeze kAlaM yApayitum nAbhilaSan iphiSanagaraM tyaktvA yAtuM mantraNAM sthirIkRtavAn; yasmAd yadi sAdhyaM bhavati tarhi nistArotsavasya paJcAzattamadine sa yirUzAlamyupasthAtuM matiM kRtavAn|
17 Desde Mileto envió a Éfeso y llamó a los ancianos de la asamblea.
paulo milItAd iphiSaM prati lokaM prahitya samAjasya prAcInAn AhUyAnItavAn|
18 Cuando vinieron a él, les dijo: “Vosotros mismos sabéis, desde el primer día que puse el pie en Asia, cómo estuve con vosotros todo el tiempo,
teSu tasya samIpam upasthiteSu sa tebhya imAM kathAM kathitavAn, aham AziyAdeze prathamAgamanam ArabhyAdya yAvad yuSmAkaM sannidhau sthitvA sarvvasamaye yathAcaritavAn tad yUyaM jAnItha;
19 sirviendo al Señor con toda humildad, con muchas lágrimas y con pruebas que me sucedieron por las conspiraciones de los judíos;
phalataH sarvvathA namramanAH san bahuzrupAtena yihudIyAnAm kumantraNAjAtanAnAparIkSAbhiH prabhoH sevAmakaravaM|
20 cómo no rehusé declararos todo lo que era provechoso, enseñándoos públicamente y de casa en casa,
kAmapi hitakathAM na gopAyitavAn tAM pracAryya saprakAzaM gRhe gRhe samupadizyezvaraM prati manaH parAvarttanIyaM prabhau yIzukhrISTe vizvasanIyaM
21 testificando tanto a judíos como a griegos el arrepentimiento para con Dios y la fe en nuestro Señor Jesús.
yihUdIyAnAm anyadezIyalokAnAJca samIpa etAdRzaM sAkSyaM dadAmi|
22 Ahora bien, he aquí que voy atado por el Espíritu a Jerusalén, sin saber lo que me sucederá allí;
pazyata sAmpratam AtmanAkRSTaH san yirUzAlamnagare yAtrAM karomi, tatra mAmprati yadyad ghaTiSyate tAnyahaM na jAnAmi;
23 salvo que el Espíritu Santo da testimonio en cada ciudad, diciendo que me esperan prisiones y aflicciones.
kintu mayA bandhanaM klezazca bhoktavya iti pavitra AtmA nagare nagare pramANaM dadAti|
24 Pero estas cosas no cuentan, ni estimo mi vida, para terminar mi carrera con alegría, y el ministerio que recibí del Señor Jesús, para dar pleno testimonio de la Buena Nueva de la gracia de Dios.
tathApi taM klezamahaM tRNAya na manye; IzvarasyAnugrahaviSayakasya susaMvAdasya pramANaM dAtuM, prabho ryIzoH sakAzAda yasyAH sevAyAH bhAraM prApnavaM tAM sevAM sAdhayituM sAnandaM svamArgaM samApayituJca nijaprANAnapi priyAn na manye|
25 “Ahora, he aquí, sé que todos vosotros, entre los que anduve predicando el Reino de Dios, no veréis más mi rostro.
adhunA pazyata yeSAM samIpe'ham IzvarIyarAjyasya susaMvAdaM pracAryya bhramaNaM kRtavAn etAdRzA yUyaM mama vadanaM puna rdraSTuM na prApsyatha etadapyahaM jAnAmi|
26 Por tanto, hoy os testifico que estoy limpio de la sangre de todos los hombres,
yuSmabhyam aham Izvarasya sarvvAn AdezAn prakAzayituM na nyavartte|
27 pues no he rehuido declararos todo el consejo de Dios.
ahaM sarvveSAM lokAnAM raktapAtadoSAd yannirdoSa Ase tasyAdya yuSmAn sAkSiNaH karomi|
28 Velad, pues, por vosotros mismos y por todo el rebaño, en el que el Espíritu Santo os ha puesto como pastores de la asamblea del Señor y Dios, que él adquirió con su propia sangre.
yUyaM sveSu tathA yasya vrajasyAdhyakSan AtmA yuSmAn vidhAya nyayuGkta tatsarvvasmin sAvadhAnA bhavata, ya samAjaJca prabhu rnijaraktamUlyena krItavAna tam avata,
29 Porque sé que, después de mi partida, entrarán entre vosotros lobos rapaces que no perdonarán al rebaño.
yato mayA gamane kRtaeva durjayA vRkA yuSmAkaM madhyaM pravizya vrajaM prati nirdayatAm AcariSyanti,
30 Se levantarán hombres de entre vosotros, hablando cosas perversas, para arrastrar a los discípulos tras ellos.
yuSmAkameva madhyAdapi lokA utthAya ziSyagaNam apahantuM viparItam upadekSyantItyahaM jAnAmi|
31 Velad, pues, recordando que durante tres años no dejé de amonestar a todos noche y día con lágrimas.
iti heto ryUyaM sacaitanyAH santastiSTata, ahaJca sAzrupAtaH san vatsaratrayaM yAvad divAnizaM pratijanaM bodhayituM na nyavartte tadapi smarata|
32 Ahora, hermanos, os encomiendo a Dios y a la palabra de su gracia, que es capaz de edificar y daros la herencia entre todos los santificados.
idAnIM he bhrAtaro yuSmAkaM niSThAM janayituM pavitrIkRtalokAnAM madhye'dhikAraJca dAtuM samartho ya IzvarastasyAnugrahasya yo vAdazca tayorubhayo ryuSmAn samArpayam|
33 No he codiciado la plata, el oro ni la ropa de nadie.
kasyApi svarNaM rUpyaM vastraM vA prati mayA lobho na kRtaH|
34 Vosotros mismos sabéis que estas manos sirvieron a mis necesidades, y a las de los que estaban conmigo.
kintu mama matsahacaralokAnAJcAvazyakavyayAya madIyamidaM karadvayam azrAmyad etad yUyaM jAnItha|
35 En todo os he dado ejemplo de que, trabajando así, debéis ayudar a los débiles, y recordar las palabras del Señor Jesús, que él mismo dijo: “Más bienaventurado es dar que recibir”.”
anena prakAreNa grahaNad dAnaM bhadramiti yadvAkyaM prabhu ryIzuH kathitavAn tat smarttuM daridralokAnAmupakArArthaM zramaM karttuJca yuSmAkam ucitam etatsarvvaM yuSmAnaham upadiSTavAn|
36 Después de decir estas cosas, se arrodilló y oró con todos ellos.
etAM kathAM kathayitvA sa jAnunI pAtayitvA sarvaiH saha prArthayata|
37 Todos lloraban a lágrima viva, se echaban al cuello de Pablo y lo besaban,
tena te krandrantaH
38 apenados sobre todo por la palabra que había dicho de no ver más su rostro. Luego lo acompañaron a la nave.
puna rmama mukhaM na drakSyatha vizeSata eSA yA kathA tenAkathi tatkAraNAt zokaM vilApaJca kRtvA kaNThaM dhRtvA cumbitavantaH| pazcAt te taM potaM nItavantaH|