< San Mateo 17 >
1 Seis días después Jesús llevó consigo a Pedro, a Santiago, y a su hermano Juan hacia una montaña alta para estar solos allí.
Choi din pichete Jisu tai logote Peter, James aru tai laga bhai John ke loise, aru taikhan nijor pora ekta untcha pahar uporte jaise.
2 Entonces Jesús se transformó frente a ellos. Su rostro brillaba como el sol. Sus vestiduras se volvieron blancas como la luz.
Aru Jisu nijorke taikhan age te alag ekjon kori kene dikhaise. Tai laga chehera suryo nisena ujala dikhaise, aru Tai laga kapra khan puhor nisena boga hoi jaise.
3 De repente, aparecieron Moisés y Elías delante de ellos, y estos dos estaban hablando con Jesús.
Sabi, ta te taikhan logote Moses aru Elijah ulaikene Jisu logote kotha kori thakise.
4 Pedro los interrumpió diciéndole a Jesús: “Señor, qué bien se siente estar aquí. Si tú quieres haré tres enramadas—una para ti, una para Moisés, y una para Elías”.
Peter jowab dikene Jisu ke koise, “Probhu, amikhan yate thaka to bhal ase naki. Apuni itcha ase koile, Moi etu jagate aram kori bole chaat bonabo- ekta Apuni nimite, aru ekta Moses nimite, aru ekta Elijah nimite.”
5 Mientras Pedro aún hablaba, una nube brillante los cubrió. Entonces se escuchó una voz que salía desde la nube, que decía: “Este es mi hijo a quien amo, el cual me complace. Escúchenlo”.
Jitia tai kotha kori thakise, sabi, ekta ujala badal taikhan ke bondh kori dise, aru etu badal pora ekta awaj ulaikena eneka koise, “Etu Moi laga bisi morom Putro ase, jun uporte moi bisi khushi ase. Tai laga kotha huni bhi.”
6 Cuando oyeron esto, los discípulos cayeron sobre sus rostros, completamente aterrorizados.
Jitia tinjon chela khan etu hunise, taikhan bisi bhoi kori kene matite girise aru nijor chehera mati phale saise.
7 Jesús se acercó a ellos y los tocó. “Levántense”, les dijo. “No tengan miedo”.
Etu pichete Jisu ahise aru taikhan ke chui kene koise, “Uthibi aru bhoi na koribi.”
8 Cuando levantaron la vista, no vieron a nadie más allí, excepto a Jesús.
Etu pichete taikhan suku uthaikene saise, kintu taikhan khali Jisu he nohoile dusra kunke bhi dikha nai.
9 Cuando descendieron de la montaña, Jesús les dio instrucciones precisas: “No le digan a nadie lo que vieron hasta que el Hijo del hombre se haya levantado de entre los muertos”, les dijo.
Taikhan jitia pahar upor pora nami ahi thakise, Jisu taikhan ke hukum dise, eneka koi kene, “Etu laga sapna kunke bhi nakobi jitia tak Manu laga Putro mora pora arubi jinda nohoi jai.”
10 “¿Por qué, entonces, los maestros religiosos dicen que Elías debe venir primero?” preguntaron sus discípulos.
Tai laga chela khan Taike eneka koi kene hudise, “Tenehoile kele kunba niyom likha manu khan Elijah he poila ahibo lage koi?”
11 “Es cierto que Elías viene a poner cada cosa en su lugar,
Jisu taikhan ke jowab dikene koise, “Elijah hosa pora bhi ahibo aru sob to thik kori dibo.
12 pero déjenme decirles que Elías ya vino y sin embargo la gente no reconoció quién era él. Hicieron con él todo lo que quisieron. De la misma manera, el Hijo del hombre también sufrirá en manos de ellos”.
Kintu Moi tumikhan ke koi ase, Elijah to poila pora ahi jaise, kintu taikhan taike chini bole para nai. Ulta, tai uporte ki kori bole itcha thakise taikhan etu kori dise. Thik eneka he, Manu Laga Putro bhi taikhan laga hathte bisi dukh pabo.”
13 Entonces los discípulos se dieron cuenta de que Jesús se estaba refiriendo a Juan el Bautista.
Titia he chela khan bujise Tai John Baptizma laga kotha taikhan ke kori thakise koi kene.
14 Cuando se aproximaban a la multitud, un hombre llegó y se arrodilló delante de Jesús.
Jitia taikhan manu joma hoi thaka jagate ahise, ekjon manu Tai usorte ahise, Tai age te athukari se,
15 “Señor, por favor, ten misericordia de mi hijo”, le dijo. “Él se vuelve loco y sufre ataques tan terribles que a veces hasta se lanza al fuego o al agua.
aru koise, “Probhu, moi laga chokra uporte daya koribi, kele koile tai pagla hoi kene ase, aru bisi dukh pai ase. Kilekoile tai khali jui uporte giri thake, aru khali panite ghusi thake.
