San Mateo 22
1 Jesús les habló usando más relatos ilustrados.
અનન્તરં યીશુઃ પુનરપિ દૃષ્ટાન્તેન તાન્ અવાદીત્,
2 “El reino de los cielos es como un rey que organizó una celebración de boda para su hijo”, explicó Jesús.
સ્વર્ગીયરાજ્યમ્ એતાદૃશસ્ય નૃપતેઃ સમં, યો નિજ પુત્રં વિવાહયન્ સર્વ્વાન્ નિમન્ત્રિતાન્ આનેતું દાસેયાન્ પ્રહિતવાન્,
3 “Envió a sus siervos donde todos los que estaban invitados a la boda para decirles que vinieran, pero ellos se negaron a ir.
કિન્તુ તે સમાગન્તું નેષ્ટવન્તઃ|
4 Entonces envió más siervos con las siguientes instrucciones: ‘Díganles a los que están invitados que he preparado un banquete de bodas. Se han matado toros y becerros. ¡Todo está listo, así que vengan a la boda!’”
તતો રાજા પુનરપિ દાસાનન્યાન્ ઇત્યુક્ત્વા પ્રેષયામાસ, નિમન્ત્રિતાન્ વદત, પશ્યત, મમ ભેજ્યમાસાદિતમાસ્તે, નિજવ્ટષાદિપુષ્ટજન્તૂન્ મારયિત્વા સર્વ્વં ખાદ્યદ્રવ્યમાસાદિતવાન્, યૂયં વિવાહમાગચ્છત|
5 “Pero ellos ignoraron la invitación y se fueron. Uno se fue a sus campos; otro fue a ocuparse de su negocio.
તથપિ તે તુચ્છીકૃત્ય કેચિત્ નિજક્ષેત્રં કેચિદ્ વાણિજ્યં પ્રતિ સ્વસ્વમાર્ગેણ ચલિતવન્તઃ|
6 El resto tomó a los siervos del rey, los maltrataron, y los mataron.
અન્યે લોકાસ્તસ્ય દાસેયાન્ ધૃત્વા દૌરાત્મ્યં વ્યવહૃત્ય તાનવધિષુઃ|
7 El rey se puso furioso. Entonces envió a sus soldados para destruir a esos asesinos y quemar su ciudad.
અનન્તરં સ નૃપતિસ્તાં વાર્ત્તાં શ્રુત્વા ક્રુધ્યન્ સૈન્યાનિ પ્રહિત્ય તાન્ ઘાતકાન્ હત્વા તેષાં નગરં દાહયામાસ|
8 “Entonces el rey le dijo a sus siervos, ‘el banquete de la boda está listo, pero los que estaban invitados no merecían asistir.
તતઃ સ નિજદાસેયાન્ બભાષે, વિવાહીયં ભોજ્યમાસાદિતમાસ્તે, કિન્તુ નિમન્ત્રિતા જના અયોગ્યાઃ|
9 Vayan a las calles e inviten a todos los que encuentren para que vengan a la boda’.
તસ્માદ્ યૂયં રાજમાર્ગં ગત્વા યાવતો મનુજાન્ પશ્યત, તાવતએવ વિવાહીયભોજ્યાય નિમન્ત્રયત|
10 Así que los siervos salieron a las calles y trajeron a todos los que pudieron encontrar, tanto buenos como malos. El salón de la boda estaba lleno.
તદા તે દાસેયા રાજમાર્ગં ગત્વા ભદ્રાન્ અભદ્રાન્ વા યાવતો જનાન્ દદૃશુઃ, તાવતએવ સંગૃહ્યાનયન્; તતોઽભ્યાગતમનુજૈ ર્વિવાહગૃહમ્ અપૂર્ય્યત|
11 “Pero cuando el rey llegó a ver a los invitados, se dio cuenta de que había un hombre que no tenía puesto el vestido adecuado para la boda.
