< Salmos 107 >
1 ¡Agradezcan al Señor, porque él es bueno! ¡Su misericordioso amor perdura para siempre!
Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
2 Que todos a los que salvó salgan a gritarle al mundo; aquellos a quienes rescató del poder del enemigo.
Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
3 Los ha reunido desde tierras lejanas, desde el este y el oeste, y del norte y el sur.
I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
4 Ellos vagaron por el árido desierto, sin encontrar una sola ciudad en la que vivir.
I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
5 Hambrientos y sedientos, se desanimaron.
I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
6 Entonces clamaron al Señor para que los ayudara, y los salvó de su sufrimiento.
Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
7 Los guió por un camino directo a la ciudad donde podrían vivir.
A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
8 Alaben al Señor por su gran amor, y por todas las cosas hermosas que hace por la gente.
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
9 Porque brinda agua al sediento, y alimenta a los hambrientos.
E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
10 Algunos se sientan en completas tinieblas, prisioneros de la miseria y atados con cadenas de hierro,
Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
11 Porque se han revelado contra lo que Dios ha dicho; han rechazado la dirección del Altísimo.
Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
12 Entonces Dios humillará su orgullo con los problemas de la vida; tropezarán y no habrá nadie cerca que los ayude a no caer.
Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
13 Y llamarán al Señor en medio de sus problemas, y los salvará de su sufrimiento.
Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
14 Los traerá de vuelta desde las tinieblas, romperá en pedazos sus cadenas.
Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
15 Alaben al Señor por su gran amor, y por todas las cosas hermosas que hace por la gente.
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
16 Porque Él rompe las puertas de bronce, y corta las barras de hierro.
Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
17 Ellos fueron necios al rebelarse; y sufrieron por sus pecados.
Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
18 No quisieron comer; y estuvieron a las puertas de la muerte.
Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
19 Entonces llamaron al Señor para que los ayudara, y Él los salvó de su sufrimiento.
Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
20 Dio la orden y fueron sanados; los salvó de la tumba.
Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
21 Alaben al Señor por su gran amor, y por todas las cosas hermosas que hace por la gente.
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
22 Preséntense ante él con ofrendas de gratitud y canten de alegría sobre lo que ha hecho.
Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
23 Los que zarpan en barcos, y cruzan océanos para ganar la vida,
Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
24 ellos han visto el increíble poder de Dios en marcha, y las maravillas que hizo en aguas profundas.
Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
25 Él solo tiene que hablar para causar vientos tormentosos y levantar grandes olas,
Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
26 Lanzando a los barcos al aire y luego arrastrándolos una vez más al suelo. Los navegantes estaban tan aterrorizados que su coraje se desvaneció.
Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
27 Se tambalearon, cayendo de lado a lado como ebrios, todas sus habilidades de marineros les fueron inútiles.
Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
28 Entonces llamaron al Señor para que los ayudara, y Él los salvó de su sufrimiento.
Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
29 Calmó la tempestad, y las olas se aquietaron.
Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
30 Los navegantes estaban tan felices de que las aguas se hubieran calmado, y el Señor los llevó hasta el puerto que querían.
Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
31 Alaben al Señor por su gran amor, y por todas las cosas hermosas que ha hecho por su pueblo.
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
32 Digan cuán maravilloso es en frente de toda la congregación y de los ancianos.
Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
33 Él seca ríos y convierte tierras en desiertos; las cascadas de agua dejan de fluir y la tierra se vuelve seca y polvorienta.
Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
34 Los terrenos fructíferos se convierten tierras arenosas y baldías a causa de la maldad de los que allí vivían.
I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
35 Pero Él también se vuelve y hace lagunas de agua en mitad del desierto, y hace fluir cascadas en tierras secas.
Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
36 Trae a la gente hambrienta a un lugar donde pueden reconstruir sus ciudades.
A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
37 Ellos siembran sus campos y plantan viñas, produciendo buena cosecha.
Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
38 Él cuida de su pueblo, y este aumenta su tamaño drásticamente, también el número de sus ganados!
Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
39 Cuando son pocos, reducidos por el dolor, la miseria y la opresión.
Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
40 Derrama su desprecio hacia sus líderes, haciéndolos vagar, perdidos en el desierto.
E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
41 Pero Él saca al pobre de sus problemas, y hace a sus familias tan grandes como los rebaños.
Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
42 Los que viven en rectitud mirarán lo que está pasando y se alegrarán, pero los malvados serán silenciados.
Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
43 Aquellos que son sabios prestarán atención a esto, y meditarán en el gran amor de Dios.
Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.