San Mateo 15
1 Entonces algunos fariseos y maestros religiosos de Jerusalén vinieron a Jesús y le preguntaron:
อปรํ ยิรูศาลมฺนครียา: กติปยา อธฺยาปกา: ผิรูศินศฺจ ยีโศ: สมีปมาคตฺย กถยามาสุ: ,
2 “¿Por qué tus discípulos quebrantan la tradición de nuestros antepasados al no lavar sus manos antes de comer?”
ตว ศิษฺยา: กิมรฺถมฺ อปฺรกฺษาลิตกไร รฺภกฺษิตฺวา ปรมฺปราคตํ ปฺราจีนานำ วฺยวหารํ ลงฺวนฺเต?
3 “¿Por qué ustedes quebrantan el mandamiento por causa de su tradición?” respondió Jesús.
ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยุวาจ, ยูยํ ปรมฺปราคตาจาเรณ กุต อีศฺวราชฺญำ ลงฺวเธฺวฯ
4 “Pues Dios dijo: ‘Honra a tu padre y a tu madre’, y ‘Cualquiera que maldice a su padre o a su madre debe ser condenado a muerte’.
อีศฺวร อิตฺยาชฺญาปยตฺ, ตฺวํ นิชปิตเรา สํมเนฺยถา: , เยน จ นิชปิตเรา นินฺเทฺยเต, ส นิศฺจิตํ มฺริเยต;
5 Pero ustedes dicen que si alguno le dice su padre o a su madre ‘todo lo que yo deba darles a ustedes ahora lo doy como ofrenda a Dios,’ entonces
กินฺตุ ยูยํ วทถ, ย: สฺวชนกํ สฺวชนนีํ วา วากฺยมิทํ วทติ, ยุวำ มตฺโต ยลฺลเภเถ, ตตฺ นฺยวิทฺยต,
6 no tiene que honrar a su padre. De esta manera ustedes han anulado la palabra de Dios por causa de sus tradiciones.
ส นิชปิตเรา ปุน รฺน สํมํสฺยเตฯ อิตฺถํ ยูยํ ปรมฺปราคเตน เสฺวษามาจาเรเณศฺวรียาชฺญำ ลุมฺปถฯ
7 ¡Ustedes son unos hipócritas! Bien los describió Isaías cuando profetizó:
เร กปฏิน: สรฺเวฺว ยิศยิโย ยุษฺมานธิ ภวิษฺยทฺวจนาเนฺยตานิ สมฺยคฺ อุกฺตวานฺฯ
8 ‘Este pueblo dice que me honra pero en sus mentes no hay interés hacia mí.
วทไน รฺมนุชา เอเต สมายานฺติ มทนฺติกํฯ ตถาธไร รฺมทียญฺจ มานํ กุรฺวฺวนฺติ เต นรา: ฯ
9 Su adoración hacia mi es inútil. Lo que enseñan son solo exigencias humanas’”.
กินฺตุ เตษำ มโน มตฺโต วิทูเรอว ติษฺฐติฯ ศิกฺษยนฺโต วิธีนฺ นฺราชฺญา ภชนฺเต มำ มุไธว เตฯ
10 Entonces Jesús llamó a la multitud y les dijo: “Escuchen y entiendan esto:
ตโต ยีศุ โรฺลกานฺ อาหูย โปฺรกฺตวานฺ, ยูยํ ศฺรุตฺวา พุธฺยธฺพํฯ
11 No es lo que entra por la boca lo que los contamina, sino lo que sale de ella”.
ยนฺมุขํ ปฺรวิศติ, ตตฺ มนุชมฺ อเมธฺยํ น กโรติ, กินฺตุ ยทาสฺยาตฺ นิรฺคจฺฉติ, ตเทว มานุษมเมธฺยี กโรตีฯ
12 Entonces los discípulos de Jesús vinieron a él y le dijeron: “Ciertamente te das cuenta de que los fariseos se ofendieron por lo que dijiste”.
ตทานีํ ศิษฺยา อาคตฺย ตไสฺม กถยาญฺจกฺรุ: , เอตำ กถำ ศฺรุตฺวา ผิรูศิโน วฺยรชฺยนฺต, ตตฺ กึ ภวตา ชฺญายเต?
13 “Toda planta que no haya sembrado mi Padre será arrancada”, respondió Jesús.
ส ปฺรตฺยวทตฺ, มม สฺวรฺคสฺถ: ปิตา ยํ กญฺจิทงฺกุรํ นาโรปยตฺ, ส อุตฺปาวฺทฺยเตฯ
14 “Olvídense de ellos—ellos son guías ciegos. Si un hombre ciego guía a otro hombre ciego, los dos caerán en una zanja”.
