< Nehemías 5 >

1 Por aquel entonces, algunos hombres y sus esposas iniciaron una tremenda discusión con los demás judíos.
Unya may usa ka dakung pagsinggit sa katawohan ug sa ilang mga asawa batok sa ilang mga kaigsoonan nga mga Judio.
2 Se quejaban: “Nuestras familias son tan numerosas que necesitamos más comida para comer y vivir”.
Kay didto may nanag-ingon: Kami, ang among mga anak nga lalake ug ang among mga anak nga babaye, daghan kami: mangita kami ug makaon aron kami makakaon ug mabuhi.
3 Otros añadieron: “Hemos tenido que hipotecar nuestros campos, nuestros viñedos y nuestras casas para comprar comida durante el tiempo de hambre”.
Ang uban usab didto kanila nga nanag-ingon: Kami nanagprenda sa among kaumahan, ug sa among kaparrasan ug sa among mga balay: manguha kami ug makaon tungod sa gutom.
4 Otros más dijeron: “Hemos tenido que pedir prestado el dinero de nuestros campos y viñedos para pagar el impuesto del rey.
May didto nga nanag-ingon usab: Kami nanghulam ug salapi aron ibuhis sa hari tungod sa among kaumahan ug sa among kaparrasan:
5 Aunque somos el mismo pueblo que nuestros acreedores y aunque nuestros hijos son los mismos que los suyos, vamos a tener que convertir a nuestros hijos e hijas en esclavos. De hecho, algunas de nuestras hijas ya han sido esclavizadas, pero no podemos hacer nada, porque nuestros campos y nuestras viñas son ahora propiedad de otros”.
Apan karon ang among unod sama sa unod sa among mga kaigsoonan, ang among mga anak sama sa ilang mga anak: ug ania karon, among gidala ngadto sa kaulipnan ang among mga anak nga lalake ug ang among mga anak nga babaye, aron mahimong ulipon, ug ang uban sa among mga anak nga babaye naulipon na: wala sa among gahum ang pagtabang niana; kay ang laing mga tawo nagmanggad na sa among mga kaumahan ug sa among kaparrasan.
6 Me enfadé mucho cuando les oí protestar por sus quejas.
Ug ako nasuko sa hilabihan gayud sa pagkadungog ko sa ilang pagtu-aw ug niining mga pulonga.
7 Me puse a pensar y luego fui a discutir con los nobles y los funcionarios, diciéndoles: “¡Están cobrándole intereses a sus propios hermanos!” Entonces convoqué una gran reunión para tratar con ellos.
Unya nangutana ako sa akong kaugalingon, ug nakiglantugi sa mga harianon ug sa mga punoan, ug miingon kanila: Kamo nagpatanto sa hilabihan sa salapi, ang tagsatagsa sa iyang igsoon. Ug ako naghimo ug usa ka dakung katiguman batok kanila.
8 Allí les dije: “Hemos hecho todo lo posible para comprar de nuevo a nuestros hermanos judíos que fueron vendidos a los extranjeros, pero ahora ustedes están vendiendo a sus propios hermanos como esclavos. ¿Esperan venderlos de nuevo a nosotros?” Se quedaron callados porque no se les ocurría nada que decir.
Ug ako miingon kanila: Kami sumala sa among nahimo nagluwas sa among mga kaigsoonan nga mga Judio, nga gipamaligya ngadto sa mga nasud; ug buot ba kamo nga magabaligya sa inyong mga kaigsoonan, ug igabaligya ba ninyo sila usab kanamo? Unya nangahilum sila, ug wala makapamulong bisan usa ka pulong.
9 “Lo que ustedes están haciendo no está bien”, les dije. “¿No creen que deberían respetar a nuestro Dios para que las naciones enemigas no nos critiquen?
Ako usab miingon: Ang butang nga inyong gibuhat dili maayo: dili ba kinahanglan nga kamo magalakat sa kahadlok sa atong Dios, tungod sa pagyubit sa mga nasud nga atong mga kaaway?
10 Tanto yo como mis hermanos y mis hombres hemos estado prestando al pueblo dinero y comida. Por favor, ¡dejemos este asunto de cobrar intereses!
Ug ako usab, mga kaigsoonan ug mga alagad ko, nagapahulam kanila ug salapi ug trigo. Ako nangaliyupo kaninyo, atong biyaan kining pagpahulam uban ang tubo nga hilabihan. p
11 Devuélvanles ahora mismo sus campos, viñedos, olivares y casas, junto con el uno por ciento de interés sobre el dinero, el grano, el vino nuevo y el aceite de oliva que les han estado cobrando”.
