Lamentaciones 3
1 Soy el hombre que ha experimentado el sufrimiento bajo la vara de la ira de Dios.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Me ha alejado, obligándome a caminar en las tinieblas en lugar de la luz.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 De hechome golpea una y otra vez todo el día.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Me ha desgastado; me ha hecho pedazos.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Me ha asediado, rodeándome de amargura y miseria.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 Me ha obligado a vivir en las tinieblas, como los muertos desde hace tiempo.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Ha levantado un muro a mi alrededor para que no pueda escapar; me ha atado con pesadas cadenas.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Aunque siga clamando por ayuda, se niega a escuchar mi oración.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Ha puesto piedras en mi camino y me envía por senderos torcidos.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Es un oso que me acecha, un león escondido listo para atacar,
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Me arrastró de mi camino y me hizo pedazos, dejándome indefenso.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Cargó su arco con una flecha y me usó como blanco,
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Me disparó en los riñones con sus flechas.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Ahora todos se ríen de mí, cantando canciones que se burlan de mí todo el día.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Me ha llenado de amargura; me ha llenado de amargo ajenjo.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Me ha roto los dientes con arenilla; me ha pisoteado en el polvo.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Me ha arrancado la paz; he olvidado todo lo bueno de la vida.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 Por eso digo: Mi expectativa de una larga vida ha desaparecido, junto con todo lo que esperaba del Señor.
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 No olvides todo lo que he sufrido en mi agonía, tan amargo como el ajenjo y el veneno.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Ciertamente no lo he olvidado. Lo recuerdo demasiado bien, por eso me hundo en la depresión.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Pero aún tengo esperanza cuando pienso en esto:
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Es por el amor fiel del Señor que nuestras vidas no están destruidas, pues con sus actos de misericordia nunca nos abandona.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Él los renueva cada mañana. ¡Qué maravillosamente fiel eres, Señor!
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 El Señor es todo lo que necesito, me digo a mí mismo: Pondré mi esperanza en él.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 El Señor es bueno con los que confían en él, con cualquiera que lo siga.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 Es bueno esperar tranquilamente la salvación del Señor.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Es bueno que el ser humano aprenda a soportar con paciencia la disciplina mientras es joven.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Debe sentarse solos en silencio, porque es Dios quien lo ha disciplinado.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Debe inclinarse con el rostro hacia el suelo, porque aún puede haber esperanza.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Debe poner la mejilla a quien quiera abofetearlos; debe aceptar los insultos de los demás.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Porque el Señor no nos abandonará para siempre.
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 Aunque nos venga la tristeza, él nos muestra misericordia porque su amor fiel es muy grande.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Porque no quiere herir ni causarle dolor a ninguno.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Ya sea que alguien maltrate a todos los prisioneros de la tierra
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 Ole niegue a alguien sus derechos mientras el Altísimo lo ve,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 O sea que alguien engañe a otro en su caso legal, estas son cosas el Señor noaprueba.
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 ¿Quién habló y llegó a existir? ¿No fue el Señor quien lo ordenó?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Cuando el Altísimo habla puede ser para un desastre o para una bendición.
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 ¿Por qué habría de quejarse un ser humano de las consecuencias de sus pecados?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Debemos mirarnos a nosotros mismos, examinar nuestros actos y volver al Señor.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 No nos limitemos a levantar la mano a Dios hacia el cielo, sino nuestra mente también, y digamos:
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 “Nosotros somos pecadores; nosotros somos rebeldes ¡y tú no nos has perdonado!”
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Te has envuelto en ira y nos has perseguido, matándonos sin piedad. Has destruido sin piedad.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Te has envuelto en una nube que ninguna oración puede penetrar.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Nos has convertido en residuos y desechos para las naciones de alrededor.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Todos nuestros enemigos abren la boca para criticarnos.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Estamos aterrorizados y atrapados, devastados y destruidos.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Las lágrimas brotan de mis ojos por la muerte de mi pueblo.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Mis ojos rebosan de lágrimas todo el tiempo. No se detendrán
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 Hasta que el Señor mire desde el cielo y vea lo que pasa.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Lo que he visto me atormenta por lo que ha sucedido a todas las mujeres de mi ciudad.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Sin razón alguna mis enemigos me atraparon como a un pájaro.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 Intentaron matarme arrojándome a un pozo y tirándome piedras.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 El agua me inundó hastala cabeza, y pensé que moriría.
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Desde lo más profundo de la fosa te llamé, Señor.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Tú me oíste cuando oré: “Por favor, no ignores mi grito de auxilio”.
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Viniste a mí cuando te llamé, y me dijiste: “¡No tengas miedo!”
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 ¡Has tomado mi caso y me has defendido; has salvado mi vida!
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Señor, tú has visto las injusticias que se han cometido contra mí; ¡Defiéndeme, por favor!
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Has observado lo vengativos que son y las veces que han conspirado contra mí.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Señor, tú has oído cómo me han insultado y lo que han tramado contra mí,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 ¡Cómo mis enemigos hablan contra mí y se quejan de mí todo el tiempo!
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 ¡Mira! Ya sea que estén sentados o de pie, siguen burlándose de mí en sus canciones.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 ¡Págales como se merecen, Señor, por todo lo que han hecho!
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Dales algo para que sus mentes queden cubiertas! ¡Que tu maldición caiga sobre ellos!
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Persíguelos en tu cólera, Señor, y deshazte de ellos de la tierra!
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
