< San Mateo 25 >

1 “El reino de los cielos es como diez jovencitas, que llevaron sus lámparas para ir al encuentro del novio.
“Ma tikin chu, Invân Rêngram hah dôngmate sôm ngei an châtingei chôia, moipumapa don ranga se ngei leh mintêk nîng atih zoi.
2 Cinco de ellas eran necias, y cinco eran sabias.
An lâia mi rangnga hah an inmôla, mi rangnga hah an vâr ani.
3 Las jóvenes necias llevaron sus lámparas pero no llevaron aceite,
Ânmôlngei han, an châtingei an chôia, a tui chôi sa mak ngeia,
4 mientras que las sabias llevaron frascos de aceite junto con sus lámparas.
avârngei han chu an châtingei an chôia, a ûma han a tui khom an chôi sa.
5 El novio se demoró mucho y todas las jóvenes comenzaron a sentirse somnolientas y se durmieron.
Moipumapa hah a juong innu sikin an in alênmua, an lei inphara.
6 A la media noche se escuchó el grito: ‘¡Miren aquí está el novio! ¡Vengan a su encuentro!’
Jânchimrip takah chu ‘Moipumapa a juong zoi! Adon rangin hong suok ta roi’ tia iniek rahang a juong om zoia;
7 Todas las jovencitas se levantaron y cortaron la mecha de sus lámparas. Las jóvenes necias le dijeron a las jóvenes sabias:
hanchu, dôngmate sôm ngei hah an inthoia, an châtingei an minsûka.
8 ‘Dénnos un poco de su aceite porque nuestras lámparas se están apagando’. Pero las jovencitas sabias respondieron:
Male, ânmôlngei han avârngei kôm han, ‘Nin châtitui hah mi pêk sa roi ba! kin châti athi rang kêng’ an tia.
9 ‘No, porque así no habrá suficiente aceite para ustedes ni para nosotras. Vayan a las tiendas y compren aceite para ustedes’.
Avâr rangnga ngei han, ‘Nangni pêk thei noning ung. Keini leh nangni rangin chu hun nonih. Dôrah se ungla, va rochok roi,’ tiin an thuona.
10 Mientras fueron a comprar el aceite, llegó el novio y los que estaban listos entraron con él a la boda, y la puerta se cerró con llave.
Hanchu, dôngmate inmôlngei hah châtitui rochôk rangin an sea, hanchu an se kârin moipumapa hah a juong zoia. Dôngmate rangnga ânthok ngei chu ama leh inbiek ruolhoi tho rangin an lûta, in an khâr zoi.
11 Las otras jóvenes llegaron más tarde. ‘Señor, Señor’, llamaron, ‘¡ábrenos la puerta!’
Nûkah chu dôngmate dangngei khom an hongtung zoia, O pu, o pu, mi min lût roh! Tiin an in-ieka.
12 Pero él respondió: ‘En verdad les digo que no las conozco’.
Moipumapa han, Nangni minlût tet no ning! Nangni riet ngâi mu-ung tiin a thuona.”
13 Así que estén alerta, porque ustedes no saben el día ni la hora.
Male Jisua'n chongkhârnân, “Intûng chienin om roi, a nikhuo le azora hah nin riet loi sikin,” a tia.
14 “Es como un hombre que se fue de viaje. Llamó a sus siervos y los dejó a cargo de sus posesiones.
“Ma tikin chu Invân Rêngram hah mi inkhat khuol a chai rangtoa, a tîrlâmngei a koia, a rochonngei enkol leh mintêk nîng atih zoi.
15 A uno de ellos le entregó cinco talentos, a otro le dio dos, y a otro le dio uno, conforme a sus capacidades. Luego se fue.
An thei lam ang chitin a pêka, inkhat kôm sum isâng rangnga a pêka, inkhat isângnik a pêka, inkhat kôm isâng khat a pêka. Hanchu, khuolchai rangin ânphet zoi.
16 De inmediato, el que tenía cinco talentos fue y los invirtió en un negocio, y obtuvo otros cinco talentos.
Tîrlâm isâng rangnga changpu ha chu a se kelena, ava minpunga, isâng rangnga dang ava suo nôka.
17 De la misma manera, el que tenía dos talentos obtuvo otros dos.
Ha anga han tîrlâm isâng nik a changpu ha chu a sea, adang isâng nik a muphung nôka,
18 Pero el que recibió un talento se fue y cavó un hoyo y escondió allí el dinero de su amo.
hannirese, tîrlâm isângkhat a changpu ha chu a sea, khur a choia, a pu sum hah athupa.