เต ติษฺฐนฺตุ, เต อนฺธมนุชานามฺ อนฺธมารฺคทรฺศกา เอว; ยทฺยนฺโธ'นฺธํ ปนฺถานํ ทรฺศยติ, ตรฺหฺยุเภา ครฺตฺเต ปตต: ฯ
15 Entonces Pedro dijo: “Por favor, dinos lo que quieres decir con esta ilustración”.
ตทา ปิตรสฺตํ ปฺรตฺยวทตฺ, ทฺฤษฺฏานฺตมิมมสฺมานฺ โพธยตุฯ
16 “¿Aún no lo han entendido?” respondió Jesús.
ยีศุนา โปฺรกฺตํ, ยูยมทฺย ยาวตฺ กิมโพธา: สฺถ?
17 “¿No ven que todo lo que entra a la boca pasa por el estómago y luego sale del cuerpo como un desperdicio?
กถามิมำ กึ น พุธฺยทฺเหฺพ? ยทาสฺยํ เปฺรวิศติ, ตทฺ อุทเร ปตนฺ พหิรฺนิรฺยาติ,
18 Pero lo que sale de la boca viene de la mente, y eso es lo que los contamina.
กินฺตฺวาสฺยาทฺ ยนฺนิรฺยาติ, ตทฺ อนฺต: กรณาตฺ นิรฺยาตตฺวาตฺ มนุชมเมธฺยํ กโรติฯ
19 Porque lo que sale de la mente son pensamientos malos, asesinatos, adulterio, inmoralidad sexual, hurto, falso testimonio, y blasfemia,
ยโต'นฺต: กรณาตฺ กุจินฺตา พธ: ปารทาริกตา เวศฺยาคมนํ ไจรฺยฺยํ มิถฺยาสากฺษฺยมฺ อีศฺวรนินฺทา ไจตานิ สรฺวฺวาณิ นิรฺยฺยานฺติฯ
20 y esas son las cosas que los contaminan a ustedes. Comer sin lavarse las manos no los contamina”.
เอตานิ มนุษฺยมปวิตฺรี กุรฺวฺวนฺติ กินฺตฺวปฺรกฺษาลิตกเรณ โภชนํ มนุชมเมธฺยํ น กโรติฯ
21 Jesús se fue de allí y se dirigió hacia la región de Tiro y Sidón.
อนนฺตรํ ยีศุสฺตสฺมาตฺ สฺถานาตฺ ปฺรสฺถาย โสรสีโทนฺนครโย: สีมามุปตเสฺยาฯ
22 Una mujer cananea de ese lugar vino gritando: “¡Señor, Hijo de David! ¡Por favor, ten misericordia de mi, pues mi hija sufre grandemente porque está poseída por un demonio!”
ตทา ตตฺสีมาต: กาจิตฺ กินานียา โยษิทฺ อาคตฺย ตมุจฺไจรุวาจ, เห ปฺรโภ ทายูท: สนฺตาน, มไมกา ทุหิตาเสฺต สา ภูตคฺรสฺตา สตี มหาเกฺลศํ ปฺราปฺโนติ มม ทยสฺวฯ
23 Pero Jesús no respondió en absoluto. Sus discípulos vinieron y le dijeron: “Dile que deje de seguirnos. ¡Sus gritos son muy molestos!”
กินฺตุ ยีศุสฺตำ กิมปิ โนกฺตวานฺ, ตต: ศิษฺยา อาคตฺย ตํ นิเวทยามาสุ: , เอษา โยษิทฺ อสฺมากํ ปศฺจาทฺ อุจฺไจราหูยาคจฺฉติ, เอนำ วิสฺฤชตุฯ
24 “Yo fui enviado únicamente a las ovejas perdidas de la casa de Israel”, le dijo Jesús a la mujer.
ตทา ส ปฺรตฺยวทตฺ, อิสฺราเยลฺโคตฺรสฺย หาริตเมษานฺ วินา กสฺยาปฺยนฺยสฺย สมีปํ นาหํ เปฺรษิโตสฺมิฯ
25 Pero la mujer vino y se arrodilló delante de él, y le dijo: “¡Señor, por favor, ayúdame!”
ตต: สา นารีสมาคตฺย ตํ ปฺรณมฺย ชคาท, เห ปฺรโภ มามุปกุรุฯ
26 “No es correcto tomar el alimento de los hijos para dárselo a los perros”, le dijo Jesús.
ส อุกฺตวานฺ, พาลกานำ ภกฺษฺยมาทาย สารเมเยโภฺย ทานํ โนจิตํฯ
27 “Sí, Señor, pero aun así, a los perros se les deja comer las migajas que caen de la mesa de su amo”, respondió ella.
ตทา สา พภาเษ, เห ปฺรโภ, ตตฺ สตฺยํ, ตถาปิ ปฺรโภ รฺภญฺจาทฺ ยทุจฺฉิษฺฏํ ปตติ, ตตฺ สารเมยา: ขาทนฺติฯ
28 “Tu confías en mí grandemente”, le respondió Jesús. “¡Tu deseo está concedido!” Y su hija fue sanada de inmediato.
ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยวทตฺ, เห โยษิตฺ, ตว วิศฺวาโส มหานฺ ตสฺมาตฺ ตว มโนภิลษิตํ สิทฺยฺยตุ, เตน ตสฺยา: กนฺยา ตสฺมินฺเนว ทณฺเฑ นิรามยาภวตฺฯ
29 Entonces Jesús regresó, pasando por el mar de Galilea. Se fue hacia las montañas cercanas y allí se sentó.
อนนฺตรํ ยีศสฺตสฺมาตฺ สฺถานาตฺ ปฺรสฺถาย คาลีลฺสาครสฺย สนฺนิธิมาคตฺย ธราธรมารุหฺย ตโตฺรปวิเวศฯ
30 Grandes multitudes vinieron a él, trayéndole a aquellos que estaban cojos, ciegos, paralíticos, mudos y también muchos otros que estaban enfermos. Los ponían en el piso, a sus pies, y él los sanaba.
ปศฺจาตฺ ชนนิวโห พหูนฺ ขญฺจานฺธมูกศุษฺกกรมานุษานฺ อาทาย ยีโศ: สมีปมาคตฺย ตจฺจรณานฺติเก สฺถาปยามาสุ: , ตต: สา ตานฺ นิรามยานฺ อกโรตฺฯ
31 La multitud estaba asombrada ante lo que ocurría: los sordos podían hablar, los paralíticos eran sanados, los cojos podían caminar, y los ciegos podían ver. Y alababan al Dios de Israel.
อิตฺถํ มูกา วากฺยํ วทนฺติ, ศุษฺกกรา: สฺวาสฺถฺยมายานฺติ, ปงฺคโว คจฺฉนฺติ, อนฺธา วีกฺษนฺเต, อิติ วิโลกฺย โลกา วิสฺมยํ มนฺยมานา อิสฺราเยล อีศฺวรํ ธนฺยํ พภาษิเรฯ
32 Entonces Jesús llamó a sus discípulos y les dijo: “Siento pesar por estas personas, porque han estado conmigo por tres días y no tienen nada que comer. No quiero que se vayan con hambre, no sea que se desmayen por el camino”.
ตทานีํ ยีศุ: สฺวศิษฺยานฺ อาหูย คทิตวานฺ, เอตชฺชนนิวเหษุ มม ทยา ชายเต, เอเต ทินตฺรยํ มยา สากํ สนฺติ, เอษำ ภกฺษฺยวสฺตุ จ กญฺจิทปิ นาสฺติ, ตสฺมาทหเมตานกฺฤตาหารานฺ น วิสฺรกฺษฺยามิ, ตถาเตฺว วรฺตฺมมเธฺย กฺลาเมฺยษุ: ฯ
33 “¿Dónde podríamos encontrar suficiente pan en este desierto para alimentar a semejante multitud tan grande?” respondieron los discípulos.
ตทา ศิษฺยา อูจุ: , เอตสฺมินฺ ปฺรานฺตรมธฺย เอตาวโต มรฺตฺยานฺ ตรฺปยิตุํ วยํ กุตฺร ปูปานฺ ปฺราปฺสฺยาม: ?
34 “¿Cuántos panes tienen ustedes allí?” preguntó Jesús. “Siete, y unos cuantos peces pequeños”, respondieron ellos.
ยีศุรปฺฤจฺฉตฺ, ยุษฺมากํ นิกเฏ กติ ปูปา อาสเต? ต อูจุ: , สปฺตปูปา อลฺปา: กฺษุทฺรมีนาศฺจ สนฺติฯ
35 Jesús dijo a la multitud que se sentara en el suelo.
ตทานีํ ส โลกนิวหํ ภูมาวุปเวษฺฏุมฺ อาทิศฺย
36 Entonces tomó los siete panes y los peces, y después de bendecir la comida, la partió en trozos y la dio a los discípulos, y los discípulos la daban a la multitud.
ตานฺ สปฺตปูปานฺ มีนำศฺจ คฺฤหฺลนฺ อีศฺวรียคุณานฺ อนูทฺย ภํกฺตฺวา ศิเษฺยโภฺย ทเทา, ศิษฺยา โลเกโภฺย ททุ: ฯ
37 Todos comieron hasta que estuvieron saciados, y entonces recogieron las sobras, llenando así siete canastas.
ตต: สรฺเวฺว ภุกฺตฺวา ตฺฤปฺตวนฺต: ; ตทวศิษฺฏภกฺเษฺยณ สปฺตฑลกานฺ ปริปูรฺยฺย สํชคฺฤหุ: ฯ
38 Cuatro mil hombres comieron de esta comida, sin contar a las mujeres y a los niños.
เต โภกฺตาโร โยษิโต พาลกำศฺจ วิหาย ปฺราเยณ จตุ: สหสฺราณิ ปุรุษา อาสนฺฯ
39 Entonces Jesús despidió a la multitud, subió a la barca, y se fue a la región de Magadán.
ตต: ปรํ ส ชนนิวหํ วิสฺฤชฺย ตริมารุหฺย มคฺทลาปฺรเทศํ คตวานฺฯ
