< Salmos 95 >
1 ¡Vengan, cantemos con alegría al Señor! ¡Gritemos triunfantes a la roca de nuestra salvación!
KOMAIL kodo, pwe kitail pan kapina Ieowa o nijinij on paip en maur atail.
2 ¡Vayamos ante él con acción de gracias! ¡Cantemos a él en voz alta en celebración!
Kitail pan kola tuki on i kapin. Kitail en nijinijki on I pjalm!
3 porque el Señor es un Dios grande, el gran rey sobre todos los dioses.
Pwe Ieowa Kot lapalap amen, o Nanmarki lapalap amen pon anin kot akan karoj.
4 El manda sobre lo más profundo de la tierra y sobre lo más alto de los montes.
Pan jappa mi ni lim a, o pon komon nana me japwilim a.
5 El mar es de él, porque él lo hizo; la tierra seca le pertenece, porque él la formó.
Madau me japwilim a, pwe i me kotin wiadar, o lim a kan wiadar waja madekon.
6 Vengan, entremos y adoremos, arrodillémonos ante el Señor nuestro creador.
Komail kodo, kitail pan kaudok, o dairukedi, o kelepuki mon Ieowa, me kotin wia kitail dar.
7 Porque él es nuestro Dios, y nosotros el pueblo que cuida como un pastor, el rebaño por el cual se preocupa. Si escuchas hoy su voz llamando,
Pwe i atail Kot, a kitail aramaj en japwilim a wajan kamana o pwin en lim a. Ran wet, ma komail pan ron kapitie,
8 no se rehúsen a responder, “Como hicieron en Meribá, como hicieron ese día en Masá en el desierto,
Komail der kapitakaila monion omail, duen a wiauier Meripa o ni ran en Maja nan jap tan.
9 cuando sus antepasados me provocaron, probando mi paciencia, incluso habiendo visto todo lo que había hecho.
Ni jam omail akan jonejon ia o kajau ia da, pwe re kilaner ai dodok kan.
10 Por cuarenta años estuve disgustado con esa generación, y dije, ‘Ellos son personas que me son desleales con sus pensamientos, y se rehúsan a seguir mis caminos’.
Par paeijok I juede kilar di wet, o I indada: Monion en jon en aramaj duen met kin wukiwuk jili, o re jota men aja duen al ai kan.
11 Entonces en mi frustración juré, ‘Ciertamente no entrarán en mi reposo’”.
I ap kaula ni ai makar: Irail jota pan konodi ai kamol.