19 Mucho tiempo después, el amo de estos siervos regresó y se dispuso a ajustar cuentas con ellos.
Asôtzan suoleh chu tîrlâmngei an pu hah a hongkîr nôka, an kôm a sum thurchi a minthâr zoia.
20 El que recibió cinco talentos vino y presentó otros cinco talentos. ‘Mi señor’, le dijo, ‘me diste cinco talentos. Mira, obtuve una ganancia de cinco talentos más’.
Tîrlâm, isâng rangnga changpu hah a honga, isâng rangnga dang a hong pêka, o pu isâng rangnga mi ni pêk hah en ta! hi isâng rangnga adang ke lei man nôk hi a tia.
21 Su amo le dijo: ‘Has hecho bien, eres un siervo bueno y fiel. Has demostrado que eres fiel en cosas pequeñas, así que ahora te colocaré a cargo de muchas cosas. ¡Alégrate porque estoy muy complacido de ti!’
A pu han a kôm, No tho minsa, nangma tîrlâm asa le iemom, atômte chunga taksônomin no om sikin, atampa chunga khom a enkolpu'n nang minchang ki tih. Hong inla, ka râisânna hong chang sa roh! a tia.
22 El siervo que recibió dos talentos también vino. ‘Mi señor’, le dijo, ‘me entregaste dos talentos. Mira, he obtenido una ganancia de dos talentos más’.
Hanchu tîrlâm isâng nik changpu hah a honga, O pu, isâng nik mi ni pêk hah en ta! Hi isâng nik dang ke lei man nôk hi! a tia.
23 Su amo le dijo: ‘Has hecho bien, eres un siervo bueno y fiel. Has demostrado que eres fiel en cosas pequeñas, así que ahora te pondré a cargo de muchas cosas. ¡Alégrate porque estoy muy complacido de ti!’
A pu han a kôm, No tho minsa, nangma, tîrlâm asa le taksônom! Atômte chunga taksônom ni ni sikin, atampa chunga khom a enkolpu'n nang min om ki tih. Hong inla, ka râisânna hong chang sa roh!” a tia.
24 “Entonces vino el hombre que recibió un talento. ‘Mi señor’, le dijo, ‘sé que eres un hombre duro. Siegas donde no sembraste y recoges cosechas que no plantaste.
Hanchu tîrlâm isâng khat changpu hah a honga, O pu, mi inngartak ni ni ti ki riet; nu tu loina khoma na ât ngâia, sachi ne rethe loina munna khom bu ni mintûp ngâia.
25 Así que como tuve miedo de ti fui y enterré tu talento. Mira, aquí tienes lo que te pertenece’.
Ki chia, masikin ke sea, pil rilah nu sum hah ka va thup ani. En ta hi nata nanâk hah, a tia.
26 Pero su amo le respondió: ‘¡Eres un siervo malo y perezoso! Si crees que siego donde no sembré, y que recojo cosechas que no planté,
A pu han a kôm han, “Nangma tîrlâm puoloi le thaboipa! Ka tu loina khoma ka âtta, sachi kerthe loina khoma bu ki mintûp ngâi ti ni riet na?
27 entonces debiste depositar en el banco la plata que me pertenece y así yo habría recibido mi dinero con intereses al regresar.
Ha anghan aninte, ithomo ku sum hah sumsiena inah ne lei sie loi, nino senla chu, ko hong nôka hin ku sum hih apung leh ka man rang kêng ai ni.
28 Quítenle el talento que tiene y dénselo al que tiene diez talentos.
Atûn chu sum hih a kôm renga lâk ungla, isâng sôm dônpu kôm pêk roi.
29 Porque al que tiene se le dará aún más; y al que no tiene nada, incluso lo que tenga se le quitará.
Tutu a dôn chu pêk mintam uol nîng a ta, dôn ok a tih; tutu a dôn loi kai chu ai dôn chêtte khom lâk pe rip nîng a tih.
30 Ahora lancen a este siervo inútil en la oscuridad donde habrá llanto y crujir de dientes’.
Hi tîrlâm mangmunboi hih pêntieng ajîngna vôrpai roi; mahan chap a ta, a hâ riel a tih,” tiin a rila.
31 “Pero cuando el Hijo del hombre venga en su gloria, y todos los ángeles con él, se sentará en su trono majestuoso.
“Miriem Nâipasal hih vântîrtonngei murdi leh inlal taka a juong tikin chu Rêngsukmuna insung a ta,
32 Traerán a todos delante de él. Entonces él separará a los unos de los otros, así como un pastor separa a las ovejas de los cabritos.
male a makunga namtina mingei intûp an tih. Hanchu, belrihôlpu'n kêl le belri a sensâi anghan pâl nikin sensâi a tih.
