< Salmos 129 >
1 Un cántico para los peregrinos que van a Jerusalén. Muchos enemigos me han atacado desde que era joven. Que todo Israel diga:
Awit sa pagtungas. “Sukad pa sa akong pagkabatan-on kanunay silang nagsulong kanako,” tugoti nga mosulti ang Israel.
2 Muchos enemigos me han atacado desde que era joven, pero nunca me vencieron.
“Sukad pa sa akong pagkabatan-on kanunay silang nagsulong kanako, apan wala pa gayod (sila) makabuntog kanako.
3 Me golpearon en la espalda, dejando largos surcos como si hubiera sido golpeado por un granjero.
Ang magdadaro nagdaro sa akong likod; gipalaloman nila ang agi sa daro.
4 Pero el Señor hace lo correcto: me liberado de las ataduras de los impíos.
Matarong si Yahweh; putlon niya ang mga pisi sa mga daotan.
5 Que todos los que odian Sión sean derrotados y humillados.
Hinaot nga maulawan silang tanan ug mangatras, kadtong nagdumot sa Zion.
6 Que sean como la grama que crece en los techos y se marchita antes de que pueda ser cosechada,
Hinaot nga mahisama (sila) sa sagbot nga anaa sa ibabaw sa balay nga mangalaya sa dili pa kini motag-as,
7 y que no es suficiente para que un segador la sostenga, ni suficiente para que el cosechador llene sus brazos.
nga dili na magpuno sa kamot sa magtitigom o sa dughan sa tawo nga magbugkos niini.
8 Que al pasar nadie les diga, “La bendición del Señor esté sobre ti, te bendecimos en el nombre del Señor”.
Hinaot nga kadtong moagi dili moingon, “Hinaot nga ang panalangin ni Yahweh maanaa kanimo; panalanginan ka namo sa ngalan ni Yahweh.”