Iuli kanila, ako nangaliyupo kaninyo bisan, niining adlawa, ang ilang mga kaumahan, ang ilang kaparrasan, ang ilang mga kaolivahan, ug ang ilang mga balay, ug ang usa ka gatus ka bahin usab sa salapi, ug sa trigo, sa bag-ong vino, ug sa lana, nga inyong gihukad kanila.
12 “Lo devolveremos”, respondieron, “y no les exigiremos nada más. Haremos lo que tú digas”. Así que convoqué a los sacerdotes e hice que los nobles y los funcionarios juraran que harían lo que habían prometido.
Unya sila ming-ingon: Among ipanguli kanila, ug dili mangayo kanila bisan unsa; sa ingon niini among buhaton sumala sa imong gipamulong. Unya akong gitawag ang mga sacerdote, ug gipapanumpa ko sila, nga sila magabuhat sumala niining saad.
13 Sacudí los pliegues de mi túnica y dije: “¡Así es como mi Dios los sacudirá de sus casas y de sus posesiones si no cumplen su promesa! Si no lo hacen, serán sacudidos y acabarán sin nada”. Todos los presentes dijeron: “Amén”, y alabaron al Señor. El pueblo cumplió lo que había prometido.
Giyabyab ko usab ang akong palpara, ug miingon: Sa ingon niini ang Dios magapapahawa sa tagsatagsa ka tawo gikan sa iyang balay, ug gikan sa iyang buhat, nga dili magatuman niining saad; busa sa ingon niini igayabyab siya ug pagatitian. Ug ang tibook nga katilingban ming-ingon: Amen, ug nanagdayeg kang Jehova. Ug ang katawohan nanagbuhat sumala niining saad.
14 Además, desde el día en que el rey Artajerjes me nombró gobernador en la tierra de Judá, que fue desde su vigésimo año hasta su trigésimo segundo año, un total de doce años, ni yo ni mis hermanos comimos la comida que se asignaba al gobernador.
Labut pa, sukad sa panahon nga ila akong gitudlo nga ilang gobernador sa yuta sa Juda, sukad sa ikakaluhaan ka tuig hangtud sa ikakatloan ug duha ka tuig ni Artajerjes nga hari, sa ato pa, napulo ug duha ka tuig, ako ug ang akong mga kaigsoonan wala makakaon sa tinapay sa gobernador.
15 Pero los gobernadores anteriores a mí habían impuesto una pesada carga al pueblo, quitándole cuarenta siclos de plata, así como comida y vino. Sus ayudantes también extorsionaban al pueblo. Pero por mi respeto a Dios no actué así.
Apan ang unang mga gobernador nga nag-una kanako gigastohan sa katawohan, ug nagkuha sa tinapay ug vino gikan kanila, gawas sa kap-atan ka siclo nga salapi; oo, bisan ang ilang mga alagad nagpakahari ibabaw sa katawohan: apan ako wala magbuhat sa ingon niini, tungod sa kahadlok sa Dios.
16 También hice de la reconstrucción de la muralla mi máxima prioridad, y asigné a todos mis trabajadores para que ayudaran en ello. No adquirimos ninguna tierra para nosotros.
Oo, ako nagapadayon usab sa pagbuhat niining kutaa, ni nakapalit kami ug bisan unsang yuta: ug ang tanan sa akong mga alagad nanagtigum ngadto sa buhat.
17 Tenía a 150 judíos y funcionarios comiendo en mi mesa, así como a visitantes de los países cercanos.
Labut pa, diha sa akong lamesa, gikan sa mga Judio ug sa mga punoan, usa ka gatus ug kalim-an ka tawo, labut pa niadtong nahiabut kanamo gikan sa mga nasud nga nagalibut kanamo.
18 Cada día pagaba un buey, seis buenas ovejas y aves de corral. Cada diez días pagaba una gran cantidad de vino de todo tipo. Pero nunca exigí la asignación de alimentos del gobernador, porque el pueblo ya llevaba una pesada carga.
Karon ang naandam sa usa ka adlaw, usa ka vaca nga lake ug unom ka piniling carnero; ang mga manok usab giandam alang kanako, ug nakausa sa napulo ka adlaw daghan sa tanang nagakalainlaing vino: bisan pa niining tanan ako wala mangayo sa tinapay sa gobernador, tungod kay ang kaulipnan mabug-at niining katawohan.
19 Por favor, Dios mío, recuérdame positivamente por todo lo que he hecho por este pueblo.
Hinumdumi kanako, Oh Dios ko, ang tanan nga akong gibuhat alang niining katawohan.

< Nehemías 5 >