તદાનીં સ રાજા સર્વ્વાનભ્યાગતાન્ દ્રષ્ટુમ્ અભ્યન્તરમાગતવાન્; તદા તત્ર વિવાહીયવસનહીનમેકં જનં વીક્ષ્ય તં જગાદ્,
12 Entonces le preguntó: ‘amigo, ¿cómo entraste aquí sin vestido de bodas?’ El hombre no sabía qué decir.
હે મિત્ર, ત્વં વિવાહીયવસનં વિના કથમત્ર પ્રવિષ્ટવાન્? તેન સ નિરુત્તરો બભૂવ|
13 Entonces el rey dijo a sus siervos: ‘Aten sus manos y pies y láncenlo a la oscuridad, donde habrá llanto y crujir de dientes’.
તદા રાજા નિજાનુચરાન્ અવદત્, એતસ્ય કરચરણાન્ બદ્ધા યત્ર રોદનં દન્તૈર્દન્તઘર્ષણઞ્ચ ભવતિ, તત્ર વહિર્ભૂતતમિસ્રે તં નિક્ષિપત|
14 Porque muchos son invitados, pero pocos son escogidos”.
ઇત્થં બહવ આહૂતા અલ્પે મનોભિમતાઃ|
15 Entonces los fariseos se fueron de allí y se reunieron para conspirar la manera en que podrían atraparlo por las cosas que decía.
અનન્તરં ફિરૂશિનઃ પ્રગત્ય યથા સંલાપેન તમ્ ઉન્માથે પાતયેયુસ્તથા મન્ત્રયિત્વા
16 Y enviaron a algunos de sus propios discípulos donde él junto con algunos de los seguidores de Herodes. “Maestro, sabemos que eres un hombre veraz, y que el camino de Dios que enseñas es el verdadero”, comenzaron ellos. “Tú no te dejas influir por ningún otro, y no te preocupa el rango o la posición social.
હેરોદીયમનુજૈઃ સાકં નિજશિષ્યગણેન તં પ્રતિ કથયામાસુઃ, હે ગુરો, ભવાન્ સત્યઃ સત્યમીશ્વરીયમાર્ગમુપદિશતિ, કમપિ માનુષં નાનુરુધ્યતે, કમપિ નાપેક્ષતે ચ, તદ્ વયં જાનીમઃ|
17 Así que déjanos saber lo que opinas. ¿Es correcto pagar los impuestos del César, o no?”
અતઃ કૈસરભૂપાય કરોઽસ્માકં દાતવ્યો ન વા? અત્ર ભવતા કિં બુધ્યતે? તદ્ અસ્માન્ વદતુ|
18 Jesús sabía que sus intenciones eran malvadas. Entonces les preguntó: “¿Por qué están tratando de ponerme una trampa, hipócritas?
તતો યીશુસ્તેષાં ખલતાં વિજ્ઞાય કથિતવાન્, રે કપટિનઃ યુયં કુતો માં પરિક્ષધ્વે?
19 Muéstrenme la moneda que se usa para pagar el impuesto”. Entonces le trajeron una moneda de denario.
તત્કરદાનસ્ય મુદ્રાં માં દર્શયત| તદાનીં તૈસ્તસ્ય સમીપં મુદ્રાચતુર્થભાગ આનીતે
20 “¿De quién es la imagen y el título que está inscrito en ella?” les preguntó.
સ તાન્ પપ્રચ્છ, અત્ર કસ્યેયં મૂર્ત્તિ ર્નામ ચાસ્તે? તે જગદુઃ, કૈસરભૂપસ્ય|
21 “Es del césar”, respondieron ellos. “Ustedes deben dar al César lo es del César, y a Dios lo que es de Dios”, les dijo.
