< 1 Samuel 23 >

1 Le dijeron a David: “He aquí que los filisteos combaten contra Keila y roban las eras”.
Natalily amy Davide ty hoe: Inao te maname i Keilà o nte-Pilistio, vaho tavane’ iareo o toe-pifofohañeo.
2 Por lo tanto, David consultó a Yahvé, diciendo: “¿Debo ir a golpear a estos filisteos?” Yahvé dijo a David: “Ve a golpear a los filisteos y salva a Keilah”.
Aa le nañontane am’ Iehovà t’i Davide, ami’ ty hoe: Homb’eo hao iraho, handafa o nte-Pilistio? Aa hoe t’Iehovà amy Davide, Akia lafao o nte-Pilistio vaho rombaho t’i Keilà.
3 Los hombres de David le dijeron: “He aquí que tenemos miedo aquí en Judá. ¿Cuánto más si vamos a Keila contra los ejércitos de los filisteos?”
Fe hoe o mpiamy Davideo ama’e, Toe mahahembañ’ anay ty e Iehodà atoa, antsake t’ie mb’e Keilà naho mb’ amo lahindefon-te-Pilistio.
4 Entonces David volvió a consultar a Yahvé. Yahvé le respondió y le dijo: “Levántate, baja a Keila, porque entregaré a los filisteos en tu mano”.
Aa le nañontane Iehovà indraike t’i Davide, le hoe t’Iehovà ama’e, Miongaha, mizotsoa mb’e Keilà mb’eo vaho hatoloko am-pità’o o nte-Pilistio.
5 David y sus hombres fueron a Keila y lucharon contra los filisteos, y se llevaron su ganado, y los mataron con una gran matanza. Así David salvó a los habitantes de Keila.
Aa le nimb’e Keilà mb’eo t’i Davide rekets’ o mpiama’eo, naho nialy amo nte-Pilistio vaho tinava’ iareo o añombe’ iareo iabio; linafa am-pizamanañe jabajaba. Toe rinomba’ i Davide o mpimone’ i Keilào.
6 Cuando Abiatar, hijo de Ajimelec, huyó con David a Keilá, bajó con un efod en la mano.
Ie nipoliotse mb’ amy Davide mb’e Keilà mb’eo t’i Abiatare ana’ i Akimeleke, le nizotso reketse kitambe am-pità’e.
7 Saúl fue informado de que David había llegado a Keila. Saúl dijo: “Dios lo ha entregado en mi mano, pues está encerrado al entrar en una ciudad que tiene puertas y rejas”.
Natalily amy Saole te nimb’e Keilà t’i Davide, le hoe t’i Saole: Fa natolon’ Añahare an-tañako; ie migabeñe an-drova aman-dalam-bey naho sikadañe ao.
8 Saúl convocó a todo el pueblo a la guerra, para bajar a Keila a sitiar a David y a sus hombres.
Songa natonto’ i Saole hihotakotake ondatio, hizotso mb’e Keilà mb’eo hiarikatoke i Davide naho ondati’eo.
9 David sabía que Saúl estaba tramando una travesura contra él. Le dijo al sacerdote Abiatar: “Trae el efod aquí”.
Napota’ i Davide te nikinia raty aze t’i Saole le hoe re amy Abiatare mpisoroñe: Endeso atoy i ki­tambey.
10 Entonces David dijo: “Oh Yahvé, Dios de Israel, tu siervo ha oído ciertamente que Saúl pretende venir a Keila para destruir la ciudad por mi causa.
Le hoe t’i Davide: Ry Iehovà Andrianañahare’ Israele, Toe jinanji’ i mpitoro’oy te mipay ho mb’e Keilà mb’atoa t’i Saole, handrotsake ty rova toy ty amako.
11 ¿Me entregarán los hombres de Keila en sus manos? ¿Bajará Saúl, como ha oído tu siervo? Yahvé, el Dios de Israel, te ruego que se lo digas a tu siervo”. Yahvé dijo: “Bajará”.
Hatolo’ ondati’ i Keilào am-pità’e hao iraho? Hizotso mb’etoa hao t’i Saole ty amy tsinanokoy? Ry Iehovà Andrianañahare’ Israele, miambane ama’o, atalilio amo mpitoro’oo. Le hoe t’Iehovà: Hizotso re.
12 Entonces David dijo: “¿Me entregarán los hombres de Keila a mí y a mis hombres en manos de Saúl?” Yahvé dijo: “Te entregarán”.
Le hoe t’i Davide: Hatolo’ ondati’ i Keilào am-pità’ i Saole hao iraho? Le hoe t’Iehovà, Hatolo’ iareo.
13 Entonces David y sus hombres, que eran como seiscientos, se levantaron y salieron de Keila y se fueron a donde pudieron. Saúl se enteró de que David había escapado de Keila, y renunció a ir allí.
Aa le nibioñe mb’ amy ze nimete añe t’i Davide naho ondati’eo, ie ni-enen-jato varàñe. Natalily amy Saole te nienga i Keilà t’i Davide, le nado’e ty lia’e mb’eo.
14 David se quedó en el desierto, en las fortalezas, y permaneció en la región montañosa, en el desierto de Zif. Saúl lo buscaba todos los días, pero Dios no lo entregó en su mano.
Nimoneñe am-patrambey añe am-pipalirañe ao t’i Davide, le nitambatse am-bohibohim-patrambei’ i Zife añe. Nitsoek’ aze boak’ andro boak’ andro t’i Saole f’ie tsy natolon’ Añahare am-pità’e.
