< Apocalipsis 6 >

1 Y miré cuando el Cordero rompió el primero de los siete sellos. Escuché que una de las cuatro criaturas vivientes gritó con voz estruendosa: “¡Ven!”
Nitreako te pinoña’ i Vik’ añondriy ty raik’ amy fitomboke fito rey, le tsinanoko ty raik’ amy raha veloñe efatse rey nanao am-peon’ àmpiñe ty hoe: Akia!
2 Entonces miré y vi un caballo blanco. El que lo cabalgaba sostenía un arco. A él se le dio una corona, y se fue cabalgando, conquistando y ganando victoria.
Nañente le naheoko te inge ty soavala foty! le nitàm-pale ty mpiningitse ama’e naho nitoloran-tsabaka vaho nionjom-beo hoe mpandrebake handrebake.
3 Cuando abrió el segundo sello, escuché a la segunda criatura decir: “¡Ven!”
Ie nampipoñake i fitomboke faharoey, le inay ty raha veloñe faha roe, nanao ty hoe: Akia!
4 Y salió otro caballo, que era rojo. Al que lo cabalgaba se le dio una espada grande, y el poder de quitar la paz de la tierra para que las personas se matasen unas a otras.
le niakatse ka ty soavala mena, naho nitoloran-dily i mpiningitse ama’ey hañakatse ze atao hanintsiñe an-tane atoy, hifanjamañe, vaho nitolorañe fibara jabajaba.
5 Y cuando abrió el tercer sello, escuché a la tercera criatura viviente decir: “¡Ven!” Entonces miré y vi un caballo negro. El que lo cabalgaba sostenía una balanza en su mano.
Ie nampipoñake i fitomboke fahateloy, le tsinanoko i raha veloñe fahateloy nikoike ty hoe: Akia! Naheoko te, ingo ty soavala mainte. Nitintiñe balan­tsy am-pità’e i mpiningitse ama’ey.
6 Y escuché lo que parecía una voz de entre las cuatro criaturas vivientes, que decía: “Dos libras de trigo cuestan el salario de un día, y tres libras de cebada cuestan lo mismo. Pero no dañen el aceite ni el vino”.
Le tsinanoko ty fiarañanañañe añivo’ i raha veloñe efatse rey nanao ty hoe: Bogady raike ty kapoa-barem-bazaha, naho bogady raike ty vare hordea telo kapoake, vaho ko joieñe ty menak’ oliva naho ty divay.
7 Cuando abrió el cuarto sello, escuché a la cuarta criatura viviente decir: “¡Ven!”
Ie nampipoñake i fitomboke fah’efatsey, le inao, nikoike ty hoe i raha veloñe fah’ efatsey: Akia!
8 Entonces miré y vi un caballo amarillo. El que lo cabalgaba se llamaba Muerte, y lo seguía el Hades. Ellos recibieron autoridad sobre una cuarta parte de la tierra para matar gente a filo de espada, con hambre, plagas y por medio de bestias salvajes. (Hadēs g86)
Naheoko te inge ty soavala fosaposatse, naho Havilasy ty añara’ i mpiningitse ama’ey, vaho nañorik’ aze t’i Tsikeokeoke. Le nomean-dily ami’ty fahaefa’ ty tane toy iereo hanjamañe am-pibara, naho an-kasalikoañe naho am-pamongorañe, vaho amo biby hako’ ty tane toio. (Hadēs g86)
9 Cuando abrió el quito sello, vi debajo del altar a los que habían sido llevadas a muerte por causa de su dedicación a la palabra de Dios y su fiel testimonio.
Ie nampipoñake i fitomboke faha limey, le nitreako ambane’ i kitreliy ty arofo’ o vinono ty amy tsaran’ Añaharey naho i entañe nitaroñe’ iereoio.
10 Y clamaban, diciendo: “¿Hasta cuándo, Señor, que eres santo y verdadero, harás juicio y traerás justicia sobre aquellos en la tierra que derramaron nuestra sangre?”
Le nipazake am-piarañanañañe mafe ty hoe: Pak’ ombia? ry Talè masiñe naho to, t’ie hifoneñe tsy hizaka o mpimoneñe an-tane atoio hamale-fate ty lio’ay?
11 Y a cada uno de ellos se les dio una bata blanca, y se les dijo que esperaran un poco más hasta que el número estuviera completo, el de sus hermanos creyentes que habían muerto igual que ellos.
Le songa nitolorañe saroñe mireparepa foty, naho nitaroñañe t’ie hitofa heike, ampara’ te heneke o ho vonoeñe manahake iereo amo mpitrao-pitoroñeo vaho amo longo’ iareoo.
12 Cuando abrió el sexto sello, hubo un gran terremoto. El sol se puso negro como tela de silicio y toda la luna se volvió roja como la sangre.
Le naheoko t’ie nampipoñake i fitomboke fah’ eneñey, heheke ty ozoñozon-tane jabajaba, naho nikò-mainte hoe lamba-gony am-bolon-ose i àndroy, naho nivalike hoe lio i volan-dorisay,
13 Las estrellas del cielo caían sobre la tierra como higos verdes que caen del árbol cuando es sacudido por el viento.
vaho niponaponak’ an-tane o vasian-dikerañeo, hambañe ami’ty fihintsaña’ o sakoañe loaseñeo t’ie hozongozoñen-tiobey.
14 El cielo desapareció como cuando un pergamino se enrolla, y todas las montañas e islas fueron removidas de su sitio.
Nifampiria hoe boke-peleke nipelepeleheñe i likerañey, vaho naveve boak’ amo toe’e iabio o vohitseo naho o tokonoseo.
15 Y los reyes de la tierra, los grandes líderes, los ricos, los poderosos, y todas las personas, esclavos o libres, se ocultaron en cuevas y entre las rocas de las montañas.
Le songa nietak’ am-po lakato naho am-bato ambohits’ao, o mpanjaka’ ty tane toio naho o ana-donakeo naho o mpañalealeo, naho o mpifeheo naho o maoza­tseo naho ze hene ondevo naho midada,
16 Y gritaban a las montañas y a las rocas: “¡Caigan sobre nosotros! Escóndannos del rostro del que está sentado en el trono, y del juicio del Cordero.
nanao ty hoe amo vohitseo naho amo vatoo: Miambotraha ama’ay naho ampietaho ami’ty lahara’ i miambesatse am-piambesatsey naho amy fifomboa’ i Vik’ añondriy,
17 Porque el día terrible de su juicio ha venido, y ¿quién podrá resistirlo?”
amy te tondroke ty sa ra’elahin-kaviñera’ iareo vaho ia ty hahafijohañe?

< Apocalipsis 6 >