< Salmos 129 >
1 Un cántico para los peregrinos que van a Jerusalén. Muchos enemigos me han atacado desde que era joven. Que todo Israel diga:
He waiata; he pikitanga. He ki tenei ma Iharaira, Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake;
2 Muchos enemigos me han atacado desde que era joven, pero nunca me vencieron.
Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake; heoi kihai ahau i taea e ratou.
3 Me golpearon en la espalda, dejando largos surcos como si hubiera sido golpeado por un granjero.
I parautia toku tuara e nga kaiparau; he roa a ratou parautanga.
4 Pero el Señor hace lo correcto: me liberado de las ataduras de los impíos.
He tika ta Ihowa: motu pu i a ia nga aho a te hunga kino.
5 Que todos los que odian Sión sean derrotados y humillados.
Kia whakama, kia whakahokia ki muri, te hunga katoa e kino nei ki Hiona.
6 Que sean como la grama que crece en los techos y se marchita antes de que pueda ser cosechada,
Kia rite ratou ki te tarutaru i nga tuanui, e memenge nei i te mea kiano i tupu ake.
7 y que no es suficiente para que un segador la sostenga, ni suficiente para que el cosechador llene sus brazos.
E kore nei e ki te ringa o te kaikoti, te uma hoki o te kaipaihere.
8 Que al pasar nadie les diga, “La bendición del Señor esté sobre ti, te bendecimos en el nombre del Señor”.
E kore ano te hunga e haere ana i te taha e mea, Kia tau ki a koutou te manaaki a Ihowa: ko ta matou manaaki tenei ki a koutou i runga i te ingoa o Ihowa.