< Romanos 8 >

1 Así que ahora no hay condenación para los que están en Cristo Jesús.
Ana hu'negu menina Krais Jisasi'ene hagerfi'naza vahera, havi vahere huno keaga huozamantegosie.
2 La ley del Espíritu de vida en Jesucristo me ha libertado de la ley del pecado y muerte.
Na'ankure Jisas Kraisimpi asimuma ami Avamumofo kasegemo, kumimofone fri'zamofo kasegefintira kazuferamantene.
3 Lo que la ley no pudo hacer porque no tenía el poder para hacerlo debido a nuestra naturaleza pecaminosa, Dios pudo hacerlo. Al enviar a su propio Hijo en forma humana, Dios se hizo cargo del problema del pecado y destruyó el poder del pecado en nuestra naturaleza humana pecaminosa.
Anumzamo'ma Mosesema ami'nea kasegemo'a tazahugara osu'ne, na'ankure amega tavufgamo kumike hianagi, Anumzamo'a tazahunaku ru kankamu retro huno Agra'a Mofavre tamigeno mopafi avufga erino tagrikna hu'neanagi, Anumzamo Agra'a Mofavre museza tamigeno kumimofo hankavea ahe fanane hu'ne.
4 De este modo, pudimos cumplir los buenos requisitos de la ley, siguiendo al Espíritu y no a nuestra naturaleza pecaminosa.
Fatgo huta kasegemo hu'neankante manisunegu Anumzamo'a anazana hurante'ne. Higeta menina tagra ko'ma kefozama nehunazana netreta, Ruotge Avamumofo avesizante nevune.
5 Aquellos que siguen su naturaleza pecaminosa están preocupados por cosas pecaminosas, pero los que siguen al Espíritu, se concentran en cosas espirituales.
Mopafi zamufga'mofo avesizama nevririzamokizmia, antahintahiza zmimo'a mopafi zama huzankuke nentahize. Hianagi Avamupima nevaza vahera Avamumofo zankuke nentahize.
6 La mente humana y pecaminosa lleva a la muerte, pero cuando la mente es guiada por el Espíritu, trae vida y paz.
Hu'negu ko'ma kumima nehuna tavutava zanku'ma antahizamo'a fri kante tavreno nevie. Hianagi Avamumofo atregeno antahintahi kegava nehimo'a asimu erino rimpa frune nemanie.
7 La mente humana y pecaminosa es reacia a Dios porque se niega a obedecer la ley de Dios. Y de hecho, no puede hacerlo;
Hu'negu iza'zo kumimofo avu'ava zampima mani'namo'za Anumzamofona ha' renentaze. E'inahu antahintahine vahe'mo'za Anumzamofo agorga'a nomaniza, Anumzamofo kasegea amagera antegara osu'naze.
8 y aquellos que siguen su naturaleza pecaminosa no pueden agradar a Dios.
E'ina hu'negu kumi avu'avazampima mani'naza vahe'mo'za Anumzamofo ave'nesia avu'avara nosaze.
9 Pero ustedes no siguen su naturaleza pecaminosa sino al Espíritu, si es que el Espíritu de Dios vive en ustedes. Porque aquellos que no tienen el Espíritu de Cristo dentro de ellos, no le pertenecen a él.
Hu'neanagi tagrira kumi tamavutama zamo'a kava huoramanteno. Hagi Anumzamofo Avamumo kva huneramante. Tamage huno Anumzamofo Avamu'mo'ma tamagu'afima mani'nenketa, Avamumofo kvafi manigahaze. Antahiho, Kraisi Avamumo zamagu'afima omani'nenimo'za, Kraisi vahera omani'naze.
10 Sin embargo, si Cristo está en ustedes, aunque su cuerpo vaya a morir por causa del pecado, el Espíritu les da vida porque ahora ustedes están justificados delante de Dios.
Kumimo amega tamavufga tamahe frigahianagi, Kraisima tamagu'afima mani'nesnigeta tamasimu erita fatgo vahe manigahaze. Na'ankure Anumzamo tamavrene.
11 El Espíritu de Dios que levantó a Jesús de los muertos, vive en ustedes. Él, que levantó a Jesús de los muertos, dará vida a sus cuerpos muertos a través de su Espíritu que vive en ustedes.
Hagi Anumzamofo Avamu'mo Jisasi'ma frinefinti' azeri oti'nea Avamu'mo'ma tamagu'afima mani'nesnigeno'a, Kraisima fripinti azeri oti'neaza huno tamagu'afina ana avamu mani'neankino, amega tamavufgamofona asimu amigahie.
12 Así que, hermanos y hermanas, no tenemos que seguir nuestra naturaleza pecaminosa que obra conforme a nuestros deseos humanos.
E'ina hu'negu knare nenefutane nasarahete, mopafi tavufgamofo avesizana ovriritfa hugahune.
13 Porque si ustedes viven bajo el control de su naturaleza pecaminosa, van a morir. Pero si siguen el camino del Espíritu, dando muerte a las cosas malas que hacen, entonces vivirán.
