Salmos 104
1 ¡Qué todo mi ser alabe al Señor! ¡Dios mío, eres tan grande, revestido en majestad y esplendor!
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 Usas la luz como vestidura; tú extiendes el tejido de los cielos.
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 Colocas las vigas de tu casa en las nubes de lluvia. Haces de las nubes de los cielos tus carruajes. Te montas sobre las alas del viento.
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Haces de los vientos tus ángeles, y a las llamas de fuego tus sirvientes.
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Tú pusiste la tierra sobre sus bases; y nunca será estremecida.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Estaba cubierta con océanos profundos, las aguas cubrían las montañas—
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 pero a tu orden las aguas huyeron; al sonido de tu trueno corren.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 Las montañas se levantaron y los valles se hundieron hasta donde tú habías determinado.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Pusiste un límite para los océanos, para que no regresaran y volvieran a cubrir la tierra.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Haces que los manantiales fluyan hacia los arroyos, bajando desde las montañas.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Proveen agua para todos los animales salvajes, para que los caballos salvajes aplaquen su sed.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 Los pájaros construyen sus nidos entre los árboles al lado de las corrientes de agua, cantando entre el follaje.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Envías lluvias sobre las montañas desde tu hogar en lo más alto; llenas la tierra con cosas buenas.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Haces que la grama crezca para las vacas, y las plantas también para que la gente se alimente de ellas, cultivos de la tierra para servir como alimento,
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 y vino para hacerlos felices, aceite de oliva para hacer resplandecer sus rostros, y pan para hacerlos fuertes.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Los árboles del Señor están bien regados, los cedros del líbano que Él plantó.
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 Los gorriones se anidan ahí; las garzas hacen sus nidos en los más altos árboles.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 Las cabras salvajes viven en los picos de las montañas; y los damanes se esconden entre las rocas.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Tú hiciste la luna para marcar los meses, y el sol sabe cuándo ponerse.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Haces caer la oscuridad para que venga la noche, el momento en el que los animales del bosque salen a cazar.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Los jóvenes leones rugen mientras buscan a su presa, buscando la comida que Dios les proveyó.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Cuando el sol sale vuelven a sus guaridas para descansar.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Entonces las personas salen a hacer sus tareas, y trabajan hasta el ocaso.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Señor, ¡Cuántas cosas has hecho, todas ellas sabiamente formadas! La tierra está llena de tus criaturas.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Considera el mar, profundo y ancho, lleno de todos los tipos de seres vivientes, grandes y pequeños.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Los barcos navegan allí, y el Leviatán, que creaste para que jugara en él.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 Todas las criaturas te buscan para que les des comida en el momento correcto.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Cuando se las provees, la recogen. Les repartes alimento a todos, y son saciados.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Cuando te alejas de ellos, se aterrorizan; cuando retiras su aliento de vida, ellos mueren y regresan al polvo.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Mas cuando envías tu aliento, son creados, y la vida cubre la tierra una vez más.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 ¡Qué la gloria del Señor permanezca para siempre! El Señor se alegra con todo lo que ha hecho.
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Solo tiene que mirar hacia la tierra y esta tiembla; las montañas dejan salir humo a su toque.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Cantaré al Señor mientras viva; cantaré alabanzas a Dios toda mi vida.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Ojalá el Señor se plazca con mis pensamientos porque me alegro en el Señor.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 ¡Sean destruidos los pecadores de la tierra; qué los malvados dejen de existir! ¡Todo mi ser alabe al Señor!
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