તતઃ સ ઉક્તવાન, કૈસરસ્ય યત્ તત્ કૈસરાય દત્ત, ઈશ્વરસ્ય યત્ તદ્ ઈશ્વરાય દત્ત|
22 Cuando escucharon la respuesta de Jesús, se quedaron asombrados. Entonces se marcharon y lo dejaron allí.
ઇતિ વાક્યં નિશમ્ય તે વિસ્મયં વિજ્ઞાય તં વિહાય ચલિતવન્તઃ|
23 Más tarde, ese mismo día, vinieron unos Saduceos a verlo. (Los saduceos son los que dicen que no hay resurrección).
તસ્મિન્નહનિ સિદૂકિનોઽર્થાત્ શ્મશાનાત્ નોત્થાસ્યન્તીતિ વાક્યં યે વદન્તિ, તે યીશેરન્તિકમ્ આગત્ય પપ્રચ્છુઃ,
24 Entonces le preguntaron: “Maestro, Moisés dijo que si un hombre casado muere sin haber tenido hijos, su hermano debe casarse con la viuda y así tener hijos en representación de su hermano.
હે ગુરો, કશ્ચિન્મનુજશ્ચેત્ નિઃસન્તાનઃ સન્ પ્રાણાન્ ત્યજતિ, તર્હિ તસ્ય ભ્રાતા તસ્ય જાયાં વ્યુહ્ય ભ્રાતુઃ સન્તાનમ્ ઉત્પાદયિષ્યતીતિ મૂસા આદિષ્ટવાન્|
25 Pues bien, supongamos que había siete hermanos. El primero se casó y murió, y como no había tenido hijos, dejó la viuda a su hermano.
કિન્ત્વસ્માકમત્ર કેઽપિ જનાઃ સપ્તસહોદરા આસન્, તેષાં જ્યેષ્ઠ એકાં કન્યાં વ્યવહાત્, અપરં પ્રાણત્યાગકાલે સ્વયં નિઃસન્તાનઃ સન્ તાં સ્ત્રિયં સ્વભ્રાતરિ સમર્પિતવાન્,
26 Lo mismo ocurrió con el segundo y el tercer esposo, hasta que llegaron al séptimo.
તતો દ્વિતીયાદિસપ્તમાન્તાશ્ચ તથૈવ ચક્રુઃ|
27 Al final, la mujer también murió.
શેષે સાપી નારી મમાર|
28 Así que cuando ocurra la resurrección, ¿cuál de todos ellos será su esposo si ella se casó con todos?”
મૃતાનામ્ ઉત્થાનસમયે તેષાં સપ્તાનાં મધ્યે સા નારી કસ્ય ભાર્ય્યા ભવિષ્યતિ? યસ્માત્ સર્વ્વએવ તાં વ્યવહન્|
29 Jesús respondió: “El error de ustedes es que no conocen la Escritura ni lo que Dios puede hacer.
તતો યીશુઃ પ્રત્યવાદીત્, યૂયં ધર્મ્મપુસ્તકમ્ ઈશ્વરીયાં શક્તિઞ્ચ ન વિજ્ઞાય ભ્રાન્તિમન્તઃ|
30 Porque en la resurrección las personas no se casarán ni serán entregados en matrimonio tampoco, pues en el cielo son como ángeles.
ઉત્થાનપ્રાપ્તા લોકા ન વિવહન્તિ, ન ચ વાચા દીયન્તે, કિન્ત્વીશ્વરસ્ય સ્વર્ગસ્થદૂતાનાં સદૃશા ભવન્તિ|
31 En cuanto a la resurrección de los muertos, ¿no han leído lo que Dios les dijo a ustedes:
અપરં મૃતાનામુત્થાનમધિ યુષ્માન્ પ્રતીયમીશ્વરોક્તિઃ,
32 ‘Yo soy el Dios de Abraham, el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob?’ Él no es Dios de los muertos, sino de los que viven”.
"અહમિબ્રાહીમ ઈશ્વર ઇસ્હાક ઈશ્વરો યાકૂબ ઈશ્વર" ઇતિ કિં યુષ્માભિ ર્નાપાઠિ? કિન્ત્વીશ્વરો જીવતામ્ ઈશ્વર: , સ મૃતાનામીશ્વરો નહિ|
33 Cuando las multitudes oyeron lo que dijo, se quedaron asombrados de su enseñanza.
ઇતિ શ્રુત્વા સર્વ્વે લોકાસ્તસ્યોપદેશાદ્ વિસ્મયં ગતાઃ|
34 Cuando los fariseos oyeron que Jesús había dejado sin palabras a los Saduceos, se reunieron y fueron a hacerle más preguntas.
