Salmos 137

1 Cuando nos sentábamos a orillas de los ríos de Babilonia, llorábamos al recordar a Sión.

Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

2 Colgábamos nuestras arpas en los sauces.

Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

3 Porque aquellos que nos habían llevado cautivos nos pedían canciones, nuestros opresores nos pedían que cantáramos cánticos alegres de Jerusalén.

Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

4 Pero, ¿Cómo podríamos cantar una canción dedicada al Señor en tierras paganas?

Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

5 Si llegara a olvidar a Jerusalén, que mi diestra olvide cómo tocar;

Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

6 Si no llego a recordarte y si no considero a Jerusalén mi gran alegría, que mi lengua se pegue al techo de mi boca.

Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

7 Señor, recuerda lo que el pueblo de Edom hizo el día que Jerusalén cayó, ellos dijeron “¡Destrúyanla! ¡Destrúyanla hasta los cimientos!”

Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

8 Hija de Babilonia, ¡serás destruida! ¡Dichoso el que haga pagar lo que nos hiciste, el que haga contigo lo que hiciste a nosotros!

Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

9 ¡Dichoso el que agarre a tus pequeños y los estrelle contra las rocas!

Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!