Salmos 104
1 ¡Qué todo mi ser alabe al Señor! ¡Dios mío, eres tan grande, revestido en majestad y esplendor!
Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
2 Usas la luz como vestidura; tú extiendes el tejido de los cielos.
Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
3 Colocas las vigas de tu casa en las nubes de lluvia. Haces de las nubes de los cielos tus carruajes. Te montas sobre las alas del viento.
Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
4 Haces de los vientos tus ángeles, y a las llamas de fuego tus sirvientes.
Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
5 Tú pusiste la tierra sobre sus bases; y nunca será estremecida.
Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
6 Estaba cubierta con océanos profundos, las aguas cubrían las montañas—
La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
7 pero a tu orden las aguas huyeron; al sonido de tu trueno corren.
De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
8 Las montañas se levantaron y los valles se hundieron hasta donde tú habías determinado.
Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
9 Pusiste un límite para los océanos, para que no regresaran y volvieran a cubrir la tierra.
Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
10 Haces que los manantiales fluyan hacia los arroyos, bajando desde las montañas.
Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
11 Proveen agua para todos los animales salvajes, para que los caballos salvajes aplaquen su sed.
Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
12 Los pájaros construyen sus nidos entre los árboles al lado de las corrientes de agua, cantando entre el follaje.
Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
13 Envías lluvias sobre las montañas desde tu hogar en lo más alto; llenas la tierra con cosas buenas.
Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
14 Haces que la grama crezca para las vacas, y las plantas también para que la gente se alimente de ellas, cultivos de la tierra para servir como alimento,
Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
15 y vino para hacerlos felices, aceite de oliva para hacer resplandecer sus rostros, y pan para hacerlos fuertes.
Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
16 Los árboles del Señor están bien regados, los cedros del líbano que Él plantó.
Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
17 Los gorriones se anidan ahí; las garzas hacen sus nidos en los más altos árboles.
Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
18 Las cabras salvajes viven en los picos de las montañas; y los damanes se esconden entre las rocas.
La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
19 Tú hiciste la luna para marcar los meses, y el sol sabe cuándo ponerse.
Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
20 Haces caer la oscuridad para que venga la noche, el momento en el que los animales del bosque salen a cazar.
Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
21 Los jóvenes leones rugen mientras buscan a su presa, buscando la comida que Dios les proveyó.
La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
22 Cuando el sol sale vuelven a sus guaridas para descansar.
Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
23 Entonces las personas salen a hacer sus tareas, y trabajan hasta el ocaso.
Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
24 Señor, ¡Cuántas cosas has hecho, todas ellas sabiamente formadas! La tierra está llena de tus criaturas.
Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
25 Considera el mar, profundo y ancho, lleno de todos los tipos de seres vivientes, grandes y pequeños.
Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
26 Los barcos navegan allí, y el Leviatán, que creaste para que jugara en él.
Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
27 Todas las criaturas te buscan para que les des comida en el momento correcto.
Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
28 Cuando se las provees, la recogen. Les repartes alimento a todos, y son saciados.
Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
29 Cuando te alejas de ellos, se aterrorizan; cuando retiras su aliento de vida, ellos mueren y regresan al polvo.
Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
30 Mas cuando envías tu aliento, son creados, y la vida cubre la tierra una vez más.
Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
31 ¡Qué la gloria del Señor permanezca para siempre! El Señor se alegra con todo lo que ha hecho.
Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
32 Solo tiene que mirar hacia la tierra y esta tiembla; las montañas dejan salir humo a su toque.
Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
33 Cantaré al Señor mientras viva; cantaré alabanzas a Dios toda mi vida.
Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
34 Ojalá el Señor se plazca con mis pensamientos porque me alegro en el Señor.
Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
35 ¡Sean destruidos los pecadores de la tierra; qué los malvados dejen de existir! ¡Todo mi ser alabe al Señor!
Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
