< Salmos 105 >

1 ¡Denle gracias al Señor, alaben su maravillosa naturaleza! ¡Que todo el mundo sepa lo que Él ha hecho!
Whakawhetai ki a Ihowa, karanga atu ki tona ingoa: whakapuakina ana mahi ki waenganui o nga iwi.
2 ¡Cántenle a él, canten alabanzas; cuéntenle a todos las grandes cosas que ha hecho!
Waiata ki a ia, himene ki a ia: korerotia ana mahi whakamiharo katoa.
3 Siéntanse orgullosos de su santo nombre; alégrense, todos los que vienen al Señor!
Whakamanamana ki tona ingoa tapu: kia hari te ngakau o te hunga e rapu ana i a Ihowa.
4 Busquen al Señor, y a su fuerza; busquen siempre estar en su presencia.
Rapua a Ihowa me tona kaha: rapua tonutia tona mata, ake ake.
5 Recuerden las maravillas que ha creado, los milagros que ha hecho, y los juicios que ha llevado a cabo,
Maharatia ana mahi whakamiharo i mahia e ia; ana merekara me nga whakaritenga a tona mangai,
6 descendientes de Abraham, hijos de Israel, su pueblo escogido.
E nga uri o Aperahama, o tana pononga, e nga tama a Hakopa, e ana i whiriwhiri ai.
7 Él es el Señor, Nuestro Dios, sus juicios cubren toda la tierra!
Ko Ihowa ia, ko to tatou Atua; kei te whenua katoa ana whakaritenga.
8 Él siempre recuerda su pacto, la promesa que ha hecho durará por mil generaciones;
Mahara tonu ia ki tana kawenata ake ake, ki te kupu i kiia iho e ia ki te mano o nga whakatupuranga.
9 el pacto que hizo con Abraham, el voto que le dio a Isaac.
Ki tana i whakarite ai ki a Aperahama, ki tana oati hoki ki a Ihaka;
10 El Señor lo confirmó a Jacob con un decreto, hizo este acuerdo de unión con Israel:
A whakapumautia iho e ia hei tikanga ki a Hakopa, hei kawenata mau tonu ki a Iharaira.
11 diciendo, “Te daré la tierra de Canaán”.
I a ia ra i mea, Ka hoatu e ahau ki a koe te whenua o Kanaana hei wahi pumau mo koutou.
12 Él dijo esto cuando aún eran solo unos pocos, solo un pequeño grupo de extranjeros en la tierra.
I te mea he hunga torutoru ratou: ae ra, he iti rawa, he manene ano ki reira.
13 Vagaban de nación en nación, de un reino a otro.
I a ratou e haereere ana i tenei iwi ki tera atu iwi, i tetahi rangatiratanga ki tetahi iwi ke;
14 Pero Él no permitió que nadie los tratara mal; advirtiendo a los reyes que los dejarán en paz:
Kihai ratou i tukua e ia kia tukinotia e te tangata: he whakaaro ano ki a ratou i riria ai e ia nga kingi.
15 “No coloques mano sobre mi pueblo escogido, ni le hagas daño a mis profetas!”
I mea ia, Kei pa ki aku i whakawahi ai: kei kino ki aku poropiti.
16 Causó una hambruna en la tierra de Canaán para que no hubiera comida.
I karangatia e ia te matekai ki te whenua: whati katoa i a ia te tokotoko, ara te taro.
17 Pero, antes de eso envió a un hombre, José, quién había sido vendido como un esclavo.
I tonoa e ia he tangata i mua i a ratou; i hokona a Hohepa hei pononga:
18 Hirieron sus pies al ponerle cadenas, y pusieron un collar de hierro alrededor de su cuello,
I whakamamaetia ona waewae ki te mekameka: takoto ana ia i te rino;
19 hasta que el tiempo predicho llegó cuando el Señor lo probó.
A puta noa tana kupu: whakamatautauria ana ia e te kupu a Ihowa.
20 El rey envió por él y lo liberó; el rey del pueblo lo dejó en libertad.
I tono te kingi, a wetekina ana ia; ara te kingi o nga iwi, a tukua ana ia.
21 Puso a José a cargo de la casa real, a cargo de todo lo que tenía,
A meinga ana ia e ia hei ariki mo tona whare, hei rangatira mo ona taonga katoa;
22 para que le enseñara a los oficiales del rey todo lo que él quisiera, para hacer más sabios a los consejeros del rey.
Hei herehere i ana rangatira ua pai ia, hei ako i ana kaumatua ki te whakaaro.
23 Entonces Israel vino a Egipto, Jacob se estableció como extranjero en la tierra de Cam.
I haere mai ano a Iharaira ki Ihipa: a noho ana a Hakopa ki te whenua o Hama.
