< Salmos 78 >

1 Un salmo (masquil) de Asaf. Escucha, pueblo mío, lo que tengo para enseñarte. Escucha lo que vengo a decirte.
Þjóð mín, hlustaðu á kenningu mína. Gefðu gaum að því sem ég hef að segja.
2 Te enseñaré dichos sabios; y te explicaré misterios del pasado
Nú ætla ég að rifja upp fyrir þér liðna atburði,
3 que he escuchado antes y sobre los cuales he reflexionado. Son historias de nuestros antepasados que han sido transmitidas por generaciones.
frásagnir sem varðveist hafa frá kynslóð til kynslóðar.
4 No las ocultaremos de nuestros hijos. Le contaremos a la siguiente generación sobre las maravillas que Dios ha hecho; sobre su poder y grandes obras.
Ég birti ykkur sannleikann, svo að þið getið sagt börnum ykkar frá dásemdarverkum Drottins, öllum þeim undrum sem hann vann.
5 Él entregó sus leyes a los descendientes de Jacob; dio sus instrucciones al pueblo de Israel. Él ordenó a nuestros padres para que las enseñaran a sus hijos,
Lögmál sitt gaf hann Ísrael og bauð forfeðrunum að kenna það börnum sínum
6 a fin de que la siguiente generación—los que aún no habían nacido—entendieran y crecieran para enseñar a sus hijos.
sem síðan skyldu kenna það sínum afkomendum. Þannig skyldi lögmál hans berast frá einni kynslóðinni til annarrar.
7 De esta forma debían mantener su fe en Dios y no olvidar lo que Dios ha hecho, así como seguir sus mandamientos.
Því hefur sérhver kynslóð getað haldið lög Guðs, treyst honum og heyrt um hans dásemdarverk.
8 Para que no fueran como sus antepasados, una generación terca y rebelde que carecía de fe y fidelidad.
Ný kynslóð skyldi ekki þurfa að fara að fordæmi feðra sinna sem voru þrjóskir, óhlýðnir og ótrúir og forhertu sig gegn Guði.
9 Los soldados de Efraín, aunque estaban armados con arcos, huyeron el día de la batalla.
Þótt íbúar Efraím væru alvopnaðir, þá flúðu þeir þegar að orustunni kom.
10 No cumplieron el pacto de Dios, y se negaron a seguir sus leyes.
Þannig rufu þeir sáttmálann við Guð og fóru sína eigin leið.
11 Ignoraronl lo que Dios había hecho, y las maravillas que les había mostrado antes:
Þeir gleymdu máttarverkum Drottins,
12 los milagros que había hecho por sus antepasados en Zoán, en Egipto.
sem hann hafði fyrir þá gert og forfeður þeirra í Egyptalandi,
13 Él dividió el mar en dos y los condujo a través de él, manteniendo las aguas como muros a cada lado.
þegar hann klauf hafið og leiddi þá yfir þurrum fótum. Vatnið stóð eins og veggur til beggja handa!
14 Él los guiaba con una nube en el día, y de noche con una nube de fuego.
Að degi til leiddi hann þá með skýi, en eldstólpa um nætur.
15 Partió las rocas en el desierto para darle agua abundante a su pueblo. Aguas profundas como el océano.
Hann rauf gat á klettinn í eyðimörkinni. Vatnið streymdi fram og þeir svöluðu þorsta sínum.
16 ¡Él hizo que de las piedras fluyera agua como un río!
Já, það flæddi frá klettinum, líkast rennandi á!
17 Pero ellos siguieron pecando contra él, rebelándose contra el Altísimo mientras andaban por el desierto.
Samt héldu þeir fast við þrjósku sína og syndguðu gegn hinum hæsta Guði.
18 Deliberadamente provocaban a Dios, exigiendo las comidas que tanto anhelaban.
Þeir kvörtuðu og kveinuðu og heimtuðu annað að borða en það sem Guð gaf þeim.
19 Insultaron a Dios diciendo: “¿Puede Dios darnos comida aquí en el desierto?
Þeir ásökuðu jafnvel sjálfan Guð og sögðu:
20 Si bien puede golpear una roca y hacer que de ellas fluya agua como corrientes de río, ¿puede acaso darnos pan? ¿Puede darnos carne?”
„Hann gaf okkur vatn, en hvers vegna fáum við ekki brauð eða kjöt?!“
21 Cuando el Señor oyó esto, se enojó mucho, y el fuego de su enojo se encendió contra los descendientes de Jacob, el pueblo de Israel,
Drottinn hlustaði og honum rann í skap, reiði hans upptendraðist gegn Ísrael.
22 porque ellos no creyeron en Dios y no confiaron en que podía cuidar de ellos.
Enda treystu þeir honum ekki, né trúðu forsjá hans.
23 Tanto fue su enojo que ordenó a los cielos se abrieran,
Jafnvel þótt hann lyki upp himninum – eins og glugga! –
24 e hizo llover maná del cielo, dándoles así pan celestial.
og léti manna rigna niður.
