Salmos 137

1 Cuando nos sentábamos a orillas de los ríos de Babilonia, llorábamos al recordar a Sión.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 Colgábamos nuestras arpas en los sauces.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 Porque aquellos que nos habían llevado cautivos nos pedían canciones, nuestros opresores nos pedían que cantáramos cánticos alegres de Jerusalén.

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 Pero, ¿Cómo podríamos cantar una canción dedicada al Señor en tierras paganas?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 Si llegara a olvidar a Jerusalén, que mi diestra olvide cómo tocar;

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 Si no llego a recordarte y si no considero a Jerusalén mi gran alegría, que mi lengua se pegue al techo de mi boca.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Señor, recuerda lo que el pueblo de Edom hizo el día que Jerusalén cayó, ellos dijeron “¡Destrúyanla! ¡Destrúyanla hasta los cimientos!”

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 Hija de Babilonia, ¡serás destruida! ¡Dichoso el que haga pagar lo que nos hiciste, el que haga contigo lo que hiciste a nosotros!

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 ¡Dichoso el que agarre a tus pequeños y los estrelle contra las rocas!

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!