24 El Señor hizo a su pueblo más fuerte y más fértil que a sus enemigos.
Na ka tino whakanuia e ia tana iwi: a ka meinga ratou kia kaha ake i o ratou hoariri.
25 Hizo que los egipcios cambiaran de opinión y odiarán a su gente.
I whakakoarotia e ia to ratou ngakau kia kino ki tana iwi, kia mahi lhianga ki ana pononga.
26 Envió a su siervo Moisés, junto con Aarón, a quienes había escogido.
I tonoa e ia a Mohi, tana pononga, raua ko Arona, ko tana i whiriwhiri ai.
27 Llevaron sus señales milagrosas a los egipcios, sus maravillas hasta la tierra de Cam.
Whakaputaina ana e raua ana tohu i waenganui i a ratou, he merekara i te whenua o Hama.
28 Hundió la nación en densas tinieblas, porque ¿acaso no se habían opuesto a lo que el Señor había dicho?
I tukua e ia te pouri, a kua pouri: kihai ano ratou i whakakeke ki ana kupu.
29 Él convirtió su agua en sangre, matando a todos los peces.
I whakaputaia ketia e ia o ratou wai hei toto; a mate ake i a ia a ratou ngohi.
30 Luego envió una plaga de ranas a todo el país que entraban hasta a los cuartos de los gobernadores.
I whakangahue ake to ratou whenua i te poroka, i roto i nga whare moenga o o ratou kingi.
31 Dio la orden, y las moscas se esparcieron por toda la tierra; los mosquitos estaban por todas partes.
I whai kupu ia, a puta ana mai nga pokai namu: me te kutu i o ratou kainga.
32 Hizo llover granizo sobre ellos, y relámpagos sobre todo el país.
I tukua iho e ia ki a ratou te whatu hei ua, me te ahi mura ki to ratou whenua.
33 Destruyó sus cultivos de vino, y acabó con sus árboles.
I pakia ano e ia a ratou waina me a ratou piki; a whatiwhatiia ana e ia nga rakau o o ratou kainga.
34 Dio la orden, y los enjambres de langostas vinieron, miles y miles de langostas:
I korero ia, a puta ana mai te mawhitiwhiti me te moka, te taea te tatau.
35 ellas se comieron toda la vegetación sobre la tierra; terminaron con todos los cultivos.
A kainga katoatia ana nga otaota o to ratou whenua; pau ake nga hua o to ratou oneone.
36 Dios mató a todos los primogénitos de Egipto, el primero en ser concebido en toda su fuerza y vigor.
I whakamatea katoatia ano hoki e ia nga matamua o to ratou whenua, te muanga o to ratou kaha.
37 Y entonces guió a su pueblo fuera de Egipto, llevando consigo plata y oro, y ninguna de las tribus tambaleó.
A whakaputaina mai ana ratou e ia, me te hiriwa, me te koura, kahore hoki he mea tuoi i roto i ana iwi.
38 Los egipcios se alegraron de su partida, porque tenían miedo de los Israelitas.
Na hari ana a Ihipa i to ratou haerenga; i mau hoki to ratou wehi ki a ratou.
39 El Señor mandó una nube sobre ellos como cubierta, y en la noche, una columna de fuego para darles luz.
I horahia e ia te kapua hei hipoki, me te ahi hei whakamarama i te po.
40 Les dios codornices para comer cuando se lo pidieron; los alimentó con el pan del cielo hasta que estuvieron saciados.
I inoi ratou, a homai ana e ia te koitareke; a ka makona ratou i te taro o te rangi.
41 Abrió la roca, y el agua comenzó a fluir, un río en medio del desierto.
I wahia e ia te kohatu, a ka pakaru mai nga wai: rere ana i nga wahi maroke, koia ano kei te awa.
42 Porque él recordó su pacto santo con su siervo Abraham.
I mahara hoki ia ki tana kuputapu, ki a Aperahama ano, ki tana pononga.
43 Así que liberó a su pueblo, sus elegidos, mientras cantaban de alegría.
A whakaputaina mai ana e ia tana iwi i runga i te hari, ana i whiriwhiri ai i runga i te koa.
44 Les dio las tierras de las naciones paganas, y heredaron todo aquello por cuanto los demás habían trabajado.
A homai ana e ia ki a ratou nga whenua o nga tauiwi: a riro ana i a ratou nga mauiuitanga o te iwi;
45 El Señor hizo esto para que ellos lo siguieran y guardaran sus leyes. ¡Alaben al Señor!
Kia puritia ai e ratou ana tikanga, kia mau ai ki ana ture. Whakamoemititia a Ihowa.

< Salmos 105 >