< Cantar de los Cantares 4 >

1 ¡Qué hermosa estás, querida, qué hermosa! Tus ojos son como palomas detrás de tu velo. Tu cabello fluye como un rebaño de cabras bajando del monte Galaad.
O jakoś ty piękna, przyjaciółko moja; o jakoś ty piękna! Oczy twoje jako oczy gołębicy między kędzierzami twemi; włosy twoje jako trzoda kóz, które widać na górze Galaad.
2 Tus dientes son tan blancos como un rebaño de ovejas recién esquiladas y lavadas. No falta ninguno; todos están perfectamente emparejados.
Zęby twoje jako stado owiec jednakich, gdy wychodzą z kąpieli, z których każda miewa po dwojgu, a niepłodnej niemasz między niemi.
3 Tus labios son tan rojos como el hilo de escarlata. Tu boca es preciosa. Tus mejillas son del color del rubor de las granadas detrás de tu velo.
Wargi twoje jako sznur karmazynowy, a wymowa twoja wdzięczna; skronie twoje między kędzierzami twemi są jako sztuka jabłka granatowego.
4 Tu cuello es alto y torneado como la torre de David, con tus collares como los escudos colgantes de mil guerreros.
Szyja twoja jako wieża Dawidowa z obronami wystawiona, w której tysiąc tarczy wisi, i wszystka broń mocarzów.
5 Tus pechos son como dos cervatillos, dos gacelas alimentándose entre los lirios.
Obie piersi twoje jako dwoje bliźniąt sarnich, które się pasą między lilijami;
6 Antes de que sople la brisa de la mañana y desaparezcan las sombras, debo apresurarme a llegar a esos montes de mirra y el incienso.
Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły, wnijdę na górę myrry, i na pagórek kadzidła.
7 Eres increíblemente hermosa, querida, ¡eres absolutamente impecable!
Wszystkaś ty jest piękna, przyjaciółko moja! a zmazy niemasz na tobie.
8 Ven conmigo desde el Líbano, novia mía, ven desde el Líbano. Baja de la cima de Amana, de las cumbres de Senir y Hermón, de las guaridas de los leones, de las montañas donde viven los leopardos.
Pójdziesz ze mną z Libanu, o oblubienico moja! ze mną z Libanu pójdziesz, a spojrzysz z wierzchu góry Amana, z wierzchu góry Sanir i Hermon, z jaskiń lwich, i z gór lampartowych.
9 Me has robado el corazón, hermana mía, novia mía. Con una sola mirada me robaste el corazón, con un solo destello de uno de tus collares.
Ujęłaś serce moje, siostro moja, oblubienico moja! ujęłaś serce moje jednem okiem twojem, i jednym łańcuszkiem na szyi twojej.
10 ¡Qué maravilloso es tu amor, hermana mía, novia mía! Tu amor es más dulce que el vino. El olor de tus aceites perfumados es mejor que cualquier especia.
O jakoż są ucieszne miłości twoje, siostro moja! oblubienico moja! O jako daleko zacniejsze miłości twoje, niż wino, a wonność maści twoich nad wszystkie rzeczy wonne!
11 El néctar gotea de tus labios; la leche y la miel están bajo tu lengua. El olor de tus vestidos es como la fragancia del Líbano.
Plastrem miodu opływają wargi twoje, oblubienico moja! miód i mleko pod językiem twoim, a wonność szat twoich, jako wonność Libanu.
12 Mi hermana, mi esposa, es un jardín cerrado, un manantial de agua cerrado, una fuente sellada.
Ogrodem zamknionym jesteś, siostro moja, oblubienico moja! źródło zamknione, zdrój zapieczętowany.
13 Tu canal es un paraíso de granadas, lleno de las mejores frutas, con henna y nardo,
Szczepki twoje są sadem jabłek granatowych z owocem wdzięcznym cyprysu i szpikanardu;
14 y azafrán, cálamo y canela, con toda clase de árboles que producen incienso, mirra, áloe y las mejores especias.
Szpikanardu, i szafranu, kasyi, i cynamonu, ze wszystkiemi drzewami kadzidło przynoszącemi! myrry, i aloesu, ze wszystkiemi osobliwemi rzeczami wonnemi.
15 Tú eres una fuente de jardín, un pozo de agua viva, un arroyo que fluye desde el Líbano.
O źródło ogrodne, zdroju wód żywych, które płyną z Libanu!
16 ¡Despierta, viento del norte! ¡Ven, viento del sur! Sopla en mi jardín para que su aroma sea llevado por la brisa. Que mi amor venga a su jardín y coma sus mejores frutos.
Powstań wietrze północny, a przyjdź wietrze z południa, przewiej ogród mój; niech płyną wonności jego, niech przjdzie miły mój do ogrodu swego, a niech je rozkoszne owoce swoje.

< Cantar de los Cantares 4 >