16 Lo traje ante tus discípulos pero ellos no pudieron sanarlo”.
Moi taike Apuni laga chela khan usorte ani sele, kintu taikhan bhal kori bole para nai.”
17 “¡Este pueblo se niega a confiar en mi, y todos están corruptos!” respondió Jesús. “¿Cuánto tiempo más tengo que permanecer aquí con ustedes? ¿Cuánto tiempo más tendré que aguantarlos? ¡Tráiganmelo aquí!”
Jisu jowab dikene koise, “Biswas nathaka aru biya jamana laga manu khan, aru kiman deri nimite Moi tumikhan logote thakibo lagibo? Kiman deri tumikhan ke dhorjo koribo? Taike Moi laga samne te anibi.”
18 Jesús confrontó al demonio y éste salió del joven, y quedó sano de inmediato.
Jisu pora bhoot atma ke khedai dise, aru etu atma tai laga gaw pora ulai jaise, aru utu somoite etu chokra to bhal hoi jaise.
19 Después de esto, los discípulos vinieron a Jesús en privado y le preguntaron: “¿Por qué nosotros no pudimos sacarlo?”
Etu pichete Jisu laga chela khan lukai kene Taike koise, “Kile amikhan bhoot ke kheda bole para nai?”
20 “Porque ustedes no creen lo suficiente”, les dijo Jesús. “Les digo que aún si la confianza de ustedes fuera tan pequeña como una semilla de mostaza, ustedes podrían decir a esta montaña ‘muévete de aquí para allá,’ y esta se movería. Nada sería imposible para ustedes”.
Jisu taikhan ke koise, “Kile mane tumikhan laga biswas komti thaka nimite. Moi hosa pora tumikhan ke koi ase, jodi tumikhan sorso dana nisena hoilebi biswas thakile, tumikhan etu pahar ke kobo, ‘Yate pora hati kene ta te jabi,’ aru etu hati jabo, aru tumikhan nimite eku bhi napara kaam nohobo.
Kintu eitu khan sob to, prathana aru upwas pora nohoile dusra eku pora na paribo.”
22 Mientras caminaban por Galilea, Jesús les dijo: “El Hijo del hombre será traicionado y la gente tendrá poder sobre él.
Jitia taikhan Galilee te thakise, Jisu Tai laga chela khan ke koise, “Manu laga Putro ke manu khan laga hath di dibo,
23 Lo matarán, pero el tercer día, él se levantará de nuevo”. Los discípulos se entristecieron.
aru taikhan pora Taike morai dibo, aru tin dinte Taike mora pora uthai dibo.” Etu huni kene chela khan bisi mon dukh hoise.
24 Cuando llegaron a Capernaúm, los que estaban encargados de recolectar el impuesto de medio siclo en el Templo, vinieron donde estaba Pedro y le preguntaron: “Tu maestro paga el medio siclo, ¿no es así?”
Jitia taikhan Capernaum jagate punchise, ekjon manu jun dui taka chandi poisa utha manu Peter usorte ahise aru koise, “Apnikhan laga Shika manu to dui taka chandi poisa to diye na nai?”
25 “Si, por supuesto”, respondió Pedro. Cuando regresó donde estaban todos, Jesús se anticipó al hecho. “¿Qué piensas tu, Simón?” le preguntó Jesús. “¿Acaso los reyes de este mundo le cobran los impuestos a sus propios hijos o a los otros?”
Tai koise, “Hoi.” Jitia Peter ghor te ghusi loise, Jisu taike poila kotha korise, eneka koi kene, “Tumi ki bhabe, Simon? Kun logot pora prithibi laga raja khan poisa uthai? Taikhan laga bacha khan pora na dusra khan pora?”
26 “A los otros”, respondió Pedro. Entonces Jesús le dijo: “En ese caso, los hijos están excentos.
Jitia tai koise, “Dusra khan pora,” Jisu taike koise, “Tinehoile bacha khan nimite ene to eku daam nai.”
27 Pero para no ofender a nadie, ve al lago y saca un pez con un anzuelo. Saca el primer pez que atrapes, y cuando abras su boca encontrarás una moneda estatera. Toma la moneda y paga por ti y por mi”.
Kintu amikhan nimite poisa utha manu ke paap koribo nadibo, etu nimite nodi te jabi, ekta maas dhura kata phelabi aru juntu maas ke poila pai etu ke loi kene anibi. Jitia tumi maas laga mukh khuli loi, ta te charta chandi pabo. Lobi aru jai kene poisa utha manu ke tumi aru Ami nimite bhi dibi.”