25 Los seres humanos comieron del pan que comen los ángeles. Y les dio más que suficiente.
Já, þeir átu englabrauð! – og urðu mettir.
26 Luego hizo soplar un viento desde el Este, y por su poder también hizo soplar el viento que viene del Sur.
Þá lét hann austanvind blása og stýrði vestanvindinum með krafti sínum.
27 Hizo llover carne como tan abundante como el polvo. Las aves eran muchas, como la arena de la playa.
Og viti menn, fuglum rigndi af himni, – þeir voru eins og sandur á sjávarströnd!
28 E hizo caer las aves en medio del campamento, y alrededor de sus carpas.
Af hans völdum féllu þeir til jarðar um allar tjaldbúðirnar.
29 Y comieron hasta que se saciaron. Les dio la comida que tanto deseaban.
Og fólkið át nægju sína. Hann mettaði hungur þeirra.
30 Pero antes de saciar su apetito, mientras aún masticaban la carne,
En varla höfðu þeir lokið matnum – fæðan var enn í munni þeirra,
31 Dios se enojó con ellos e hizo morir a los hombres más fuertes, derribándolos en plena juventud.
þá reiddist Drottinn þeim og lagði að velli æskumenn Ísraels.
32 A pesar de esto, siguieron pecando. A pesar de los milagros, se negaban a creer en él.
En þeir sáu sig ekki um hönd, en héldu áfram að syndga og vildu ekki trúa kraftaverkum Drottins.
33 Así que apagó sus vidas vanas, e hizo que terminaran sus años con horror.
Þess vegna stytti hann ævi þeirra og sendi þeim miklar hörmungar.
34 Cuando Dios comenzó a matarlos, volvieron con oraciones a él, arrepentidos de su pecado.
En þegar neyðin var stærst, tóku þeir að leita Guðs. Þeir iðruðust og snéru sér til hans.
35 Se acordaron de que Dios era su roca, que el Dios Altísimo era su salvador.
Þeir viðurkenndu að Guð er eini grundvöllur lífsins – að hinn hæsti Guð væri frelsari þeirra.
36 Entonces lo comenzaron adular de labios para afuera, pero solo mentían.
En því miður fylgdu þeir honum aðeins í orði kveðnu, en ekki af heilum hug,
37 En sus corazones no eran sinceros y no guardaron el pacto que tenían con él.
hjarta þeirra var langt frá honum. Þeir stóðu ekki við orð sín.
38 Pero por su compasión él perdonó su pecado y no los destruyó. Muchas veces contuvo su enojo y no desató toda su furia.
Samt var hann þeim miskunnsamur, fyrirgaf syndir þeirra og tortímdi þeim ekki. Margoft hélt hann aftur af reiði sinni.
39 Dios recordó que eran simples mortales, y que eran como el viento que se va y no regresa.
Hann minntist þess að þeir voru dauðlegir menn, eins og andblær sem kemur og fer.
40 Cuántas veces se rebelaron contra él en el desierto, causándole tristeza.
Já, oft risu þeir gegn Guði í eyðimörkinni og ollu honum vonbrigðum.
41 Una y otra vez provocaron a Dios, causando dolor al Santo de Israel.
Aftur og aftur sneru þeir við honum baki og freistuðu hans.
42 Olvidaron la fuerza con la que él los rescató de sus opresores,
Þeir gleymdu krafti hans og kærleika og hvernig hann hafði frelsað þá frá óvinum þeirra.
43 haciendo milagros en Egipto, y maravillas en la llanura de Zoán.
Þeir gleymdu plágunum sem hann sendi Egyptum í Sóan
44 Allí convirtió sus ríos y fuentes de agua en sangre, de modo que nadie podía beber de ellos.
þegar hann breytti fljótum þeirra í blóð, svo að enginn gat drukkið.
45 Envió moscas para destruirlos, y ranas para que los arruinaran.
Eða þegar hann fyllti landið af flugum og froskum!
46 Dio sus cultivos a las langostas, y todo el fruto de su trabajo fue devorado por ellas.
Lirfurnar spilltu uppskerunni og engispretturnar átu allt, hvort tveggja var frá honum komið.
47 Destruyó sus viñedos con granizo, y sus higueras con aguanieve.
Hann eyddi vínviði þeirra með hagléli og mórberjatrjánum með frosti.
48 Dejó su ganado a merced del granizo y sus animales fueron destruidos por relámpagos.
Búpeningurinn hrundi niður í haganum, haglið rotaði hann og sauðirnir drápust í eldingum.
49 Envió sobre ellos su ira feroz: Rabia, hostilidad y agonía. Por ello envió un grupo de ángeles destructores.
Hann úthellti reiði sinni yfir þá, sendi þeim ógn og skelfingu. Hann leysti út sendiboða ógæfunnar – engla sem létu þá kenna á því!
