Salmos 130

1 Un cántico para los peregrinos que van a Jerusalén. Señor, clamo a ti desde lo más profundo de mi dolor.

Pieśń stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie!

2 Por favor escucha mi llanto, presta atención a lo que pido.

Panie! wysłuchaj głos mój: nakłoń uszów twych do głosu prośb moich.

3 Señor, si guardaras una lista de nuestros pecados, ¿Quién podría escapar de ser condenado?

Panie! będzieszli nieprawości upatrywał, Panie! któż się zostoi?

4 Pero tú eres un Dios perdonador y por eso debes ser respetado.

Aleć u ciebie jest odpuszczenie, aby się ciebie bano.

5 Yo espero en el Señor, espero ansiosamente, porque confío en su palabra.

Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.

6 Anhelo que el Señor vuelva, más que los vigilantes añorando el amanecer.

Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.

7 Israel, deposita tus esperanzas en el Señor, porque el Señor nos ama con su inmenso amor, y su salvación no conoce límites.

Oczekujże, Izraelu! na Pana; albowiem u Pana jest miłosierdzie, a obfite u niego odkupienie.

8 Él redimirá a Israel de todos sus pecados.

Onci sam odkupi Izraela od wszystkich nieprawości jego.