Hu'negu tamagrama kumimofo avesi avariritma manisnuta frigahaze. Hu'neanagi Avamumofo hanavere'ma kumi tamavutmavazamofo ahefrisuta, tamasimu erita manigahaze.
14 Todos los que son guiados por el Espíritu de Dios son hijos de Dios.
Na'ankure maka veamo'za Anumzamofo Avamu'ma atrazageno, vanaza kama zamazeri fatgoma nehimo'za, Anumzamofo mofavre mani'naze.
15 No se les ha dado un espíritu de esclavitud ni de temor una vez más. No, lo que recibieron fue el espíritu que los convierte en hijos, para que estén dentro de la familia de Dios. Ahora podemos decir a viva voz: “¡Dios es nuestro Padre!”
Ana hu'negu tamazeri kazokzo eri'za vahe tamanteno tamazeri korohu Avamura tamagra e'ori'naze. Hianagi tamagra Anumzamofo mofavre tamazerisegeta Avamu erineta Anumzamofonkura Aba, Nerafa'e nehune!
16 El Espíritu mismo está de acuerdo con nosotros en que somos hijos de Dios.
Ruotge Avamumo tagri avamura taza higeta huama huta, tagra Anumzamofo mofavre mani'none nehune.
17 Y si somos sus hijos, entonces somos sus herederos. Somos herederos de Dios, y herederos junto con Cristo. Pero si queremos participar de su gloria, debemos participar de sus sufrimientos.
Tagrama Anumzamofo mofavre mani'nesnuta, Anumzamo huhampri rantenea zamofona Kraisi'ene magoka erisinti haregahune, Kraisi'ma hu'neaza huta knazama erisuta, Kraisi'ene magoka rantagi erita manigahune.
18 Sin embargo, estoy convencido de que lo que sufrimos en el presente no es nada si lo comparamos con la gloria futura que se nos revelará.
Nagrama nentahuana, menima e'neruna tatazamofona, henka'ama omerisuna masazamo'a ageteretfaza hugahie.
19 Toda la creación espera con paciencia, anhelando que Dios se revele a sus hijos.
Na'ankure ana miko zama Anumzamo'ma tro'ma huzamante'nea zantmimo'za, henka'ama Anumzamofo mofavremo'zama e'ama'ma hanaza knagura, tusiza hu'za nazupa fore hugahie hu'za aveganentaze.
20 Porque Dios permitió que fuera frustrado el propósito de la creación.
E'i ana zantmimo'za zamagra'a zamavesitera mani haviza hu'za mani'neza ome haviza hu'za novaze, hagi Anumzamo anara hiho hige'za anara nehaze.
21 Pero la creación misma mantiene la esperanza puesta en ese momento en que será liberada de la esclavitud de la degradación y participará de la gloriosa libertad de los hijos de Dios.
Ama knare'zama fore hanige'za kesagu nentahize, havi'zama hu'za negasriza kinafintira kazufe'za Anumzamofo mofavreramimofo mago'zamo kina re'ozmantege'za amne nemaniza avasese zama'afi ufregahaze.
22 Sabemos que toda la creación clama con anhelo, sufriendo dolores de parto hasta hoy.
Na'ankure hago antahi'none, Anumzamo'ma maka zama tro huzmante'nea zamo'za, a'nemo'za mofavre kasentenaku hazageno zmata negriankna zmata negrige'za mani'neza ama knarera enehanatize.
23 Y no solo la creación, sino que nosotros también, quienes tenemos un anticipo del Espíritu, y clamamos por dentro mientras esperamos que Dios nos “adopte”, que realice la redención de nuestros cuerpos.
E'i ana zantamimoke'za zmata e'norizanki, tagranena Anumzamo'ma kumipinti miza serantenemota, Ruotge Avamumofo ese raga'a kna huneta tagua'fina krigi neruta, tusiza huta Anumzamoma tazeri mofavre'a zama hanigura avega nentone. E'i ana zana kinafi tavufgamo mani'neaza Anumzamo katufesnigeta fru huta mani'snuna zanku avega nentone.
24 Sin embargo, la esperanza que ya ha sido vista no es esperanza en absoluto. ¿Acaso quién espera lo que ya puede ver?
Ama ana zama fore hanigu nentahunkeno tagura nevazie. Hu'neanagi fore hanigu antahintahi hu'zama fore hanigeno kesiana, e'i fore hanigu antahitahi hu'zana omanene. Hagi ko'ma fore higeno ke'nea zankura iza fore hanigeno kesigura nentahie?
25 Como nosotros esperamos lo que no hemos visto todavía, esperamos pacientemente por ello.
Hu'neanagi onke'nona zama fore hanigeta kesunku antahintahima nehanuta, agozone huta mani'neta hanavetita avega nentone.
26 De la misma manera, el Espíritu nos ayuda en nuestra debilidad. Nosotros no sabemos cómo hablar con Dios, pero el Espíritu mismo intercede con nosotros y por nosotros mediante gemidos que las palabras no pueden expresar.
