Salmos 78

1 Un salmo (masquil) de Asaf. Escucha, pueblo mío, lo que tengo para enseñarte. Escucha lo que vengo a decirte.

Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

2 Te enseñaré dichos sabios; y te explicaré misterios del pasado

Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

3 que he escuchado antes y sobre los cuales he reflexionado. Son historias de nuestros antepasados que han sido transmitidas por generaciones.

Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

4 No las ocultaremos de nuestros hijos. Le contaremos a la siguiente generación sobre las maravillas que Dios ha hecho; sobre su poder y grandes obras.

Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

5 Él entregó sus leyes a los descendientes de Jacob; dio sus instrucciones al pueblo de Israel. Él ordenó a nuestros padres para que las enseñaran a sus hijos,

Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

6 a fin de que la siguiente generación—los que aún no habían nacido—entendieran y crecieran para enseñar a sus hijos.

Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

7 De esta forma debían mantener su fe en Dios y no olvidar lo que Dios ha hecho, así como seguir sus mandamientos.

En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

8 Para que no fueran como sus antepasados, una generación terca y rebelde que carecía de fe y fidelidad.

En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

9 Los soldados de Efraín, aunque estaban armados con arcos, huyeron el día de la batalla.

(De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

10 No cumplieron el pacto de Dios, y se negaron a seguir sus leyes.

Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

11 Ignoraronl lo que Dios había hecho, y las maravillas que les había mostrado antes:

En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

12 los milagros que había hecho por sus antepasados en Zoán, en Egipto.

Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

13 Él dividió el mar en dos y los condujo a través de él, manteniendo las aguas como muros a cada lado.

Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

14 Él los guiaba con una nube en el día, y de noche con una nube de fuego.

En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

15 Partió las rocas en el desierto para darle agua abundante a su pueblo. Aguas profundas como el océano.

Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

16 ¡Él hizo que de las piedras fluyera agua como un río!

Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

17 Pero ellos siguieron pecando contra él, rebelándose contra el Altísimo mientras andaban por el desierto.

Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

18 Deliberadamente provocaban a Dios, exigiendo las comidas que tanto anhelaban.

En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

19 Insultaron a Dios diciendo: “¿Puede Dios darnos comida aquí en el desierto?

En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

20 Si bien puede golpear una roca y hacer que de ellas fluya agua como corrientes de río, ¿puede acaso darnos pan? ¿Puede darnos carne?”

Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

21 Cuando el Señor oyó esto, se enojó mucho, y el fuego de su enojo se encendió contra los descendientes de Jacob, el pueblo de Israel,

Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

22 porque ellos no creyeron en Dios y no confiaron en que podía cuidar de ellos.

Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

23 Tanto fue su enojo que ordenó a los cielos se abrieran,

Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

24 e hizo llover maná del cielo, dándoles así pan celestial.

En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

25 Los seres humanos comieron del pan que comen los ángeles. Y les dio más que suficiente.

Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

26 Luego hizo soplar un viento desde el Este, y por su poder también hizo soplar el viento que viene del Sur.

Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

27 Hizo llover carne como tan abundante como el polvo. Las aves eran muchas, como la arena de la playa.

En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

28 E hizo caer las aves en medio del campamento, y alrededor de sus carpas.

En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

29 Y comieron hasta que se saciaron. Les dio la comida que tanto deseaban.

Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

30 Pero antes de saciar su apetito, mientras aún masticaban la carne,

Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

31 Dios se enojó con ellos e hizo morir a los hombres más fuertes, derribándolos en plena juventud.

Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

32 A pesar de esto, siguieron pecando. A pesar de los milagros, se negaban a creer en él.

Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

33 Así que apagó sus vidas vanas, e hizo que terminaran sus años con horror.

Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

34 Cuando Dios comenzó a matarlos, volvieron con oraciones a él, arrepentidos de su pecado.

Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

35 Se acordaron de que Dios era su roca, que el Dios Altísimo era su salvador.

En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

36 Entonces lo comenzaron adular de labios para afuera, pero solo mentían.

En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

37 En sus corazones no eran sinceros y no guardaron el pacto que tenían con él.

Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

38 Pero por su compasión él perdonó su pecado y no los destruyó. Muchas veces contuvo su enojo y no desató toda su furia.

Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

39 Dios recordó que eran simples mortales, y que eran como el viento que se va y no regresa.

En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

40 Cuántas veces se rebelaron contra él en el desierto, causándole tristeza.

Hocc e dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

41 Una y otra vez provocaron a Dios, causando dolor al Santo de Israel.

Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

42 Olvidaron la fuerza con la que él los rescató de sus opresores,

Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

43 haciendo milagros en Egipto, y maravillas en la llanura de Zoán.

Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

44 Allí convirtió sus ríos y fuentes de agua en sangre, de modo que nadie podía beber de ellos.

En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

45 Envió moscas para destruirlos, y ranas para que los arruinaran.

Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

46 Dio sus cultivos a las langostas, y todo el fruto de su trabajo fue devorado por ellas.

En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

47 Destruyó sus viñedos con granizo, y sus higueras con aguanieve.

Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

48 Dejó su ganado a merced del granizo y sus animales fueron destruidos por relámpagos.

Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

49 Envió sobre ellos su ira feroz: Rabia, hostilidad y agonía. Por ello envió un grupo de ángeles destructores.

Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

50 Desató su ira sobre ellos y no los salvó de la muerte, sino que los dejó morir por causa de esta plaga.

Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

51 Entonces mató al hijo mayor de cada familia en Egipto, todos los que habían sido concebidos como primogénitos en las carpas de Ham.

En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

52 Pero a su pueblo guió como ovejas, y los condujo como un rebaño en el desierto.

En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

53 Los llevó a un lugar seguro, y no tuvieron nada que temer. Ahogó a sus enemigos en el mar.

Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

54 Los llevó hasta la frontera de su tierra santa, a esta tierra montañosa que había conquistado para ellos.

En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

55 A las naciones infieles las expulsaba a su paso. Dividió la tierra para que la hicieran suya. Estableció las tribus de Israel en sus carpas.

En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

56 Pero ellos siguieron provocando al Altísimo, siendo rebeldes contra él. No siguieron sus enseñanzas.

Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

57 Así como sus antiguos padres se alejaron de Dios y fueron infieles a él, tan torcidos como un arco doblado que no sirve.

En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

58 Provocaron su ira con sus altares paganos y despertaron su celo con sus ídolos.

En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

59 Cuando Dios escuchó que adoraban a otros dioses se enfureció y rechazó por completo a Israel.

God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

60 Entonces abandonó su lugar en Siloé, el Tabernáculo en el que vivía en medio del pueblo.

Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

61 Además entregó el arca de su poder, dejando que manos enemigas la tomaran.

En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

62 Entregó a su pueblo y permitió que lo masacraran a espada, pues estaba furioso con su pueblo escogido.

En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

63 Sus hombres más jóvenes fueron quemados, y las mujeres jóvenes no lograron cantar sus cánticos de bodas.

Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

64 Sus sacerdotes fueron asesinados con espadas y sus viudas no pudieron hacer duelo por ellos.

Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

65 Entonces el Señor reaccionó como si hubiera despertado del sueño, como un guerrero que se despierta después de embriagarse con vino.

Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

66 Venció a sus enemigos, atacándolos por la espalda y exponiéndolos a vergüenza eterna.

En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

67 Rechazó a los descendientes de José y no elegió más a la tribu de Eraín.

Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

68 En su lugar eligió a la tribu de Judá y al Monte de Sión, al cual amaba.

Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

69 Allí construyó su santuario, tan alto como el cielo, y lo puso allí en esa tierra para que existiera eternamente.

En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

70 Eligió a su siervo David, tomándolo de entre los rediles de ovejas,

En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

71 y lo llevó de cuidar ovejas y corderos, a ser un pastor de los descendientes de Jacob, el pueblo especial de Dios: Israel.

Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

72 Como un pastor cuidó de ellos con sincera devoción, y los condujo con manos hábiles.

Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.