Salmos 109

1 Para el director del coro. Un salmo de David. ¡Oh Dios! Eres el único al que rindo alabanza, por favor no permanezcas en silencio ahora,

Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!

2 porque la gente malvada y engañosa me está atacando, diciendo mentiras sobre mí

Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;

3 Me rodean con palabras de odio, pelean contra mí sin razón.

Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;

4 Los amo, pero ellos me responden con hostilidad, ¡Incluso cuando estoy orando por ellos!

Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;

5 Me devuelven el bien con el mal, el amor con el odio

Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.

6 “Pon a alguien malo sobre él. Ten a alguien de pie acusándolo.

Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;

7 Que cuando sea juzgado y sentenciado, sea hallado culpable. Que sus plegarias sean contadas como pecados.

Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.

8 Ojalá se acorten sus vidas; y que alguien más tome su lugar.

Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.

9 Que sus hijos queden huérfanos, y su esposa viuda.

Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;

10 Y que sus hijos queden desamparados, sin hogar, vagando de aquí para allá, expulsados de sus casas en ruinas.

Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.

11 Que los acreedores les quiten todo lo que poseen; y que los ladrones se lleven todo por lo cual han trabajado.

De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.

12 Que nadie los trate bien; que nadie sienta lástima por sus hijos desamparados.

Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;

13 Que todos sus descendientes mueran; que el nombre de su familia sea borrado en la siguiente generación.

Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.

14 Que el Señor recuerde los pecados de sus padres; que los pecados de sus madres no sean borrados.

Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;

15 Que sus errores permanezcan constantemente ante el Señor; y que su nombre sea olvidado completamente por el pueblo.

Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.

16 Porque no pensó en ser amable con otros, y en su lugar, acosó y mató a los pobres, a lo necesitados y a los de corazón roto.

Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.

17 Le encantaba maldecir a otros, ¡Que caiga sobre él ahora la maldición! Más no tenía tiempo para bendecir, ¡Así que ojalá nunca reciba una sola bendición!

Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!

18 Maldecía tan a menudo como cambiaba de ropa. Ojalá se trague sus maldiciones como bebe el agua, como el aceite que frota sobre su piel y llega hasta sus huesos.

De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;

19 Que las maldiciones que ha lanzado se peguen a él como la ropa, que lo aprieten todo el tiempo como un cinto”.

Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.

20 Que todo esto sea el castigo del Señor sobre mis enemigos, sobre aquellos que hablan mal de mí.

Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!

21 Pero a mí, Señor, trátame bien, por tu nombre. Sálvame porque eres leal y bueno.

Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!

22 Porque estoy pobre y necesitado, y mi corazón se rompe.

Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;

23 Me estoy desvaneciendo como una sombra nocturna; soy como una langosta que se sacude.

Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;

24 Estoy tan débil por la falta de comida que mis piernas ya no dan más; Mi cuerpo es solo piel y huesos.

Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.

25 ¡La gente me ridiculiza, me miran y menean la cabeza!

Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.

26 Ayúdame, Dios mío; sálvame por tu gran amor.

Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;

27 Que los demás reconozcan que esto es lo que haces, que tú eres el único que me salva.

Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!

28 Cuando me maldigan, tú me bendecirás. Cuando me ataquen, tú los destruirás. Y yo, tu siervo, me alegraré.

Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;

29 Que todos los que me acusan sean revestidos con desgracias; que se cubran a sí mismos con capas de vergüenza.

Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!

30 Pero yo seguiré agradeciendo al Señor, alabándolo frente a todos los que me rodean.

Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;

31 Porque él defiende al necesitado, y lo salva de aquellos que lo condenan.

Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!