15 David vio que Saúl había salido a buscar su vida. David estaba en el desierto de Zif, en el bosque.
Nioni’ i Davide te niavotse mb’eo hipay ty fiai’e t’i Saole; ie am-patrambei’ i Zife amy alay t’i Davide.
16 Jonatán, hijo de Saúl, se levantó y fue a ver a David al bosque, y fortaleció su mano en Dios.
Niavotse amy zao t’Ionatane ana’ i Saole vaho nimb’ amy Davide amy alay ao; le nampahaozare’e ty fità’e aman’ Añahare;
17 Le dijo: “No temas, porque la mano de mi padre Saúl no te encontrará; tú serás rey de Israel y yo estaré a tu lado, y eso también lo sabe mi padre Saúl.”
ie nisaontsie’e ty hoe: Ko hemban-drehe; fa tsy ho oni-pità’ i Saole raeko; le ihe ty ho mpifehe Israele vaho ho mpiama’o iraho; toe fohi’ i Saole raeko.
18 Ambos hicieron un pacto ante el Señor. Luego David se quedó en el bosque y Jonatán se fue a su casa.
Aa le nifañina añatrefa’ Iehovà eo iereo roe; nimoneñe añ’ ala ao t’i Davide, vaho nimpoly mb’ an-kiboho’e añe t’Ionatane.
19 Entonces los zifitas subieron a Saúl a Gabaa, diciendo: “¿No se esconde David con nosotros en las fortalezas del bosque, en la colina de Haquila, que está al sur del desierto?
Niheo mb’amy Saole e Gibà mb’eo o nte-Zifeo nanao ty hoe: Tsy mie­tak’ ama’ay, amo fipalirañe amy alaio hao t’i Davide? an-kaboa’ i Kakilà atimo’ Iesimone ao?
20 Ahora, pues, oh rey, baja. Según todo el deseo de tu alma desciende; y nuestra parte será entregarlo en mano del rey”.
Aa le mizo­tsoa mb’eo ry mpanjaka, mizotsoa an-kapean-tsatrin’ arofo’o, le hatolo’ay am-pità’ i mpanjakay.
21 Saúl dijo: “Bendito seas por Yahvé, pues te has compadecido de mí.
Le hoe t’i Saole; Ho tahie’ Iehovà, ami’ty fitretreza’ areo ahy.
22 Te ruego que vayas a asegurarte aún más, y que conozcas y veas dónde está su guarida, y quién lo ha visto allí; porque me han dicho que es muy astuto.
Akia arè, venteo le arendreho indraike, vaho oniño i toem-pipalira’ey; fa inao, toe mpamañahy re.
23 Ve, pues, y conoce todos los lugares donde se esconde; y vuelve a mí con seguridad, y yo iré contigo. Si él está en la tierra, yo lo buscaré entre todos los millares de Judá”.
Aa le arendreho naho fohìno o toem-pipalira’eo, le mibaliha mb’amako mb’etoa reketse i niventeñey vaho hindrezako; ie amy zay, kanao an-tane ao re, le ho kodebèko amo arivo’ Iehodao.
24 Se levantaron y se dirigieron a Zif delante de Saúl, pero David y sus hombres estaban en el desierto de Maón, en el Arabá, al sur del desierto.
Aa le niavotse iereo niaolo i Saole mb’e Zife mb’eo; fe tan-dratraratra’ i Maone añe t’i Davide naho ondati’eo, añ’Arabà atimo’ Iesimone ao.
25 Saúl y sus hombres fueron a buscarlo. Cuando le avisaron a David, bajó a la roca y se quedó en el desierto de Maón. Cuando Saúl se enteró, persiguió a David en el desierto de Maón.
Nimb’eo t’i Saole rekets’ o mpiama’eo hitsoek’ aze. Nitalilieñe t’i Davide; aa le nizotso mb’an-damilamy mb’eo re niam­besatse an-dratraratra’ i Maone ao. Ie jinanji’ i Saole izay le nihoridàñe’e t’i Davide an-dratraratra’ i Maone añe.
26 Saúl iba por este lado de la montaña, y David y sus hombres por aquel lado; y David se apresuraba a huir por miedo a Saúl, pues éste y sus hombres rodeaban a David y a los suyos para apresarlos.
Añ’ ila’ i vohitsey atoy t’i Saole le añ’ ila’e aroa t’i Davide naho o mpiama’eo; nalisa nienga ty fiatrefa’ i Saole t’i Davide, fa hiarikoboñe i Davide naho ondati’eo t’i Saole naho ondati’eo hitsepak’ aze.
27 Pero llegó un mensajero a Saúl, diciendo: “¡Apúrate y ven, porque los filisteos han hecho una incursión en la tierra!”
Fe nivotrak’ amy Saole ty mpihitrike, nanao ty hoe: Masikà, mihavia, fa mitavañe ty tanen-tika o nte-Pilistio.
28 Así que Saúl regresó de perseguir a David y fue contra los filisteos. Por eso llamaron a ese lugar Sela Hammahlekoth.
Aa le nimpoly t’i Saole tsy nañoridañe i Davide fa nionjomb’ amo nte-Pilistio mb’eo; aa le natao Sela-Kamalekote i toetsey.
29 David subió de allí y vivió en las fortalezas de En Gedi.
Nionjoñe boak’ ao t’i Davide vaho nimoneñe an-kijoli’ i En-gedy ao.

< 1 Samuel 23 >