અનન્તરં સિદૂકિનામ્ નિરુત્તરત્વવાર્તાં નિશમ્ય ફિરૂશિન એકત્ર મિલિતવન્તઃ,
35 Uno de ellos, quien era un experto en la ley, le hizo una pregunta para probarlo:
તેષામેકો વ્યવસ્થાપકો યીશું પરીક્ષિતું પપચ્છ,
36 “Maestro, ¿cuál es el mandamiento más importante de la ley?”
હે ગુરો વ્યવસ્થાશાસ્ત્રમધ્યે કાજ્ઞા શ્રેષ્ઠા?
37 Jesús les dijo: “‘Ama al Señor tu Dios en todo lo que piensas, en todo lo que sientes, y en todo lo que haces’.
તતો યીશુરુવાચ, ત્વં સર્વ્વાન્તઃકરણૈઃ સર્વ્વપ્રાણૈઃ સર્વ્વચિત્તૈશ્ચ સાકં પ્રભૌ પરમેશ્વરે પ્રીયસ્વ,
38 Este es el mandamiento más importante, el primer mandamiento.
એષા પ્રથમમહાજ્ઞા| તસ્યાઃ સદૃશી દ્વિતીયાજ્ઞૈષા,
39 El segundo es similar: ‘Ama a tu prójimo como a ti mismo’.
તવ સમીપવાસિનિ સ્વાત્મનીવ પ્રેમ કુરુ|
40 Toda la ley bíblica y los escritos de los profetas dependen de estos dos mandamientos”.
અનયો ર્દ્વયોરાજ્ઞયોઃ કૃત્સ્નવ્યવસ્થાયા ભવિષ્યદ્વક્તૃગ્રન્થસ્ય ચ ભારસ્તિષ્ઠતિ|
41 Mientras los fariseos estaban allí reunidos, Jesús les hizo una pregunta:
અનન્તરં ફિરૂશિનામ્ એકત્ર સ્થિતિકાલે યીશુસ્તાન્ પપ્રચ્છ,
42 “¿Qué piensan ustedes del Mesías?” les preguntó. “¿De quién es hijo?” “El hijo de David”, respondieron ellos.
ખ્રીષ્ટમધિ યુષ્માકં કીદૃગ્બોધો જાયતે? સ કસ્ય સન્તાનઃ? તતસ્તે પ્રત્યવદન્, દાયૂદઃ સન્તાનઃ|
43 “¿Cómo pudo David, bajo inspiración, llamarlo ‘Señor?’” les preguntó Jesús. “Él dice:
તદા સ ઉક્તવાન્, તર્હિ દાયૂદ્ કથમ્ આત્માધિષ્ઠાનેન તં પ્રભું વદતિ?
44 ‘El Señor le dijo a mi Señor: siéntate a mi diestra hasta que derrote a todos tus enemigos’.
યથા મમ પ્રભુમિદં વાક્યમવદત્ પરમેશ્વરઃ| તવારીન્ પાદપીઠં તે યાવન્નહિ કરોમ્યહં| તાવત્ કાલં મદીયે ત્વં દક્ષપાર્શ્વ ઉપાવિશ| અતો યદિ દાયૂદ્ તં પ્રભું વદતિ, ર્તિહ સ કથં તસ્ય સન્તાનો ભવતિ?
45 Si David lo llamó Señor, ¿cómo puede el Mesías ser su hijo?”
તદાનીં તેષાં કોપિ તદ્વાક્યસ્ય કિમપ્યુત્તરં દાતું નાશક્નોત્;
46 Ninguno pudo responderle, y desde entonces ninguno se atrevió a hacerle más preguntas.
તદ્દિનમારભ્ય તં કિમપિ વાક્યં પ્રષ્ટું કસ્યાપિ સાહસો નાભવત્|