33 Entonces colocará a las ovejas a su derecha, y a los cabritos en su mano izquierda.
Midikngei hah a changtieng dar a ta, adangngei hah a voitieng dar a tih.
34 Entonces el rey dirá a los de su derecha: ‘vengan ustedes, benditos de mi Padre, hereden el reino que ha sido preparado para ustedes desde el principio del mundo.
Hanchu Rêng han a chang tienga mingei kôma han, Hong roi ka pan sat ai vur ngei! Hong ungla, rammuol inzir renga nin ta ranga rêngram minsûk hih hong luo ta roi.
35 Porque tuve hambre y me dieron alimento para comer. Tuve sed, y me dieron de beber. Fui forastero y me hospedaron.
Ko von achâmin sâk mi nin pêka, ku tuiânrâlin nêk rang mi nin pêka; khuolmi ki nîn nin ina mi nin mintunga.
36 Estuve desnudo y me vistieron. Estuve enfermo y cuidaron de mí. Estuve en la cárcel y me visitaron’.
Dierboiin ko omin puon mi nin min sila; ka damloi zorân mi nin donsûia, intâng ina ko om khomin mi nin pan ngâi,” la tîng a tih.
37 Entonces los de la derecha responderán: ‘Señor, ¿cuándo te vimos con hambre y te alimentamos, o sediento y te dimos de beber?
Midikngei han, “Pumapa tikhanmo no vonchâmin nang kin mua, sâk nang kin pêka, tui inrâlin nang kin mua nêk rang nang kin pêk?
38 ¿Cuándo te vimos como forastero y te hospedamos, o desnudo y te vestimos?
Tikhanmo khuolmin nang kin mua, kin inah nang kin mintunga, dierboiin nang kin mua, puonsil rang nang kin pêk?
39 ¿Cuándo te vimos enfermo o en la cárcel y te visitamos?’
Tikhanmo damloiin mo, intâng ina mo nang kin mua, nang kan pan ngâia?”
40 El rey les dirá: ‘en verdad les digo que todo lo que hicieron por uno de estos de menor importancia, lo hicieron por mi’.
Rêng han an kôm, “Nangni ki ril, hi ku sûngsuok achîntak ngei lâia mi inkhat chunga nin sin hah ku chunga nin sin ani,” tiin la tîng a tih.
41 “También dirá a los de su izquierda: ‘¡apártense de mi, ustedes malditos, vayan al fuego eterno preparado para el diablo y sus ángeles! (aiōnios g166)
“Hanchu a voi tienga mingei kôm han chu, Nangni chu Pathien khomâksâmna nuoia om roi! Diabol le a tîrtonngei ta ranga sin kumtuong meiah han se ta roi! (aiōnios g166)
42 Porque tuve hambre y no me dieron nada de comer. Tuve sed y no me dieron de beber.
Ko von achâmin sâk mi pêk mak cheia, ku tui ânrâlin nêk rang mi pêk mak cheia;
43 Fui forastero y no me hospedaron. Estuve desnudo y no me vistieron. Estuve enfermo y en la cárcel y no me visitaron’.
Khuolmi kinîn nin inah mi mintung mak cheia, dierboiin ko omin puon ni min sil mak cheia, damloiin le intâng ina ko om khomin mi pan ngâi mak chei,” la tîng a tih.
44 Entonces ellos también responderán: ‘Señor, ¿cuándo te vimos con hambre, con sed, o como forastero, o desnudo, o enfermo, o en la cárcel y no cuidamos de ti?’
Hanchu anni han an kôm, “Pumapa tikhanmo no von achâmin mo, tui ânrâlin mo, khuolmin mo, dierboiin mo, damloiin mo, intâng ina mo nang kin mua, ni sin nang kin tho pe ngâi loi?” Tiin la thuon an tih.
45 Entonces él les dirá: ‘en verdad les digo que todo lo que no hicieron por uno de estos de menor importancia, no lo hicieron por mi’.
Rêng han an kôm, “Nangni ki ril, hi mi chînte ngei lâia inkhat chunga nin sin nuom loi chu ku chunga nin sin loi ani,” la tîng a tih.
46 Ellos se irán a la condenación eterna, pero los justos entrarán a la vida eterna”. (aiōnios g166)
“Hi mingei hih kumtuong dûktuongna sêng an ta, hannirese, midikngei chu kumtuonga ringna han sêng an tih,” a tia. (aiōnios g166)

< San Mateo 25 >