E'ina hukna kante Ruotge Avamumo hanavetima omane'nea vahe'mota taza nehie. Nazanku nunamuna hugahune, e'i ontahi nonanagi, Ruotge Avamumo Agra'a tagri taza huno nunamu hunerante.
27 Aquél que examina las mentes de todos conoce las motivaciones del Espíritu, porque el Espíritu aboga la causa de Dios en favor de los creyentes.
Hagi Anumzamo'a vahe'mota tagu'a negemo Ruotage Avamumofo antahintahia antahine. Na'ankure Ruotge Avamumo'a Anumzamofo avesiza avririno mono vea kevumofonku nunamu hunezmantie.
28 Sabemos que en todas las cosas Dios obra para el bien de los que le aman, aquellos a quienes él ha llamado para formar parte de su plan.
Tagra antahi'none, Anumzamo'a Agri'ma avesinentamokizmi so'eza zamigu maka zamapina eri'zana enerize. E'ina vahera Anumzamo'a Agri'a avesi avririhogu zamagi hu'ne.
29 Porque Dios, escogiéndolos de antemano, los separó para ser como su Hijo, a fin de que el Hijo pudiera ser el primero de muchos hermanos y hermanas.
Hu'negu Anumzamo'a korapa antahineno Nemofo kna hihogu huhamprizamante'ne, hanageno Nemofo'a rama'a mofavre nagapina kota mofavre manigahie.
30 A los que escogió también llamó, y a aquellos a quienes llamó también justificó, y a quienes justificó también glorificó.
Hagi huhamprima nezamanteno'a, Agrite ehogu ke hu'ne, Agra'a fatgo vahere huno hunezmanteno, Agra'a zamazeri antesga huno ra zamagia zami'ne.
31 ¿Cuál es, entonces, nuestra respuesta a todo esto? Si Dios está a nuestro favor, ¿quién puede estar en contra de nosotros?
Hagi ama ana knare'zama hurantea zankura na'ane huta huga hune? Anumzamo tazama hu'nesigeno'a, iza hara rerantegahie?
32 Dios, quien no retuvo a su propio Hijo, sino que lo entregó por todos nosotros, ¿no nos dará gratuitamente todas las cosas?
Anumzamo'a Nemofona aze'orino makamotagu huno tami'neankino, hakarezana tamigahie.
33 ¿Quién puede acusar de alguna cosa al pueblo de Dios? Es Dios quien nos justifica,
Anumzamo'ma huhampri zmante'nea vahera iza keaga huzmantegahie? Agra e'i Anumzamo fatgo vahere huno hurante'ne.
34 así que ¿quién puede condenarnos? Fue Cristo quien murió—y más importante aún, quien se levantó de los muertos—el que se sienta a la diestra de Dios, presentando nuestro caso.
Iza huhaviza hurantegahie? Ko Jisas Kraisi'a tagrikura efrino otino Anumzamofona azantmaga kaziga umani'neno, tagri tagi erino Anumzamofontera nunamuna hunerante.
35 ¿Quién puede separarnos del amor de Cristo? ¿Acaso la opresión, la angustia, o la persecución? ¿O acaso el hambre, la pobreza, el peligro, o la violencia?
Kraisi avesi zampintira nazamo tazeri atregahie? Tusi'a kna zamopi, amuhoma hurante zamopi, tazeri haviza huzamopi, tatamanegria zamopi, kukenagu atupa hanuna zamopi hazenke zamo'a tagripima Jisasi avesizama me'neana eri otregahie.
36 Tal como dice la Escritura: “Por tu causa estamos todo el tiempo en peligro de morir. Somos tratados como ovejas que serán llevadas al sacrificio”.
Avontafemo'a anage hu'ne, Kagrikure nehu'za maka kna tahe nefrize. Sipsipi afumofo ananke akafriankna nehaze hu'ne. (Sam-Zga 44:22)
37 No. En todas las cosas que nos suceden somos más que vencedores por medio de Aquél que nos amó.
Hakare zana hurantega hazanagi, agatere hankavetia Kraisi'ma avesirante'nemo agra'a mani'ne.
38 Por eso estoy plenamente convencido de que ni la muerte, ni la vida, ni los ángeles, ni los demonios, ni el presente, ni el futuro, ni las potencias,
Nagrama hankave antahintahima nentahuana, fri'zamo'o, asimu erino mani'zamo'o, ankeromo'zo, havi avamumozo, meni fore nehaza zamozo, henka'a fore hanaza zamozo, mago'a hihamu hankvemozo,
39 ni lo alto, ni lo profundo, y, de hecho, ninguna cosa en toda la creación puede separarnos del amor de Dios en Jesucristo, nuestro Señor.
amunagamu me'nesaza zamo'zo, fenkagamu me'nesaza zamo'zo, makaza Anumzamo tro huzmante'nea zampinti mago' zamo'e huno Anumzamofo avesizama, Jisas Kraisi Rantmofompi me'nea avesi zampintira tazeri otregahie.

< Romanos 8 >