50 Desató su ira sobre ellos y no los salvó de la muerte, sino que los dejó morir por causa de esta plaga.
Hann gaf reiðinni lausan tauminn. Og ekki hlífði hann Egyptunum. Þeir fengu vænan skerf af plágum og sjúkdómum.
51 Entonces mató al hijo mayor de cada familia en Egipto, todos los que habían sido concebidos como primogénitos en las carpas de Ham.
Þá deyddi hann frumburði Egypta, efnilegan ungviðinn, sem vonirnar voru bundnar við.
52 Pero a su pueblo guió como ovejas, y los condujo como un rebaño en el desierto.
Sinn eigin lýð leiddi hann styrkri hendi gegnum eyðimörkina.
53 Los llevó a un lugar seguro, y no tuvieron nada que temer. Ahogó a sus enemigos en el mar.
Hann var skjól þeirra og vörn. Þeir þurftu ekkert að óttast, en hafið gleypti óvini þeirra.
54 Los llevó hasta la frontera de su tierra santa, a esta tierra montañosa que había conquistado para ellos.
Hann greiddi för þeirra til fyrirheitna landsins, til hæðanna sem hann hafði skapað.
55 A las naciones infieles las expulsaba a su paso. Dividió la tierra para que la hicieran suya. Estableció las tribus de Israel en sus carpas.
Íbúum landsins stökkti hann á flótta en gaf þar ættkvíslum Ísraels erfðahlut og skjól.
56 Pero ellos siguieron provocando al Altísimo, siendo rebeldes contra él. No siguieron sus enseñanzas.
En þótt þeir nytu gæsku Guðs, risu þeir gegn hinum hæsta og fyrirlitu boðorð hans.
57 Así como sus antiguos padres se alejaron de Dios y fueron infieles a él, tan torcidos como un arco doblado que no sirve.
Þeir sneru af leið og rufu trúnað rétt eins og feður þeirra. Eins og bogin ör misstu þeir marksins sem Guð hafði sett þeim.
58 Provocaron su ira con sus altares paganos y despertaron su celo con sus ídolos.
Þeir tóku aðra guði, reistu þeim ölturu og egndu Drottin á móti sér.
59 Cuando Dios escuchó que adoraban a otros dioses se enfureció y rechazó por completo a Israel.
Guð sá verk þeirra og reiddist – fékk viðbjóð á Ísrael.
60 Entonces abandonó su lugar en Siloé, el Tabernáculo en el que vivía en medio del pueblo.
Hann yfirgaf helgidóm sinn í Síló, bústað sinn meðal manna.
61 Además entregó el arca de su poder, dejando que manos enemigas la tomaran.
Örk sína lét hann falla í hendur óvinanna og vegsemd hans var óvirt af heiðingjum.
62 Entregó a su pueblo y permitió que lo masacraran a espada, pues estaba furioso con su pueblo escogido.
Hann reiddist lýð sínum og lét hann falla fyrir sverði óvinanna.
63 Sus hombres más jóvenes fueron quemados, y las mujeres jóvenes no lograron cantar sus cánticos de bodas.
Æskumenn Ísraels fórust í eldi og ungu stúlkurnar upplifðu ekki sinn brúðkaupsdag.
64 Sus sacerdotes fueron asesinados con espadas y sus viudas no pudieron hacer duelo por ellos.
Prestunum var slátrað og ekkjur þeirra dóu áður en þær gátu harmað þá.
65 Entonces el Señor reaccionó como si hubiera despertado del sueño, como un guerrero que se despierta después de embriagarse con vino.
Þá var sem Drottinn vaknaði af svefni, eins og hetja sem rís upp úr vímu,
66 Venció a sus enemigos, atacándolos por la espalda y exponiéndolos a vergüenza eterna.
og hann gaf þeim vænt spark í bakhlutann og sendi þá burt með skömm, sömu leið og þeir komu.
67 Rechazó a los descendientes de José y no elegió más a la tribu de Eraín.
Hann hafnaði fjölskyldu Jósefs, ætt Efraíms,
68 En su lugar eligió a la tribu de Judá y al Monte de Sión, al cual amaba.
en kaus Júdaættkvísl og Síonfjall, sem hann elskar.
69 Allí construyó su santuario, tan alto como el cielo, y lo puso allí en esa tierra para que existiera eternamente.
Þar reisti hann musteri sitt – voldugt og traust rétt eins og himin og jörð.
70 Eligió a su siervo David, tomándolo de entre los rediles de ovejas,
Hann kaus Davíð sem þjón sinn, tók hann frá sauðunum,
71 y lo llevó de cuidar ovejas y corderos, a ser un pastor de los descendientes de Jacob, el pueblo especial de Dios: Israel.
úr smalamennskunni, til að verða leiðtogi og hirðir þjóðar sinnar.
72 Como un pastor cuidó de ellos con sincera devoción, y los condujo con manos hábiles.
Og hann gætti hennar af öryggi og með hreinu hjarta.

< Salmos 78 >