Salmos 132

1 Un cántico de los peregrinos que van a Jerusalén. Señor, acuérdate de David, y todo por lo que él pasó.

Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.

2 Él hizo una promesa al Señor, un pacto al Dios de Jacob:

Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:

3 “No iré a casa, no iré a la cama,

Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;

4 no me iré a dormir, ni tomaré una siesta,

I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,

5 hasta que haya encontrado un lugar donde el Señor pueda vivir, un hogar para el Dios de Jacob”.

Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.

6 En Efrata, oímos hablar del arca del pacto, y la encontramos en los campos de Yagar.

Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

7 Vayamos al lugar donde mora el Señor y postrémonos ante sus pies en adoración.

Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.

8 Ven, Señor, y entra a tu casa, tú y tu arca poderosa.

Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.

9 Que tus sacerdotes se revistan de bondad; que los que te son leales griten de alegría.

Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.

10 Por el bien David, tu siervo, no le des a la espalda a tu ungido.

Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.

11 El Señor le hizo una promesa solemne a David, una que él una rompería, “pondré a uno de tus descendientes en tu trono.

Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.

12 Si tus hijos siguen mis leyes y los acuerdos que les enseñe, también sus descendientes se sentarán en el trono para siempre”.

Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej

13 Porque el Señor ha escogido a Sión, y quiso hacer su trono allí, diciendo:

Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:

14 “Esta siempre será mi casa; aquí es donde he de morar.

Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.

15 Proveeré a las personas de la ciudad todo lo que necesiten; alimentaré al pobre.

Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.

16 Revestiré a sus sacerdotes con salvación; y los que le son leales gritarán de alegría.

Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.

17 Haré el linaje de David aún más poderoso. He preparado una lámpara para mi ungido.

Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.

18 Humillaré a sus enemigos, pero las coronas que él use brillarán fuertemente”.

Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.